Review: Call of Duty: Advanced Warfare – Activision heeft jarenlang een twee jaren ontwikkelcyclus gehanteerd voor de Call of Duty franchise en dat heeft ons een hoop mooie games opgeleverd. Dit is met Call of Duty: Advanced Warfare enigszins omgegooid, want dit is het eerste deel dat drie jaar in ontwikkeling is geweest. Dat ook nog eens bij een ‘nieuwe’ studio, namelijk Sledgehammer. De nodige veranderingen binnen het ontwikkelproces dus, met een derde studio naast Infinity Ward en Treyarch, maar komt dit de game ten goede? Wij speelden non-stop Call of Duty: Advanced Warfare en gaan je nu meer vertellen.

Power changes everything

Net zoals de voorgaande delen bestaat ook Call of Duty: Advanced Warfare uit drie verschillende hoofdonderdelen. De belangrijkste is natuurlijk de multiplayer, waarbij we nog een secundaire multiplayer optie hebben in de vorm van Exo Survival en uiteraard ontbreekt ook een singleplayer niet. De singleplayer is waar we het eerst even over gaan hebben, want dat is zoals in ieder ander deel een spektakel van jewelste. In pakweg zes uur tijd zal je een avontuur beleven dat je naar alle uithoeken van de wereld brengt en dat natuurlijk bol staat van de spectaculaire actie.

We hoeven niemand te vertellen dat de singleplayer als vanouds aanvoelt met een wel oké verhaal, afwisseling in gameplay-elementen en natuurlijk pertinent knallen op alles wat er ook maar een beetje dreigend uitziet. In dat opzicht is de singleplayer een geslaagd onderdeel, maar wat het tot nieuwe hoogte doet stuwen, is toch wel de aanwezigheid van Kevin Spacey in de rol van Jonathan Irons. De tagline van de game is ‘Power changes everything’ en wel ja, dat klopt wel ongeveer als we naar het verhaal kijken.

Goed, het verhaal is niet van de bovenste plank en bij vlagen zelfs wat onsamenhangend, maar dat is niet waarom we de singleplayer spelen. Het is de aaneenschakeling van variatie in locaties, actie en extra gameplay-elementen. En Sledgehammer slaagt met vlag en wimpel in het neerzetten van een uitermate leuke ervaring. Dat is deels te danken aan Kevin Spacey, die een glansrol vertolkt, maar ook aan de toevoeging van de exosuit mogelijkheden. Gedurende de missies zal je steeds meer mogelijkheden van je nieuwe tool ontdekken en gebruiken, en dat levert een broodnodige verfrissing binnen de gameplay op.

Je voelt je op sommige momenten echt een superieure soldaat, maar dat kan ook ineens teniet worden gedaan door vijanden die over dezelfde ofwel soortgelijke middelen beschikken. In de kern is de singleplayer niet zo heel anders dan gebruikelijk, maar toch voelt het enigszins fris aan door de benoemde zaken. Een leuke toevoeging daarbij is dat je nu door bepaalde opdrachten – dood zoveel man, maak zoveel headshots, en meer – punten na afloop van een missie krijgt. Deze punten kun je vervolgens spenderen aan je exosuit, waardoor je meer armor hebt, meer health, minder terugslag, enzovoort. Je hebt hierbij de nodige opties, zodat je gaandeweg een meer persoonlijke exosuit ontwikkelt.

Het brengt vooral het nodige voordeel met zich mee om beter opgewassen te zijn tegen de sterkere vijanden later in de game. Daarmee werkt het systeem ook prima en als motivatie om dergelijke secundaire opdrachten uit te voeren, zodat je de mogelijkheden optimaal kan benutten. Toch is de exosuit in de singleplayer niet overmatig aanwezig, waardoor het een beetje aanvoelt alsof Sledgehammer je per missie een andere functie onder de neus schuift, zodat je al hun ideeën even kan uitproberen. In latere missies zijn bepaalde functies dan opeens niet beschikbaar, wat een beetje een vreemde gewaarwording is. Als je een exosuit hebt en je wordt tot dergelijke functies geïntroduceerd, dan wil je ze wel te allen tijde kunnen gebruiken, niet?

