Review: Borderlands: The Pre-Sequel – Het verhaal van Borderlands is bij iedereen vast wel bekend, want tijdens de ontwikkeling van het eerste deel hebben ze de stijl toen volledig omgegooid. Van een realistische shooter naar een cell shaded shooter en uiteindelijk heeft dat ervoor gezorgd dat de serie zijn eigen gezicht kreeg. Borderlands 2 was een fraaie sequel waarin we de irritante antagonist Handsome Jack leerde kennen met zijn leger aan robots. In Borderlands: The Pre-Sequel zien we hoe hij zo is geworden en knallen we er weer flink op los met de meest bizarre wapens. Dat alles krijgt ondersteuning van de welbekende humor. Typisch Borderlands dus, maar wel eentje waar meer uitgehaald had kunnen worden. Hoe dat zit lees je in deze review.

De nieuwe cast

Een nieuwe Borderlands betekent ook nieuwe Vaulthunters en deze keer zijn dat Athena, Wilhelm, Nisha en jawel onze trouwe, debiele en grappige Claptrap. Zij worden ingehuurd door Jack (heet dan nog geen Handsome Jack) om klusjes uit te voeren op de maanbasis van Hyperion. Dit loopt niet volgens plan, want Tungsteena Zarpedon van de Lost Legion zorgt ervoor dat ze crashen op de maanbasis. Plan gewijzigd, want nu moet je als één van de Vaulthunters samen met Jack ervoor zorgen dat hij zijn basis terugkrijgt. Je reist dan naar de maan van Pandora, genaamd Elpis, om het tot een goed einde te brengen.

Zogezegd zijn er dus vier nieuwe speelbare personages, welke lichte overeenkomsten hebben met degene die we eerder hebben gezien. Zo is Athena een mix tussen Zer0 (vanwege haar mêlee) en een gladiator, die als Action Skill een schild heeft die inkomende schade kan tegenhouden, maar deze ook kan gooien om er schade mee aan te richten. Wilhelm is de tank van de groep, welke een paar drones (Wolf & Saint) als Action Skill heeft, die offensief of juist defensief kunnen helpen. Hij was in Borderlands 2 één van de eindbazen en ja, net als in die game kun je hem ook nu uitbouwen via upgrades, zodat hij op een mech lijkt. De gunslinger in de game is Nisha, welke ook een bekende is en haar skill heet Showdown, waarbij je als een dolle volop kan knallen terwijl er een western filter over het beeld heen zit.

Bij deze Action Skill kun je bijvoorbeeld vliegensvlug schakelen tussen vijanden en snel met ze afrekenen, maar de Action Skill van Claptrap is toch wel de meest bijzondere en grappigste van allemaal. Deze heet namelijk Vaulthunter.exe en je kunt dit zien als een virus in een computer. Activeer je deze, dan kiest de game willekeurig één van de vele acties die de kleine robot kan uitvoeren. Zo kan Funzerker geactiveerd worden waarbij je via dual wielding met wapens kunt schieten. Hij kan zelfs ook in een piratenschip veranderen waardoor je met kleine kanonnen kunt knallen. Of wat te denken van Torgue Fiesta, waarmee je in alle richtingen als een wilde granaten gaat smijten. Enige nadeel hierbij is wel dat je jezelf en andere kompanen pijn kunt doen, maar grappig zijn deze acties zonder meer.

Zuurstof!

Met Claptrap spelen is dus wel een risico, want hij is klein, maar zijn gekke acties compenseren zijn formaat. Daarnaast is hij de enige die op Elpis geen zuurstof bij zich hoeft te dragen aangezien hij een robot is. De andere Vaulthunters moeten een Oz Kit bij zich hebben, want anders stikken ze. Het nieuwe element wat de zuurstoftanks toevoegen is dat hierdoor meer verticale gameplay ontstaat. Normaal kun je al springen, maar door het gebrek aan zwaartekracht op de maan kun je jezelf naar boven boosten door wat zuurstof te laten ontsnappen. Vervolgens kun je als je in de lucht bent door op rondje te drukken hard op de grond landen. Deze buttstomp (even het beestje een naam geven) kan door Oz Kits bepaalde elementaire schade met zich mee brengen, zoals vuur.

Niet alleen is het grappig als je met je kont richting de grond gaat, maar het kan zeer effectief zijn om meerdere vijanden in één keer te doden of te beschadigen. Door het gebrek aan zwaartekracht kun je makkelijker ergens op komen en bij veel quests dien je dan ook veel te klimmen op deze wijze. Dit kan via het boosten, maar ook door lanceerpanelen die bijna bij elke vijandelijke basis te vinden zijn. De verticale gameplay voegt in de eerste instantie wel wat toe, maar heel vernieuwend is het niet. Daarnaast gaat het schieten gevoelsmatig trager door het gebrek aan zwaartekracht wat af en toe zelf storend kan zijn. Het is iets waar je zeker aan zult moeten wennen,  maar nadien kan je het in je voordeel gebruiken. Zo kan je bijvoorbeeld vijanden van bovenaf bestoken.

