Review: Shadow Warrior – Het was mei 1997 toen Shadow Warrior zijn debuut maakte op MS-DOS en ja, in het stenen tijdperk der computers dus. Vorig jaar verscheen de reboot van de serie al voor de PC en recent was daar de release op de PlayStation 4. De first person shooter en deels hack & slash game stond destijds al bekend om het geweld en grove humor. Games uit die tijd waren een coversysteem vreemd en hoe zit dat nu met de reboot? Hebben ze dit volledig omgegooid? Nee, en om die reden is dit ook een hele toffe titel geworden. Het is old-school actie in een vernieuwd jasje, waarin je als Lo ´Killing is easy, but don’t give a shit is not` Wang demonen afslacht.

Lo Wang is the man

Net als in het origineel neem je de rol van Lo Wang op je, die een regelrechte Aziatische badass is. Hij is een typische actieheld (hij heeft zelfs een Wangcave) met oneliners die geniet van zijn bestaan als aanslagpleger. Aan het begin van de game moet hij echter geen aanslag plegen, maar juist iets ophalen. Voor zijn werkgever Orochi Zilla moet hij namelijk een zwaard (katana) kopen, maar dat loopt finaal uit de hand, want de eigenaar van het zwaard ziet van de deal af en neemt Wang gevangen. Eenmaal gevangen begint het slachtfestijn voor Wang, wanneer demonen de locatie waar hij zich bevindt aanvallen. Vanaf dit punt moet jij meerdere zwaarden verzamelen om er één van te smeden, waar je de demonen mee kunt verslaan.

Hoe de demonen de mensenwereld zijn binnengekomen, wordt in de loop van de game duidelijk. Hierbij word je bijgestaan door de demon Hoji die Wang besluit te helpen. Het verhaal is niet erg sterk, maar het is de relatie tussen Wang en Hoji die het vermakelijk en interessant houdt. Niet alleen vertelt Hoji wat nodig is om je weg te vervolgen, er gaat ook geregeld een sneer heen en weer, omdat de twee elkaar niet zo liggen. De opmerkingen richting elkaar en de commentaar op wat er gebeurt, heeft een komisch accent en dat maakt de gehele ervaring net wat vermakelijker. Het zijn ook de kleine easter eggs, zoals konijnen die elkaar duidelijk hebben gevonden, die erg op de lachspieren werkten. Puberaal, maar toch erg grappig.

Old school gameplay

Tegenwoordig kun je in veel shooters gemakkelijk dekking zoeken of zit er zelfs een coversysteem in, maar Shadow Warrior blijft bij z’n roots en bevat old school gameplay. Geen health die je automatisch terugkrijgt door te wachten, maar medkits die je zult moeten zoeken, evenals munitie die verspreid ligt in de wereld. Als Lo Wang heb je vele wapens tot je beschikking voor zowel close quarters als veraf. Voor dichtbij heeft hij ook een katana bij zich, waar je elke demon mee in stukken kunt hakken zodra je deze genoeg hebt geraakt. Voor elke reeks aan kills krijg je trouwens een score die op een leaderboard belandt. Wederom old-school, zoals we het kennen.

Met het zwaard (hakken met R2) kun je al redelijk veel acties uithalen die samengaan met de upgrades die je kunt vrijspelen. Zo verdien je ‘Karma Points’ met elke aanval, welke je onder andere kunt investeren in je zwaard. Een vaardigheid die je dan kunt krijgen is ‘Circle of Iron’ waarbij je het touchpad gebruikt en R2. Even je vinger naar links of rechts slepen, R2 ingedrukt houden en je zwaait het zwaard in de rondte waardoor je vijanden die je omsingelen hard kunt raken. Hier zijn meerdere variaties in, maar duidelijk is wel dat deze effectief zijn bij kleinere groepen vijanden, want in de soms hectische gevechten is het maken van die combinaties niet erg toegankelijk. Toch als je zulke acties goed uitvoert geeft dat wel veel voldoening.

Bij het uitvoeren van de wat lastigere acties geldt dus ook de old-school regel: “Easy to learn, but hard to master”. Met de Karma Points speel je niet alleen acties vrij voor je zwaard, maar kun je meer schade bij headshots krijgen, meer stamina of je healthbar vergroten. Het zijn een beetje standaard upgrades die je helpen in de strijd, maar de Ki krachten die je van Hojii krijgt zijn dan weer net even wat anders. Via het verzamelen van Ki kristallen kun je deze krachten uitbreiden wat vooral neerkomt op hulpmiddelen. Zo kun je bijvoorbeeld via Peacocks Blessing voor een aantal seconden je health herstellen tot een bepaalde grens. Dit voer je uit door je vinger naar rechts te slepen terwijl je L2 ingedrukt houdt. Ook dit gaat niet altijd even handig in drukke situaties, maar erg storend is dit niet. Het is immers ook onderdeel van het overleven.

