In actie gezien: The Tomorrow Children is een game die werd aangekondigd door Sony tijdens haar persconferentie en die misschien wat onduidelijk was toen het gepresenteerd werd. Gelukkig kregen we de game na de persconferentie nog te zien, met daarbij een goede toelichting wat we van de game kunnen verwachten. Het is ons nu al duidelijk dat The Tomorrow Children een aparte ervaring gaat worden, maar dan wel één met een originele insteek.

Een experiment ging weer eens fout

In The Tomorrow Children heb je te maken met een alternatieve toekomst waarin de mensheid bijna helemaal is uitgeroeid door een mislukt experiment van de Russen. Dit is contextueel samengevoegd met de koude oorlog, dus de oorsprong van de game ligt (inhoudelijk dan) ligt in het einde van de jaren zestig. Negentig jaar later heeft de mensheid een manier gevonden om zichzelf weer te gaan vermenigvuldigen en dat doen ze in online steden. Om de populatie van deze steden op te voeren, zal jij er op uit moeten trekken en dat is waar jouw rol als speler om de hoek komt kijken.

Het doel is in feite heel simpel: je moet items minen die van pas kunnen komen voor het bouwen van de stad en in tussentijd moet je ook op zoek naar DNA, want zodra je DNA naar de stad brengt, kan dit zich ontwikkelen tot nieuwe mensen en dan zal de populatie groeien, het voornaamste doel. Het opbouwen van de stad is daarnaast belangrijk, maar je krijgt hierbij wel te maken met gevaren. Denk dan bijvoorbeeld aan monsters die de stad aanvallen. Hierbij is het belangrijk dat de andere spelers – of jij – deze monsters tijdig aanvallen, want anders kunnen ze je stad tot puin reduceren. Doen ze dit, dan krijg je de dankbare taak om opnieuw te beginnen.

Hier komt ook gelijk een interessant concept bij kijken, want de game is in z’n geheel een singleplayer ervaring, maar in de wereld waar je speelt zijn wel andere spelers te vinden. Die hebben allemaal min of meer een gelijk doel voor ogen, dus het kan zomaar zijn dat je een andere speler tegenkomt als je bijvoorbeeld een eilandberg optrekt op zoek naar items. Ook het verdedigen van de stad kun je met meerdere spelers doen, waardoor er toch enige coöperatieve spelelementen aan het concept worden toegevoegd. Een leuk detail is dat je ook naar andere steden kunt reizen om een kijkje te nemen wat andere spelers doen en hoe ze ervoor staan.

http://youtu.be/9bnfz3XjUxQ

Wel zul je bij het opnieuw opstarten van de game altijd weer in je eigen stad terechtkomen, omdat dit je thuisbasis is. Overigens kent de game tussen de steden nog een beetje een competitief element, doordat de ene stad qua bouw bijvoorbeeld sneller kan gaan dan de andere. Binnen het geheel van een ervaring die je alleen beleeft zul je wel met andere spelers kunnen communiceren, al beperkt zich dit voornamelijk tot handgebaren om jezelf duidelijk te maken, maar eventueel kan er ook een megafoon aan te pas komen waarmee je via de controller een bericht de wereld in kan sturen.

Drukke wereld en minen

De wereld bestaat uit NPC’s die een vaste rol hebben; denk dan bijvoorbeeld aan bewakers. Daarnaast zullen veel van de figuren die je tegenkomt andere spelers zijn. Q-Games richt zich erop om tussen de 50 tot 100 mensen in een wereld te krijgen, dus er is altijd wel iemand die bezig is met het bouwen van de stad. Deze stad zal enkel gebouwd kunnen worden als je voldoende items hebt weten te verzamelen door te minen. Dat doe je op de eilanden die je her en der rondom je stad ziet, maar ook door gedode monsters te onderzoeken.

Het minen is een best geinig concept, want je hebt voldoende items tot je beschikking waarmee je effectief materialen kunt verzamelen. Wil je bovenop een berg komen? Je kan een pad nemen en als je obstakels treft een alternatieve trap creëren door je spade te gebruiken. Heb je hier geen zin in? Pak dan een jetpack en vlieg naar boven. Met alle materialen die je verzamelt, kun je de stad uitbouwen, maar je kunt er ook voor kiezen om voertuigen te maken – of wat denk je van wapens? In tussentijd ben je ook genoodzaakt om DNA te zoeken, zodat de populatie van je stad wel blijft groeien – het uiteindelijke doel. Maar echt een endgame zit er dan weer niet in; het is meer het creëren van een zo groot mogelijke stad om de mensheid een nieuw waardig bestaan te geven en deze mensheid uiteraard ook te verdedigen door de stad te beschermen.

Visueel apart

Wat de game misschien nog wel het meest apart maakt, is de unieke visuele stijl. Het is een soort glanzend abstract geheel in een relatief kale wereld die jij zelf kan invullen. De stijl is weer iets nieuws en met daarbij de scherpte in kwaliteit die een console als de PlayStation 4 kan bieden, is het grafisch op de één of andere manier erg aantrekkelijk, ondanks dat het er eigenlijk best wel simpel uitziet. Het is uiteraard een kwestie van smaak, maar de stijl is apart en dat past ook wel bij het aparte concept van de game, want het is ook iets waar je heel veel tijd in wilt en kan investeren omdat je het domweg leuk vindt. In dat opzicht is The Tomorrow Children dus enigszins vergelijkbaar met Minecraft.

Het voornaamste verschil met die game – los van het minen – is natuurlijk dat je te maken hebt met vijanden, andere spelers en het doel om sowieso je stad in leven te houden door in ieder geval voor populatie te zorgen. Hoe het uit laten groeien van een bevolking precies zijn uitwerking heeft in de game is nog even afwachten, want dat werd helaas niet helemaal duidelijk. Maar een op zich logische insteek is door DNA te vinden de mogelijkheid bieden om meer spelers tot de wereld toe te laten. Het concept is in ieder geval interessant en belangrijker nog: het durft weer eens wat nieuws te doen. Misschien niet direct een game voor het grote publiek, maar wel een game die zomaar eens zeer verslavend zou kunnen worden.

Voorlopige conclusie:

The Tomorrow Children is een origineel en geinig concept dat best weleens een grote fanbase kan opbouwen door fanatieke miners aan te trekken. Het ziet er bijzonder uit, doet potentieel interessante dingen met andere spelers en natuurlijk het verzamelen van items op de meest vreemde objecten die de in-game eilanden voorstellen zijn boeiend te noemen. We hebben slechts een klein beetje gameplay van The Tomorrow Children gezien, maar het is intrigerend en uniek op bepaalde manieren. Omwille van die reden is het interessant om te zien waar deze game uiteindelijk naar toe gaat en hoe dit gaat uitpakken als vele mensen los gaan om een zo groot mogelijke stad te creëren en om een forse populatie op te bouwen.