Niet veel nieuws wat betreft quests en wapens

Vijanden dragen trouwens ook van die zuurstoftanks en hierdoor kun je als je er op schiet snel met ze afrekenen. Hun zuurstof ontsnapt dan immers, maar ook zij kunnen naar je toe springen en zweven om vervolgens een harde landing te maken. Door de zuurstof, verticale gameplay en het feit dat je verschillende Vaulthunters hebt met elk drie skill trees inclusief allerlei upgrades, is de gameplay wederom gevarieerd en bovenal vermakelijk. De actie is prima en er zijn opnieuw vele quests beschikbaar naast het hoofdverhaal, wat je natuurlijk de nodige extra XP oplevert. Helaas is hier verder weinig nieuws onder de zon te vinden, want het komt toch vaak op hetzelfde neer. Het is dat deze ook vol zitten met de nodige flauwe en leuke humor waardoor ze enigszins te doen zijn, maar verwacht hier verder niet teveel van.

De gameplay met de wapens is op de momenten dat het goed gaat erg vermakelijk, want de verschillende wapens knallen weer ouderwets lekker weg. Op het gebied van wapens is er verder niet veel veranderd eigenlijk. Je hebt weer de shotguns, RPG´s, machinegeweren enzovoort. Deze natuurlijk van alle fabrikanten, zoals Dahl en Maliwan inclusief de elementaire effecten die er aan verbonden zijn. De laserwapens maken wel hun debuut in de game en deze zijn best tof om te gebruiken. Daarbij kun je vijanden nu ook bevriezen waardoor je ze met een mêlee aanval in stukken kunt slaan. Qua wapens is er wat dat betreft weer voldoende variatie aanwezig evenals dat er genoeg te ontdekken is.

Technisch af en toe matig

De verticale gameplay is dus best een aardige toevoeging, maar voor het grootste gedeelte is het meer van hetzelfde met alle gekke wapens en ontiegelijk veel loot. Het voornaamste minpunt aan dit deel is dat deze op technisch vlak op de PS3 af en toe belabberd werkt. In Borderlands 2 had je weleens last van de framerate die inzakte en dat is in dit deel niet anders. Alleen was het nu soms wat erger, wat zeker in hectische situaties waarbij je door de lucht vliegt, erg onhandig kan zijn. Het werd hierdoor onoverzichtelijk en irritant om te spelen. Naast dit oogde bepaalde animaties tijdens gevechten ronduit lomp en was er tijdens het rijden op de maanvlakte best veel screen tearing te zien. Borderlands heeft op de vorige generatie consoles echt zijn tijd gehad, want dat werd pijnlijk duidelijk in deze game.

Audiovisueel is de game ook niet veel anders dan diens voorgangers, want op dit vlak is amper vooruitgang geboekt. Dat is niet per se negatief, want Elpis is net zo al dan niet kleurrijker dan Pandora en is gevuld met allemaal wilde beesten die niet altijd even vriendelijk zijn. Dit zijn trouwens net als de vijanden allemaal nieuwe versies, welke wel wat gelijkenissen hebben met die we al kennen. Het komt er desondanks uiteindelijk simpelweg op neer dat alles vertrouwd oogt en speelt, maar dat het gewoon meer van hetzelfde is. De audio is verder prima, want de geluidseffecten van de wapens klinken netjes en de voice-acting is bij de personages verzorgd. Niet alle personages zijn even boeiend en in vergelijking met de vorige delen zijn er wat minder in het oog springende karakters, wat ook wel een beetje jammer is.

Conclusie:

Het verhaal in Borderlands: The Pre-Sequel is leuk om te volgen doordat de welbekende humor en gekke situaties weer aanwezig zijn. Het is een feest van herkenning voor de liefhebber (waaronder ik), maar toch voelde alles aan als meer van hetzelfde. Voornamelijk omdat ik al veel heb gezien in de voorgaande delen en bijbehorende DLC. Verder zijn de nieuwe personages (welke nu ook zelf praten, wat tof is) en hun Action Skills gevarieerd en wel netjes uitgewerkt. Het arsenaal van de meest uiteenlopende wapens is weer aanwezig en de actie is prima, maar toch werd de ervaring soms ruw verstoord door de technische mankementen. Daarnaast voegt de verticale gameplay, hoewel best geinig, te weinig toe om echt te vernieuwen. Het is samenvattend een redelijke Borderlands game die vooral in coöp erg vermakelijk is, maar waar wel meer uitgehaald had kunnen worden.

Pluspunten

  • Leuke actie
  • Vaulthunters
  • Gekke Claptrap
  • Arsenaal aan wapens
  • Verticale gameplay
  • Humor

Minpunten

  • Veel van hetzelfde
  • Technische fouten