Naast dat je hulpmiddelen hebt om jezelf te healen zijn er ook defensieve acties, zoals Tigers Roar waarbij je vijanden naar achteren kunt blazen voor wat extra ademruimte. Ook deze acties gaan via het touchpad en triggers. Naast Karma en Ki heb je dus als shooter ook een ruim wapenarsenaal tot je beschikking. Je begint met een standaard pistool, maar later kun je ook een shotgun, kruisboog en zelfs een raketwerper gebruiken. Al deze wapens krijg je stapsgewijs en hierdoor bleef voor ons de ervaring constant fris, want we hadden elke keer weer een nieuw stuk speelgoed. Alle wapens zijn bovendien te upgraden met het geld dat je in de wereld kan vinden.

De vuurwapens missen iets

De upgrades bestaan uit dingen die we van andere shooters wel kennen, zoals een laser bij het pistool of explosieve pijlen bij de kruisboog. Daarnaast kun je bepaalde wapens in dual wielding bedienen wat handig is met grote groepen demonen die op je af komen gestormd. Wat in mindere zin opviel was dat de wapens voor ons gevoel weinig impact hebben. Dit komt voornamelijk doordat ze weinig geluid maken als je ermee schiet wat toch wel jammer is. Als je met een shotgun schiet wil je wel dat het een soort kick geeft, maar dat doet die amper. Het combineren van de wapens met je katana werkt daarnaast niet heel vloeiend, want als je met een wapen schiet kun je vlug even één keer slaan met het zwaard, maar dit gaat ietwat lomp helaas.

Gameplay is vlot, tof en vermakelijk

Verder is de gameplay van Shadow Warrior verzorgd en loopt het op een vlotte 60 frames per seconde. Het hakken met het zwaard gaat lekker soepel en je kunt jezelf met een dash (R1) snel verplaatsen en aanvallen ontwijken. De wapens missen dan wel impact, maar ze schieten over het algemeen prima weg. Verwacht niet dat het net zo goed werkt als in de nieuwe Call of Duty, maar het doet in samenwerking met het zwaard precies wat het moet doen. Datzelfde kan ook gezegd worden over het audiovisuele gedeelte, want dit is ook prima op wat aspecten na. Toen we de game net gingen spelen moesten we wel even wennen, want op het eerste oog komt het niet over als een game van deze generatie.

De game oogt soms namelijk best wat grof als we kritisch naar de textures en de demonen kijken, maar als we een blik werpen op het geheel dan is het wel voldoende. De verschillende locaties, waar er veel van zijn, komen prima over met daarbij een nette belichting hier en daar. Het is verder opvallend kleurrijk terwijl de game een donkere setting heeft. Er is ook voldoende variatie in de demonen waar je mee moet afrekenen en hoewel het soms wat simpel overkomt past het wel allemaal bij de stijl van de game. De animaties van de vijanden zijn helaas niet van een hoogstaand niveau, maar het maakte de actie er niet minder vermakelijk om. De voice-acting van Wang, Hoji en andere personages is nogal cheesy, maar ook dat sluit aan bij de old-school vibe van Shadow Warrior.

De gameplay in Shadow Warrior is in de brede zin totaal niet vernieuwend, maar de mix van de acties die je kunt doen met je zwaard en Ki krachten via het touchpad, werken prima en ook het arsenaal aan wapens is voldoende om de demonen van je af te knallen. Qua levels is er dus variatie aanwezig en hoewel de game niet heel veel indruk maakt op visueel vlak waren er zeker momenten waarbij we de stijl aan het bewonderen waren. Dat zit namelijk wel goed. Wat dan wel zonde is, is dat je vaak repetitieve handelingen moet verrichten. Denk aan tig keer een doorgang open krijgen door objecten te slopen. Bepaalde gevechten met eindbazen waren ook niet bijzonder omdat de acties die je moet uitvoeren om ze te verslaan vrij simpel zijn, zoals het bekende schiet de zwakke punten maar kapot.

Conclusie:

De ontwikkelaar achter de game, Flying Wild Hog, heeft met Shadow Warrior niet alleen een toffe reboot van het origineel neergezet, maar ook een erg vermakelijke. Lo Wang is een tof personage en de game bevat humor in een donkere setting. Het neemt zichzelf ook niet serieus en hierdoor zie je veel clichés voorbij komen, zoals de rode ontplofbare tonnen en cheesy oneliners. Het blijft desondanks leuk om te spelen. Mede door de combinatie van het hakken, het knallen en omdat we af en toe een nieuw speeltje kregen bleef het amusant. Sommige handelingen die je moet uitvoeren bleven zich wel iets te vaak herhalen, maar heel erg was dit niet. Shadow Warrior zal wellicht ondersneeuwen in deze tijd, maar als je weer eens wat old school actie wilt, dan is dit wel een aanrader.

Pluspunten

  • Lo Wang
  • Humor
  • Katana en geweren
  • Vermakelijk
  • Toffe actie
  • Stijl

Minpunten

  • Besturing via touchpad niet altijd fijn
  • Wapens klinken wat teleurstellend
  • Simpele uitstraling
  • Ietwat eentonige taken