Review: Lords of the Fallen – Moeilijke games van het kaliber Dark Souls zie je tegenwoordig bijna niet meer. Sterker nog, het zijn de games van From Software die games met een extreem hoge moeilijkheidsgraad eigenlijk weer een beetje op de kaart hebben gezet. Een positieve ontwikkeling, want dat brengt al snel soortgelijke games voort. Lords of the Fallen is de eerstvolgende aartsmoeilijke game, maar kent daarbij wel zijn eigen gezicht. Wij gingen zeven miljoen keer dood, maar de aanhouder wint en de voldoening die je krijgt, is dan erg fijn. Gelukkig gaat het schrijven van een review ons iets gemakkelijker af en kan je zonder kleerscheuren op te lopen deze beoordeling gaan lezen.

Harkyn, de crimineel die het klusje wel even klaart

Je speelt in Lords of the Fallen met Harkyn, een crimineel die een behoorlijke staat van dienst heeft, die iedereen ook zo kan herkennen. Zijn gezicht is voorzien van tatoeages die aangegeven dat hij geen lieverdje is. Zijn imposante figuur spreekt ook voor zich en zijn ervaring om met wapentuig overweg te gaan is daarbij een mooie extra. Hij is de perfecte persoon om op te zadelen met een quest om de duisternis te verdrijven uit de wereld van Lords of the Fallen. Harkyn zit er niet zo op te wachten, maar wij gelukkig wel en dat brengt ons een interessant avontuur.

Niet zozeer wat het verhaal betreft, want dat is niet echt heel boeiend. Ook de NPC’s die je tegenkomt zijn lang niet allemaal even interessant. Het zit hem meer in de gameplay die de game ons brengt, want daar gaat het om en laat dat nu net het sterke punt van de game zijn. Het is meer dan alleen een aartsmoeilijke game, want de game schotelt je veel opties voor waarmee jij gaandeweg je eigen speelstijl ontwikkelt, maar tegelijk ook moet anticiperen op welke vijanden je op je pad treft, zodat je daarmee op een efficiënte wijze om kan gaan. Dat kan best wel eens lastige momenten opleveren, maar dat is nu net de kracht van de game.

Diepgang rondom Harkyn

Bij aanvang van de game kies je één van de drie klassen; Warrior, Rogue of Cleric. Iedere klasse heeft natuurlijk zijn eigen specialiteiten. Zo is de Warrior een forse bruut die wat traag in de gevechten is. De Rogue is razendsnel, maar niet zo sterk en degene die van allebei de twee uitersten wat pakt – en er dus middenin zit – is de Cleric. Als je je klasse hebt gekozen, kun je aan de slag gaan en de game is zo opgesteld dat je gaandeweg alles zult leren. Je krijgt dus al snel een tutorial voor je kiezen en in de kern heb je de gameplay zo onder de knie. Het is allesbehalve moeilijk en door de goede tutorial structuur kan elke leek hier zo mee uit de voeten.

Het vechten tegen het gespuis uit de duisternis is wat je voornamelijk aan het doen bent en dat brengt gameplay voort waarbij je langzaam ruimte voor ruimte afwerkt en vijanden verslaat, terwijl je de zaken uitvoert ter behoeve van je quest. De game moet het echt van de gameplay hebben, want hoewel het als geheel een prima uitvoering is, zal de gameplay – en dus het vechten – de meeste tijd opslokken en dat is precies wat de game zo tof maakt, want hier zit dus veel meer in dan je op het eerste gezicht zou zeggen.

Zo hier en daar heb je checkpoints waar je je health kan opladen en Harkyn kan managen qua outfit, XP, en meer. Het menu waarin je dit doet is misschien wat overweldigend in de eerste instantie, maar als je er de tijd voor neemt om alles door te lezen en de uitleg erbij te pakken, dan zal je gaan begrijpen waar de kracht van de game zit. Zo pik je onderweg loot op en deze kan je op dergelijke checkpoints aan Harkyn toewijzen. Denk dan aan helmen, schilden, wapens, en nog veel meer. Ieder item heeft zo zijn eigenschappen die je moet afwegen tegen je huidige outfit. Neem je het ene wapen dat meer schade aanricht, maar wel veel zwaarder is? Of kies je voor het lichte wapen dat wat minder schade aanricht? Idem dito voor de helm op je kop, je borstbepantsering, je schild, en ga zo maar door.

Gedurende het avontuur zal je geregeld van outfit veranderen, want niet alleen dien je dit mee te schakelen met je level, ook de vijanden worden logischerwijs sterker. Dan zijn er nog eindbazen die allemaal een eigen tactiek vereisen, waardoor je ook weer je outfit aan hen moet aanpassen. Je bent dus geregeld je personage aan het managen, maar dat is nog niet alles. Door vijanden te verslaan verdien je logischerwijs ervaringspunten (XP) en die kun je bij een checkpoint ‘banken’. Dat wil zeggen dat je de verdiende punten dan weg zet en daarmee koop je als het ware punten die je kan spenderen aan verschillende aspecten.

