Review: Air Conflicts: Vietnam – Ultimate Edition – Air Conflicts: Vietnam is al eventjes uit voor de PC en PlayStation 3, maar vond recent ook zijn weg naar de PlayStation 4. Oorlog voeren ten tijde van de Vietnam oorlog inclusief heftige dogfights, dat is alweer een tijd geleden dat we dat virtueel konden herbeleven. Vol goede moed stapten we dan ook in onze straaljager om de strijd aan te gaan. Het uiteindelijke resultaat was helaas dat we vooral in strijd waren met de game zelf, want het is niet echt een fantastische productie.

Het verhaal van Joe Thompson

Air Conflicts: Vietnam vertelt het verhaal van de Amerikaanse piloot Joe Thompson die erop uit wordt gestuurd om met zijn vliegskills het gevecht in het Aziatische land aan te gaan. De game schotelt je een campagne voor waarin je tussen de missies door het verhaal van Joe te horen krijgt. Nu is dat verhaal zelf niet heel interessant en dient het meer als een soort dagboek dat je van missie naar missie begeleidt. De missies zelf draaien allemaal om wat Joe heeft meegemaakt in de oorlog en dat brengt een forse variatie aan scenario’s met zich mee.

Joe is bovendien een uitermate getalenteerde piloot, want hij kan werkelijk ieder voertuig besturen dat te maken heeft met airforce. Het gevolg is dan ook dat je geplaatst wordt in straaljagers, helikopters en bommenwerpers, om zo de diverse missies tot een goed einde te brengen. Deze missies zijn – zoals je van een game dat draait om vliegen mag verwachten – het uitschakelen van vijandelijke vliegtuigen middels dogfights en natuurlijk het aanvallen van units op de grond. Nu is de game nergens echt origineel qua missies, maar het weet wel een lekkere afwisseling te brengen.

Het ene moment ben je MIGs uit de lucht aan het schieten die in grote getale op je af komen en even later schiet je schepen naar de bodem van de oceaan. Tussendoor neem je nog plaats in een helikopter of achter een boordkanon om van relatief korte afstand de vijanden onder vuur te nemen met een minigun. Elke missie is in dat opzicht een verrassing en tijdens missies wisselt de game regelmatig tussen voertuigen en opdrachten. Dat is één van de betere punten van Air Conflicts: Vietnam.

Niet complete tutorial

De game is vrij traditioneel opgezet qua mogelijkheden. Zo is er een singleplayer campagne – die tevens uitgebreider is ten opzichte van eerder uitgaves dankzij de ‘Lost Letters’ campagne. Daarnaast kun je online of via LAN aan de slag en als je gewoon even rond wilt vliegen, kun je nog een battle opzetten met daarbij de instelling hoeveel vijanden er zijn en meer. Nergens is de game dus echt vernieuwend, maar het biedt voldoende mogelijkheden om de fanatieke speler enigszins aan het spelen te houden. Voordat je echter met dit alles aan de slag kan gaan, is het aan te raden om de singleplayer campagne op te starten, want de eerste twee missies dienen gelijk als tutorial.

In de eerste missie leer je een straaljager besturen en in de tweede een helikopter. Deze tutorials zijn prima, maar achteraf bleek dat een vrij cruciale mogelijkheid niet werd uitgelegd. Zo dienden we met onze straaljager een aantal basissen op de grond uit te schakelen, maar op een gegeven moment waren onze kogels op. Veel opties heb je dan niet, want munitie is van groot belang om het doel te bereiken. Geen idee met wat te doen hebben we de missie toen maar opnieuw gestart, alleen dan nu met een voorzichtige omgang wat munitie betreft om niet tegen hetzelfde aan te lopen.

Missie geslaagd en het volgende gedeelte werd ingeluid. Wat schetst onze verbazing in dit nieuwe gedeelte? Er is een mogelijkheid om te wisselen tussen de vliegtuigen die op dat moment in de lucht zijn (veel missies ga je met AI gestuurde collega’s aan) en dus had ik in de eerste instantie kunnen wisselen tussen het vliegtuig toen m’n munitie op was. Kortom, het opnieuw starten van de missie was onnodig en dat is een beetje vervelend. Verderop in de game krijg je met nog meer zaken te maken die onduidelijk zijn, waardoor je maar wat gaat aan zitten klooien totdat je ontdekt wat je nu eigenlijk moet doen. Of dat dit laatst ook een gebrek van de tutorial is, dat is wat lastig te stellen, maar dat de game niet overal even duidelijk is, is een feit en dat kan storend zijn.