Overleven maar

Dat is eigenlijk het enige punt van kritiek op de singleplayer, want als avontuur zit het zoals gezegd zeer degelijk in elkaar en het is wederom dusdanig intensief en tof dat je het aan één stuk door uitspeelt. Als je de campagne uit hebt, kun je het nog eens op hard of veteran proberen of alle intel verzamelen, maar na één keer heb je het eigenlijk wel gezien. Dan is het maar goed ook dat de game meer dan alleen dat biedt. Zo kunnen we gaan overleven in de Exo Survival modus, welke coöp als basis heeft. Deze is in vergelijking met de zombie modus of extinction modus van de eerdere delen misschien wat simpeler van opzet, maar kent toch ook weer zo zijn eigen charme.

Het doel is simpelweg zo lang mogelijk overleven tegenover waves van vijanden die steeds geavanceerder worden. Zo zal je normale vijanden afschieten, maar ook drones, onzichtbare vijanden (cloaken), en meer. Naargelang je verder komt, zal het natuurlijk steeds moeilijker worden, waardoor deze modus redelijk traditioneel is. Toch weet Sledgehammer hier wel een leuke draai aan te geven door gedurende de waves opdrachten toe te voegen. Deze zijn vrij simplistisch, zoals verzamel 20 dogtags, maak drie bommen onschadelijk, pik intel op, enzovoort.Door te overleven, scoor je punten en daarmee kun je tussen de rondes door je wapens en exosuit verder upgraden, zodat je meer bestand bent tegen de komende waves.

Het belangrijkste binnen deze modus is echter de balans in je team vinden tussen de verschillende klassen. Je kunt bij aanvang kiezen uit een lichte soldaat, een zware en eentje daar tussenin. Dat brengt verschillende soorten gameplay met zich mee. Zo is de licht soldaat razendsnel, maar slecht beschermd. De zware is log, maar kan meer hebben en de tussenversie pakt van beide klassen wat elementen. Om het dan tot de echt verre waves te schoppen, moet je hierin precies uitvogelen welke upgrades interessant zijn en ook hoe je in teamverband het beste kan overleven. Exo Survival is daarmee niet direct een uitermate bijzondere modus, maar wel één die voor vele extra uren speelplezier kan zorgen.

Hetgeen waar alles om draait

De singleplayer staat haar mannetje, de Exo Survival is een prima extra (derde) modus, maar waar het uiteindelijk toch om gaat, is de multiplayer. Dat zal het langste van alles gespeeld worden en daarom is het des belangrijker dat alles hier in orde is. Sledgehammer Games heeft binnen de multiplayer zowel bekende elementen van vorige games aangehouden alsook voldoende nieuwe zaken aan de mix toegevoegd. Daarbij zijn de exosuit mogelijkheden uiteraard de belangrijkste nieuwe features die de gameplay dermate beïnvloeden dat het als een heerlijke vernieuwing aanvoelt binnen de tot op zekere hoogte herkenbare gameplay.

Wat Sledgehammer erg knap doet, is dat ze de fijne gameplay van de franchise in ere houden, maar daar een grondige variatie aan toevoegen door de exo-mogelijkheden te implementeren. Dat is een keuze waarmee de game valt of staat, maar dit wordt in Call of Duty: Advanced Warfare feilloos tot uitvoering gebracht. Het tempo is hoger dan ooit te voren en veel meer verticaal, doordat Jan en alleman alle kanten op stuitert door gebruik te maken van het boosten. Dit werkt als een tierelier en dat maakt de gameplay toch meer gevarieerd. Niet langer is het semi-horizontale gameplay, want je kunt ook van bovenaf bestoken worden, en meer. Het is daarbij een heerlijk gevoel als je de lucht in jumpt, blijft hangen om zo net die ene aanvankelijk ontsnapte tegenstander alsnog van boven in z’n harses te schieten.

Looten maar

Bovendien is deze Call of Duty sneller dan ooit. Het tempo ligt dermate hoog dat het ontzettend fijn aanvoelt en door te blijven spelen, kun je de gameplay alleen maar meer uitbreiden. De game werkt via het ‘Pick 13’ systeem, waarmee je een eigen skill/ability set creëert op basis van vrijgespeelde items. Dat werkt weer via het bekende levelen, maar dat is niet het enige. De game geeft je tijdens het spelen zo nu en dan zogenaamde ‘Supply Drops’ en dit zijn eigenlijk niets meer dan ordinaire lootcrates. Na een ronde spelen, open je deze supply drop, die een brede variatie aan items bevat. Denk aan nieuwe gear voor je uiterlijk, nieuwe wapens, en nog veel meer.