Het banken van deze punten brengt een interessante twist met zich mee, want hoe meer punten je hebt, hoe sneller je meer XP verzamelt. Als je keer op keer je XP wegzet, dan begint de teller opnieuw en bouw je het opnieuw op. Maar als je de XP bij je draagt, zal er op een gegeven moment een multiplier aan te pas komen die je meer XP geeft. Ideaal om ‘snel’ – hoewel het nog steeds langzaam gaat – XP te verzamelen. Maar… als je dood gaat, dan ben je al je XP kwijt. Om dit terug te halen, zal je de geest van je lichaam op moeten zoeken en je XP moeten claimen. Klinkt simpel, ware het niet dat alle vijanden weer op hun plek staan en je dus weer alles moet doorlopen om die zuurverdiende XP terug te halen.

Het is dus een afweging die je moet maken. Bank je elke keer je XP of bouw je het sneller op, waardoor je er op langere termijn meer aan hebt? Het is overigens sowieso belangrijk om je XP goed in te zetten, want zoals al aangegeven koop je hier levelpunten mee. Deze kan je inzetten op magie of je gewone eigenschappen, hoewel een levelpunt voor magie kopen en stuk duurder is. Eenmaal je de punten tot je beschikking hebt, kan je ze inzetten op verschillende eigenschappen; denk dan aan stamina, health, je magiemeter, enzovoort. Het is van belang dit geregeld te doen, want vijanden worden alleen maar sterker en uitdagender, waardoor je het beste zo sterk mogelijk bent.

Neem je tijd

Lords of the Fallen bevat veel diepgang en door het wegzetten van je levelpunten op verschillende eigenschappen, creëer je al snel een sub-speelstijl voor je personage, dat op een gegeven moment zal uitblinken in bepaalde aspecten. Daarbij komt ook  nog dat de skilltree binnen de magie redelijk uitgebreid is en dat maakt Lords of the Fallen als actie-RPG een mooie verzameling van bekende elementen die zijn uitwerking in positieve zin weten voort te brengen in de gameplay. Deze gameplay is vooral gericht op de tijd.

Als een idioot recht op vijanden afrennen en hakken tot je een ons weegt, heeft nauwelijks tot geen zin. Ja, er zijn vijanden die je met één slag kan doden, maar al snel tref je vijanden aan die voorzien zijn van forse schilden en die tot het irritante toe je aanvallen blijven blocken. Harde actie is dan ook niet de basiswaarde van de gameplay; dat is geduld. Neem voor elke vijand, zeker de wat sterkere, je tijd om het aanvalspatroon uit te vogelen en aan de hand daarvan jouw aanval te bepalen en in te zetten. Je zult snel genoeg merken dat je tijd nemen vele malen efficiënter is dan proberen te rushen. De tijd nemen resulteert vaak in een vroege dood, maar bij rushen is het noodlot gegarandeerd.

Bij eindbazen is dit des te meer van toepassing, want waar ze in de eerste instantie onmogelijk lijken te verslaan, valt dat nadat je klaar bent best wel mee. Wachten, wachten, toeslaan, wachten, wachten, en nog eens toeslaan; dat is de manier van spelen. En dat kan soms behoorlijk intensief worden, maar des te groter is de voldoening als je dan één van de eindbazen voorgoed het zwijgen kan opleggen. Het managen van je outfit, je personage en het vechten zijn hierbij drie aspecten die een belangrijke rol spelen en als je de dood vindt, dan kun je bij een nabijgelegen checkpoint je strijd weer hervatten.

Audiovisueel is het wat minder sterk

De gameplay is waar de game het van moet hebben en deze komt dan ook redelijk tot erg goed uit de verf. Toch zijn er ook wat mindere aspecten en dat is met name het audiovisuele gedeelte. Jazeker, de game ziet er netjes uit, maar toch zijn de animaties van de NPC’s nog een beetje ouderwets. Ook valt de visuele pracht wel mee; we hebben namelijk al mooier gezien op de PS4. Wat de audio betreft, valt er weinig op de game aan te merken, behalve dan dat het allemaal vrij simpel is. Een audiovisueel hoogstandje hoef je dus niet te verwachten van Lords of the Fallen. Dit is misschien wat jammer, want er had zeker meer in gezeten op dit vlak.

Conclusie:

Lords of the Fallen is een moeilijke game die een aantal dingen op een toffe wijze tot uitvoering brengt. De gameplay is echt hardcore, maar de voldoening is daarbij des te groter als je eindelijk die ene eindbaas weet te verslaan. De bijkomende diepgang in het levelsysteem en je personage is wat de gameplay een tweede laag geeft en het interessant maakt. Audiovisueel is het misschien niet van de hoogste plank, wat mede te danken is aan het gegeven dat we veel qua setting al eerder hebben gezien. Als laatste zijn ook de gevechten in kleine ruimtes wat onhandig door de gefocuste camera, maar los daarvan is Lords of the Fallen een uitstekende game die ons goed heeft weten te verrassen.

Pluspunten

  • Uitdaging
  • Diepgang
  • Interessant XP systeem
  • Weinig frustratie ondanks vaak doodgaan
  • Gevoel van voldoening na verslaan bazen

Minpunten

  • Gevechten in kleine ruimtes wat irritant
  • Audiovisueel niet heel spectaculair
  • Verhaal niet zo boeiend