Aardige gameplay, maar…

Air Conflicts: Vietnam is een game die behoorlijk op safe speelt. De missies zijn gevarieerd genoeg om je bezig te houden, maar het weet nergens te vernieuwen of echt origineel te zijn. Alle zaken die we dienden te doen tijdens de missies hebben we vaker gezien en als je dan een PlayStation 4 game uitbrengt met alle mogelijkheden van dien mag je wel enige voortgang binnen het algehele genre verwachten. Nu is de gameplay op zich wel oké en de game speelt wat dat betreft aardig weg. Het vliegen met de straaljagers althans, de helikopters gaat maar moeizaam.

Het echte probleem dat we met de game hebben is de visuele kwaliteit. We waren in strijd met de game omwille van dit punt. Zoals al aangegeven is de gameplay op zich nog wel te doen, maar wat zo’n enorme afbreuk aan de ervaring doet is het grafische aspect dat beneden alle pijl is. Natuurlijk zal er altijd een verschil in games zijn wat de graphics betreft. Triple-A games zien er fenomenaal uit, wat mindere games netjes en budget games niet heel strak, maar het kan er mee door. Wel, Air Conflicts: Vietnam krijgt het voor elkaar om je graphics van het PlayStation 2 tijdperk voor te schotelen.

Gebrek aan animaties

De game ziet er ontzettend kaal uit, anti-aliasing is niet toegepast en ook qua details klopt het voor geen meter. De grondsoldaten – die je zo nu en dan te zien krijgt – variëren qua formaat op het moment dat je er langs vliegt, bewegen amper en zijn groter dan een tank. De soldaten staan domweg te staan totdat je ze overhoop knalt en op het moment dat een soldaat groter is dan een tank dan gaat er iets niet helemaal goed. Dan zijn er nog de animaties van de vliegtuigen. In elke game in dit genre zie je de staart of de vleugels bewegen naargelang de beweging die je uitvoert. Daar is in deze game geen sprake van, het zijn statische objecten die precies doen wat je wilt, zonder dat hun stuurmechanisme meebeweegt. Wat? Ja, dat vroeg ik me ook af toen ik de game speelde.

We moeten rekening houden met het feit dat de ontwikkelaar geen resources heeft zoals grote uitgevers, maar dit slaat nergens op. Het is notabene een PlayStation 4 game en die ziet er grafisch belabberd uit, de verhoudingen kloppen niet en anti-aliasing is weggelaten waardoor het er dramatisch uitziet. Het is treurig gesteld met de visuele kwaliteit en des te verrassender is nog dat de game laadtijden kent. Nu zijn ze niet lang, maar als je dit zeer basale stukje software op een PlayStation 4 draait mag er geeneens sprake zijn van laadtijden. Als je deze toch nodig hebt, dan kun je gewoon niet efficiënt programmeren.

Goed, dat laatste is misschien niet gelijk relevant voor de rest van de game, maar het valt wel op dat dit simpele stukje software toch nog op zoveel aspecten zaken mist waardoor het als een knullig garageproject aanvoelt. Wel is de muziek lekker met oude muziek die je tijdens het vliegen hoort en zo hier en daar is de voice-acting nog wel te doen. Maar, over het algemeen stelt de voice-acting verder teleur, dus verwacht er niet teveel van. Erger is nog het geluid van het geknal. Regelmatig werden we vanaf de grond beschoten en het leek net alsof er een hondje aan het keffen was. Monotoon gedoe zonder enige variatie en het klinkt dus ook voor geen meter.

Conclusie:

Air Conflicts: Vietnam is een game die qua missies best leuk om te spelen is, maar dat is dan ook het enige. Het verhaal en het personage zijn allesbehalve interessant en de visuele kwaliteit is om te huilen. De game weet overeind te blijven dankzij de gameplay die nergens echt grensverleggend is, maar in de kern wel aardig werkt. Dat is ook het enige wat de game nog een beetje interessant maakt, want voor de rest is het een treurige aangelegenheid. Ik sta nog steeds perplex dat een PlayStation 4 game er zo ontzettend lelijk uit kan zien en dat is eigenlijk de dooddoener. Laat staan het gebrek aan animaties, een incomplete tutorial en helikopters die zich niet heel lekker laten besturen. Je moet een enorme fan van het genre zijn wil je deze game in huis halen omwille van de aardige gameplay, anders gewoon links laten liggen.

Pluspunten

  • Afwisseling in missies en geinige dogfights
  • Lekkere soundtrack
  • Vliegen met vliegtuigen gaat lekker…

Minpunten

  • …met helikopters wat minder
  • Depressie opwekkende graphics
  • Gebrek aan animaties
  • Oninteressant personage en verhaal
  • Matige voice-acting en audio