Gespeeld: Sniper Elite III – Een game die hoofdzakelijk draait om schieten met je sluipschuttersgeweer, dan hebben we het natuurlijk over de Sniper Elite franchise. Het Engelse Rebellion verzorgde voor ons de eerste twee delen in de vorm van Sniper Elite en Sniper Elite V2 en nu komen ze met een derde deel. Tijdens de E3 kregen wij alvast de kans om met deze nieuwe third-person shooter aan de slag te gaan en ondervonden wij dat ook dit derde deel de roos nog niet helemaal weet te raken.

Weer die nazi’s

Het verhaal van Sniper Elite III speelt zich wederom af ten tijde van de Tweede Wereldoorlog waarin je het weer opneemt tegen de nazi’s. Onze speelsessie begon in een kamp van de geallieerden, ergens in Noord-Afrika. De hel was losgebroken en het was aan ons om de aanstormende nazi’s op een afstand te houden. Overal om ons heen waren geluiden van inslaande en wegschietende kogels te horen, maar het was nou niet bepaald zo dat we snel dekking moesten zoeken. Op ons dooie gemak schakelden we eerst drie vijandelijke infanterie-posten uit, waarna we nog een vijandelijke spotter ergens hoog op een berg moesten zien uit te schakelen.

Daarna was het zaak om het kamp te ontvluchten en borgen we onze snipergeweer op om te voet verder te gaan en zo onze vijanden via stealthkills om het leven te brengen. Dit is de beste manier om je vijanden uit de weg te ruimen. Je kan er wel voor kiezen om als een Rambo er met je machinegeweer op los te gaan knallen, maar het resultaat is dan vaak dat je voortijdig het loodje legt. Voor wie de voorgaande delen ook gespeeld heeft zal dit allemaal ongetwijfeld bekend in de oren klinken, aan de gameplay lijkt zodoende niet veel veranderd.

Zelfs de voertuigen hebben nu nieuwe animaties gekregen

Dat laatste geldt ook weer voor de animaties die je te zien krijgt wanneer je een kogel tussen vijandelijke ogen, ribben of andere plekken weet te plaatsen. Net als in het vorige deel is dit niet heel erg lastig, het is gewoon een kwestie van je adem inhouden waarna je genoeg tijd krijgt om de kogel af te schieten. Het is wel aardig om die kogel vervolgens via een röntgen animatie zo in de hersenpan van je vijand te zien gaan, maar na verloop van tijd heb je dat ook wel weer gezien.

Maar de ontwikkelaar heeft zowaar iets nieuws toegevoegd aan het derde deel en dat is dat je nu net als bij menselijke vijanden tevens bepaalde voertuigen helemaal aan gort kan schieten. Als er bijvoorbeeld een truck langs komt rijden kan je met je verrekijker precies zien waar de ‘zwakke plekken’ zitten. Die zitten dan bij de motor waarna je deze plekken rood ziet opgloeien. Vervolgens is het wederom een kwestie van je adem inhouden om daarna via vaak twee kogels in plaats van één dat voertuig helemaal naar de gallemiezen te helpen. Dan krijg je weer zo’n zelfde animatie te zien waarin die kogel dit keer de hele motor verbrijzeld. Leuk voor een paar keer, maar ook hierbij is het boeiende er na een paar keer wel vanaf.

De levels lijken niet heel erg ‘open’

Tijdens het spelen vertelde de ontwikkelaar die naast ons zat dat de levels nu meer ‘open’ zijn dan voorheen waardoor het spelverloop minder lineair zou moeten aanvoelen. Leuk dat dit gezegd werd, maar ons viel dat toch niet zo op. We konden hier en daar wel kiezen of we om een grote rots heen zouden lopen of er onderaan zouden gaan staan, maar om dit nou echt open te noemen… nee. Bovendien zorgde de opzet van de levels er tevens voor dat we sneller het loodje legden wanneer de actie echt hectisch werd.

Dat komt door de nog steeds gebrekkige besturing van je soldaat waarmee we ons niet echt soepel door de levels heen konden bewegen. Het kwam regelmatig voor dat wanneer we in een vuurgevecht verzeild raakten, we aan een zandzak bleven haken waardoor we vrij kansloos gedood werden. Op voorhand lijken de levels je sowieso meer een bepaalde richting op te willen sturen dan dat je zelf hierin een keuze hebt. Ze zijn bovendien vrij smal qua opzet en daarom komt het geheel nog steeds vrij lineair over.

Voorlopige conclusie:

De speelsessie met Sniper Elite III was niet heel erg interessant te noemen en dat komt met name doordat de game weinig vernieuwing lijkt te bieden. De nieuwe animaties die je te zien krijgt wanneer je een voertuig weet te verwoesten zijn leuk gevonden, maar dat wist ons niet heel lang aan te trekken tot de game. De gameplay zelf is ook niet echt diepgaand te noemen. Dit in combinatie met de levels die niet erg open zijn, maar vooral weer erg lineair aanvoelde, maakt dat we niet echt hoge verwachtingen hebben van dit derde deel. Hopelijk weten de modi die de game zal bevatten nog verrassend uit de hoek te komen, maar daarover kunnen we pas meer zeggen wanneer we de game ter review hebben kunnen spelen.