Gespeeld: The Swapper – Sinds de introductie van de PlayStation 4 en de hartelijke welkomst van indie studio’s op het platform, lijkt het alsof er een hele nieuwe groep ontwikkelaars is ontstaan. Zo nieuw is deze groep niet, maar doordat het zich nu breder strekt dan alleen PC en mobiele platformen, krijgen ontwikkelaars veel meer mogelijkheden. Eén van die mogelijkheden is natuurlijk games naar de PlayStation 4 brengen. The Swapper is hier een voorbeeld uit duizenden dat oorspronkelijk op de PC verscheen en na torenhoge scores het succes op de PlayStation 4 mag voortzetten. Wij speelden de game en raakten gelijk verliefd.

Swapperdeswap

In The Swapper neem jij de rol aan van een astronaut die samen met vele anderen in de ruimte op zoek is gegaan naar nieuwe grondstoffen. De grondstoffen zijn op de Aarde helemaal uitgeput en om niet uit te sterven heeft men geen andere keuze. Er zijn in de ruimte zeven stations gebouwd om bruikbare grondstoffen op te sporen en dit – als ze wat bruikbaars vinden – naar de Aarde te sturen. Het zevende station raakt echter uit zijn baan en wordt opgeslokt door een zon in de buurt. Als vervolgens ook het zesde station in de problemen raakt, is het tijd om te gaan kijken wat er aan de hand is.

Dat doe jij als astronaut die geen identiteit toebedeeld krijgt, maar wel over een bijzonder wapen beschikt. Dit is de zogenaamde ‘Swapper’ en hiermee kan de astronaut zich tot drie keer kopiëren, waardoor er opeens vier astronauten in het level rondlopen. Maar doordat het kopieën van jezelf zijn, krijgen ze geen eigen leven, maar volgen ze exact jouw wandelpatroon gedurende de levels en het is aan jou om samen met je kopieën de puzzels op te lossen.

Ingewikkeld geheel

Het oplossen van de puzzels is aanvankelijk vrij makkelijk, want zo diende er een deur geopend te worden, maar de schakelaar bevond zich op een plateau boven ons waar we niet bij konden komen. Door een stukje terug te lopen en de Swapper te gebruiken, konden we een kopie van onszelf op het plateau zetten en die activeerde door zijn gewicht vervolgens de schakelaar. Terwijl de kopie dus op de schakelaar stond, ging de deur open en konden wij doorlopen. Lekker gemakkelijk dus, maar vergis je niet te snel hierin, want het gaat op een gegeven moment aartsmoeilijk worden.

Zo tref je hier en daar nog licht aan en zodra je daar doorheen loopt, verdwijnen je kopieën. Ook als je tegen jezelf aanloopt, werkt dat in je nadeel en bij de latere, meer complexe puzzels kan dat een behoorlijk uitdaging vormen. Al vrij snel kwamen we bijvoorbeeld in een soortgelijke situatie terecht als zojuist omschreven, maar toen diende we vier kopieën op vier aparte schakelaars te zetten die allen ook nog eens in hoogte verschilden. Je snapt wel dat dat al een stukje lastiger werd en dan te bedenken dat dit slechts het eerste level was.

Verderop in de game, zo vertelde de ontwikkelaar me, zul je te maken krijgen met de mogelijkheid om jezelf qua geest naar een kopie te verplaatsen, waardoor je dus wisselt tussen lichamen. Ook zal zwaartekracht op een gegeven moment een rol gaan spelen, maar dat mag niet echt een verrassing zijn gezien de locatie van de game. Het zijn allemaal elementen die het puzzelen moeilijker maken en dat gaat dan op een gegeven moment ook goed denkwerk vereisen, maar alles is dan wel weer zo opgezet dat het altijd op te lossen is, zolang je maar logisch nadenkt.

Bijzondere stijl

De gameplay van The Swapper is vooral dankzij het puzzelen met je kopieën erg interessant en dat geeft veel mogelijkheden in de puzzels. En aangezien het qua puzzels dik in orde is (ook bij de PC versie al), hoeven we ons daar geen zorgen over te maken. Het zal volop variatie bieden en je aan het spelen houden, wat mede te danken is aan het verhaal dat gecombineerd met de gameplay voor een nieuwe manier van spelen en ervaren zorgt. En dat heeft ook deels te maken met de visuele stijl die gehanteerd wordt in The Swapper.

De game lijkt aanvankelijk wat wazig en blurry te ogen, maar dat heeft te maken met de atmosfeer en de unieke grafische stijl. De game heeft namelijk klei als basis gebruikt voor de visuele invulling van de levels en dat levert een wat grauwe, korrelige stijl op die we nog nooit eerder hebben gezien. Daarbij komt nog de audio die mysterieus en creepy klinkt, waardoor de game een aparte uitstraling heeft. Voor mij persoonlijk is The Swapper audiovisueel één van de hoogtepunten van de afgelopen E3. Niet omdat ik weggeblazen werd door de grafische pracht, maar meer omdat het precies op die juiste manier zijn eigen sfeer weet te creëren; een sfeer waar je in gezogen wordt.

Voorlopige conclusie:

The Swapper is weer zo’n game – zo’n game die straks op de PlayStation 4 net zo hard gaat scoren als op de eerdere platformen waar deze voor is verschenen. Een verwijt dat veel indie-ontwikkelaars krijgen (of eigenlijk de games zelf) is dat ze te kort zijn. Dat is zo nu en dan zeker het geval, maar wat je dergelijke ontwikkelaars niet kan verwijten, is dat ze geen risico durven te nemen met originele en aparte concepten. The Swapper is een uitstekend voorbeeld van iets nieuws en dat valt grotendeels te danken aan de bijzondere visuele stijl. Dit is een topper in wording, dat kan haast niet anders.