Je krijgt door te levelen en challenges te voltooien vanzelfsprekend meer items, maar deze supply drops voegen daar nog mooi wat extra aan toe, dus het werkt sowieso in je voordeel. Sterker nog, het is keer op keer een verrassing en dat werkt op de één of andere manier uitermate goed. Alle items die je verzamelt via de supplydrops verschijnen in de armory, waar je sommige items ook weer kunt verpatsen voor XP. Het is een kleine extra, maar maakt de multiplayer weer net wat aangenamer. De multiplayer is sowieso een aangename ervaring en dat zit hem in de variatie in maps, uitermate snelle gameplay en natuurlijk heerlijke actie.

Propvol nieuwigheden

De multiplayer bevat in diverse opzichten allerlei nieuwe aspecten, gameplay-wijzigingen en natuurlijk een verandering in tempo. Dat maakt de multiplayer dermate interessant dat het tot één van de betere multiplayers van de afgelopen jaren hoort. Hel, wat maakt het nog uit, het is misschien wel de vetste multiplayer binnen de Call of Duty franchise in een lange tijd. Sledgehammer Games laat geen interessante modi en functies achterwege, en komt met een multiplayer die goed aansluit op wat de Call of Duty community juist zo graag wil. Maar er is meer: er zijn ook nog wat nieuwe modi (Uplink is geniaal), de wapens zijn futuristisch en ontzettend divers, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het is in ieder geval duidelijk dat de ontwikkelaar alle vrijheid heeft gekregen en dit uitstekend heeft benut.

Audiovisueel blij vlagen fantastisch

Er valt zoveel te vertellen over Call of Duty: Advanced Warfare, maar waar het simpelweg op neerkomt, is dat het een uitstekende shooter is geworden. Qua gameplay valt er eigenlijk nauwelijks iets op aan te merken, wat de game natuurlijk nog meer aantrekkelijk maakt. Maar helemaal kritiekloos zijn we niet. Grafisch levert het een dubbel gevoel op. Bij vlagen – zeker in CGI cut-scènes – ziet de game er weergaloos uit, maar je treft ook gedeeltes en multiplayer maps aan die visueel zo abstract zijn ingevuld, dat het visueel een beetje te ‘clean’ voor een Call of Duty aanvoelt. Daarnaast is het visueel soms ook wat aan de simpele kant, waardoor het een beetje schommelt.

Hetzelfde geldt voor de audio. De voice-acting is natuurlijk fantastisch – Kevin Spacey vertolkt zijn rol met alle geloofwaardigheid – en ook de wapens klinken fenomenaal. Sledgehammer weet de juiste audio aan de juiste wapens toe te voegen en dat maakt het tot een realistische beleving. Wat dan wel een beetje opmerkelijk is, is dat de singleplayer campagne in heftige missies waar het er grootschalig en hard aan toegaat het een beetje aan omgevingsgeluid ontbreekt, waardoor niet de illusie wordt gewekt je in een oorlog te bevinden. Het is wat kaal en dat voelt toch wat vreemd aan. Als laatste zijn de animaties niet altijd even sterk ingevuld, met name die als je je in voertuigen bevindt.

Conclusie:

Het was vallen of opstaan met dit deel voor Sledgehammer Games en het mag nu duidelijk zijn dat ze met hun eerste Call of Duty game een werkelijk fantastisch product hebben afgeleverd. De gameplay is heerlijk, snel, goed, uitgebreid, gevarieerd en bovenal een uitstekende toevoeging aan het geheel. Dit is precies wat de franchise nodig had en daarmee is de game sowieso de moeite waard. Geen poespas, gewoon de content bieden die men wil en daar een verfrissende twist in aanbrengen met de exosuit. Het werkt, het is leuk en daarmee heeft Sledgehammer Games zich bewezen als een uitstekende ontwikkelaar voor de franchise. Een van de betere Call of Duty games, met name in de multiplayer.

Pluspunten

  • Kevin Spacey
  • Prima singleplayer avontuur
  • Exo Survival
  • Exosuit
  • Hoog tempo multiplayer
  • Supply drops

Minpunten

  • Audiovisueel wat wisselvallig
  • Gebruik exo mogelijkheden beperkt in singleplayer