Review: Sherlock Holmes: Crimes & Punishments – Ik beschouw mezelf als een “hedendaags Sherlock Holmes”-fan. Daarmee bedoel ik dat ik de originele boeken van Arthur Conan Doyle nooit gelezen heb, maar verder best goed op de hoogte ben van het doen en laten van de superdetective en zijn geneeskundige kompaan. Bovendien ben ik groot fan van de briljante BBC-reeks Sherlock met Benedict Cumberbatch in de titelrol en heb ik ook ten zeerste genoten van de meest recente films, waarin acteur Robert Downey Jr. en regisseur Guy Ritchie respectievelijk voor diepgang en stijl zorgen. Het mag duidelijk zijn dat Sherlock Holmes potentie heeft om de held van een sterke reeks videogames te worden en dat maakt het falen van eerdere pogingen des te pijnlijker. Dat ligt nu echter allemaal in het verleden. Ik ben namelijk blij om te kunnen melden dat ontwikkelaar Frogware met Sherlock Holmes: Crimes & Punishments een fikse stap in de goede richting zet.

Op Sherlock Holmes kan je rekenen

In Crimes & Punishments worden Sherlock Holmes en zijn goede vriend Watson erop uitgestuurd om een aantal zaken op te lossen die in wezen niets met elkaar te maken hebben. Er is weliswaar een soort van rode draad aanwezig waarin Sherlocks broer Mycroft de aandacht opeist, maar diens strijd tegen de terroristische groepering “The Merry Men” blijft voor het grootste deel van de game op de achtergrond. Wat de zaken zelf betreft, kunnen we alvast melden dat deze stuk voor stuk best interessant zijn. Van een op het eerste zicht eenvoudige moord op een ex-walvisjager (die als een stuk bloederig wangpapier tegen de muur gespietst werd met zijn eigen harpoen) tot een trein die ’s nachts voor de ogen van Holmes en Watson in het niets lijkt te verdwijnen… het zijn stuk voorstuk zaken die intrigerend genoeg zijn om je aandacht vast te houden. We trokken dan ook gretig op onderzoek uit, zoals dat hoort stijlvol in maatpak en met het karakteristieke vergrootglas in de aanslag.

L.A. Noire Light

Dat ze bij Frogware goed naar Team Bondi’s L.A. Noire gekeken hebben, mag vanaf het begin duidelijk zijn. De vorige games draaiden ook al om het minutieus bestuderen van het plaats delict en het ondervragen van verdachten, maar beide handelingen zijn flink gestroomlijnd (en misschien ook wel vereenvoudigd) ten opzichte van de vorige delen in de franchise. Het maakt de ervaring een stuk toegankelijker, maar voor de die hard fan en expert in dit soort games misschien ook wel wat te gemakkelijk. Als je voldoende bewijsmateriaal verzameld hebt, kan je potentiële misdadigers ook op leugens betrappen en de waarheid met zachte hand naar buiten brengen. Het is een beetje jammer dat Frogware hier resoluut voor de trial & error kaart gekozen heeft. Waar je in L.A. Noire eigenlijk perfect alles verkeerd kon inschatten, dwingt Sherlock Holmes: Crimes & Punishments je steevast om het opnieuw te proberen wanneer je een fout maakt.

Deze keuze is des te merkwaardiger wanneer je merkt dat het wel degelijk mogelijk (en zelfs angstwekkend waarschijnlijk!) is om een onschuldig iemand achter de virtuele tralies van Scotland Yard te steken. Je deductiebord – een virtuele voorstelling van Sherlocks vermogen om allerlei aanwijzingen combineren tot een staalharde (nou ja) veronderstelling – kan meerdere kanten uitgaan, waardoor je bijna elke verdachte wel op een schijnbaar logische wijze met de misdaad in verband kan brengen. Dit geeft je als speler een vreemd en toch wel belastend gevoel van verantwoordelijkheid, des te meer omdat de personages in Crimes & Punishments steevast neergezet worden als mensen van vlees en bloed. Nieuw is een soort moraliteitssysteem. Je zou het niet altijd zeggen, maar Sherlock Holmes heeft ook zo zijn gevoelens. Als hij (en dus, bij verlenging, jij) vindt dat de dader terecht gehandeld heeft, kan je er ook voor kiezen om hem te laten gaan.

