Gespeeld: Apotheon – Sony heeft in aanloop naar de E3 een enorme hoeveelheid indie-games onthuld en één hiervan was Apotheon. Deze game viel gelijk op doordat het een aparte visuele stijl gebruikt, maar veel meer wisten we hier nog niet van. Een game die ons mocht verrassen op de E3 en dat deed het. Apotheon is net zoals diverse andere indie-games voor de PlayStation platformen ogenschijnlijk erg simpel, maar het weet zich uiteindelijk toch weer te onderscheiden en origineel uit de hoek te komen.

Griekse invloeden

Het eerste wat opvalt aan Apotheon is dat de visuele stijl uniek is. Nooit eerder werd er voor deze stijl gekozen in een game en dat maakt de game bij voorbaat al bijzonder. De inspiratie komt dan ook uit de Griekse oudheid waarbij een bepaalde tekenstijl gebruikt werd om verhalen te vertellen. Op identieke wijze heeft de ontwikkelaar dat weten te verwerken in haar game en dat levert een visueel erg mooi plaatje op. De stijl is dus al een aspect wat gelijk aantrekkingskracht uitoefent, maar dat is natuurlijk ook een kwestie van smaak.

Belangrijker is wat de game nu eigenlijk is en wat je te doen staat. Wel, het is een 2D (meer 2D als dit ga je niet krijgen) fighting game, waarbij je met je personage het leven van de ander zuur moet maken. Op de E3 speelden we een level wat zich op een schip afspeelde en op dit forse schip kregen we alle ruimte om daar de tegenstander te grazen te nemen evenals veiligheid te zoeken voor onszelf. Het is namelijk een vrij hectische fighting game die bij meer dan twee speler zeer chaotisch wordt. Chaos is lang niet altijd een goede zaak in games, maar in Apotheon is dat juist één van de charmes die het tot een in potentieel zeer toffe fighting game maken.

Wapens gooien, erachteraan en weer oppakken

Wat de totale insteek van Apotheon zal zijn is ons nu nog wat onduidelijk, maar in ieder geval zul je het gevecht met andere spelers aan kunnen gaan. Of dat automatisch ook de totale game is, dat is nog even afwachten, maar deze gevechten tegen andere spelers waren in ieder geval al erg vermakelijk. Het is gemakkelijk om op te pakken en vooral een game die je een hoop lol kan bezorgen en dat komt door de degelijke, maar uitermate simpele gameplay.

Op het schip waar we het gevecht aangingen waren hier en daar opslagpunten voor wapens. Deze wapens varieerden van messen tot bijlen en van zwaarden tot enorme speren. Deze wapens kun je allemaal oppakken en daarmee kun je de tegenstander in close combat te lijf gaan door domweg te blijven hakken. De tegenstander kan echter inkomende aanvallen blokken en ontwijken waardoor er een kat en muisspelletje ontstaat. Maar wat hier nog bij komt is de mogelijkheid om je wapens weg te gooien.

Dan bedoelen we niet wapens droppen voor een nieuwe, maar je kunt je bijl waar je net mee op een vijand in hebt staan hakken achter hem aangooien als hij vlucht. Misschien is dat net de laatste slag die er nodig is om hem of haar te doden. Op een gegeven moment ontstaat er dan ook een situatie waarbij er vanalles door de lucht vliegt wat het des te gevaarlijker maakt. Want als je niet van dichtbij aangevallen wordt dan kan het zomaar zijn dat er een speer naar je onderweg is die je alsnog de doodsteek brengt.

Als je overigens een favoriet wapen hebt dat je net achter een vijand aan hebt gegooid, dan kun je er achteraan rennen om deze terug te halen. Terwijl het gevecht aan de gang is op korte afstand evenals op grote afstand waardoor er dingen door de lucht vliegen kun je ook nog rondrennen om wapens op te pikken en vervolgens weer mee te doen in de gevechten. Zoals ik al aangaf, het concept is oersimpel, maar het werkt en het levert dan ook de nodige lol op als je Apotheon aan het spelen bent. Toch kent de game ook nog enige uitdaging en dat zit hem vooral in het onder de knie krijgen van de besturing.

Het oppikken van wapens moet snel gaan, je moet anticiperen op wat de tegenstanders doen en ondertussen moet je ook uitkijken dat er geen bijl je kop in vliegt. Dat kan in het begin nogal hectisch zijn, maar als je er wat handig in zal worden gaat dat je dikke lol bezorgen. Het was tijdens onze speelsessie wat onwennig in de eerste instantie, maar na meerdere potjes te hebben gespeeld kregen we de gameplay steeds beter onder de knie wat dus automatisch meer plezier oplevert. Een andere vorm van uitdaging zit nog in het timen van het gooien van wapens, want het ene wapen is zwaarder dan de ander en dat levert verschillende werpbogen op. Het zijn de details, maar die maken van Apotheon meer dan alleen een wat oppervlakkige fighting game.

Voorlopige conclusie:

Hoe uitgebreid Apotheon straks zal zijn qua modi en variatie is nog afwachten, maar de gevechten die we speelden gaven ons wel een goed idee van hoe de gameplay in elkaar steekt. Het doet nergens direct iets nieuws, maar het weet zich wel te onderscheiden door de hectiek en bovenal door de aparte en unieke visuele stijl. Bovendien speelde het al erg fijn weg en ook het pick-up-and-play gehalte lag erg hoog. Apotheon lijkt daarmee een nette fighting game te worden die vooral in de multiplayer voor ontzettend veel lol kan zorgen.