Puzzels en minigames allerhande

Elke zaak heeft een aantal radicaal verschillende eindes en dat krikt uiteraard de replay value flink naar boven. De kern van de zaak blijft echter logischerwijs hetzelfde en naast de eerder genoemde onderzoeken en ondervragingen, bestaat deze voornamelijk uit eenvoudige tot best lastige puzzels en over het algemeen onhandig aanvoelende minigames. In die laatste categorie vinden we bijvoorbeeld armworstelen en harpoen werpen (don’t ask) terug. Deze spelletjes zijn leuk en zorgen voor afwisseling, maar maken op geen enkel moment indruk. Nieuwe features zijn in potentie interessant, maar in werkelijkheid ondergebruikt vermommingssysteem en een observatiemodus à la Batman: ArkhamAsylum, die aanwijzingen doet oplichten. Ook kan je een verdachte van top tot teen bestuderen om meer over zijn persoonlijkheid te weten te komen, een activiteit die op stilistisch vlak zeker gebaseerd is op de vele soortgelijke scènes in de serie Sherlock.

De ogen en de oren willen ook wat

Laten we positief beginnen: de audio van Sherlock Holmes: Crimes & Punishments is top. De voice-acting is in deze franchise nog nooit zo goed geweest. L.A. Noire bewees reeds dat een politieonderzoek echt tot leven kan komen wanneer het acteerwerk van de bovenste plank is en Crimes & Punishments volgt dankzij emotievolle vertolkingen in die indrukwekkende voetstappen. De soundtrack weet eveneens de toon te zetten en draagt veel bij aan de duistere en ietwat sinister aandoende sfeer die als een nachtelijk deken over de game hangt. Helaas kunnen we minder hoog van de toren blazen over het visuele aspect van de game. De personages zijn weliswaar prima vormgegeven en de omgevingen ademen sfeer, maar zodra je deftig om je heen kijkt, vervalt de illusie dat je een next-gen (excuseer, current-gen) game aan het spelen bent, meteen. Jammer, want een substantiëlere grafische update had deze titel zeker geen kwaad gedaan.

Conclusie:

Wij zijn aangenaam verrast door Sherlock Holmes: Crimes & Punishments, al komt dat misschien ook wel omdat onze verwachtingen aanvankelijk erg laag waren. De verschillende verhalen die Frogware uit zijn hoge hoed tovert, zijn het vertellen waard en zullen tot op het einde blijven boeien, terwijl de radicaal verschillende eindes de replaywaarde omhoog jagen. De onderzoeken zijn gestroomlijnd en daarom minder frustrerend, maar ergens ook wel wat te gemakkelijk. De gebruikelijke minigames scoren dan weer ondermaats en waren eerder een vervelende hindernis op de weg naar de volgende plaats delict of het volgende verhoor. De audio is dan weer geweldig, dankzij overtuigende voice-acting en een sfeervolle soundtrack. Dat maakt het dan weer dubbel zo jammer wanneer blijkt dat de graphics de term PS4-game eigenlijk niet helemaal waard zijn. Een voorzichtige aanrader voor fans van het betere speurwerk en een must have voor elke zichzelf respecterende Holmes-fan!

Pluspunten

  • Interessante misdaden
  • Gestroomlijnde gameplay
  • Meerdere uitkomsten
  • Prima voice-acting en dito soundtrack

Minpunten

  • Beetje te gemakkelijk
  • Irritante minigames
  • Grafisch teleurstellend