Review: The Muppets: Filmavonturen – Veelal zijn we goed op de hoogte van games die er aan zitten te komen, maar zo nu en dan wil er nog weleens een game volledig aan ons voorbij gaan. The Muppets: Filmavonturen is zo’n titel, een game waarvan uit het niets een review exemplaar arriveerde zonder dat we er ooit eerder van gehoord hadden. Een verrassing op zich, maar is de game zelf ook een verrassing? Je duikt er als speler immers zonder enige voorkennis in. Wij lieten ons dus… verrassen.

Een filmpje draaien

In deze game krijg je een vijftal films voorgeschoteld op je PlayStation Vita, maar voordat de film daadwerkelijk voor het publiek te bekijken is zal deze eerst geschoten moeten worden. Dat is waar jij als speler om de hoek komt kijken, want jij zult in elke film het hoofdpersonage van het begin naar het einde van een level moeten brengen, zodat er een film van gemaakt kan worden. Dat klinkt erg simpel en dat is het ook. The Muppets: Filmavonturen heeft wat dat betreft uitermate weinig om het lijf en dat zien we ook terug in de traditionele 2D gameplay.

In elke film wandel je van links naar rechts in een 3D wereld met 2D gameplay en dat maakt het tot een klassieke platformer. Tijdens je tocht door het level moet je zorgen dat je zonder kleerscheuren het einde bereikt. Dat doe je van platform naar platform springen en in de tussentijd vijanden uitschakelen die je op je pad treft. In het eerste level speel je met Kermit de Kikker die een piraat is, waarbij hij roodjassen met een paraplu naar het hiernamaals mept. In het tweede level speel je Ms. Piggy die met appels op kippen gooit en in het derde level speel je met Animal schiet je met ene katapult. Zo heeft ieder level een ander personage en dus andere aanvalsmogelijkheden.

Echt bijzonder is dat niet, want de gameplay komt bij het platformen op twee basis zaken neer. Springen met het kruisje en slaan of schieten met het vierkantje. In de tussentijd moet je tegenaanvallen zien te ontwijken, want als je er eentje incasseert ben je de helft van je hartje kwijt, bij twee aanvallen is het hartje leeg. In totaal heb je drie hartjes wat betekent dat je zes keer geraakt kan worden alvorens de regisseur zegt dat de scene opnieuw moet. Het is natuurlijk vanaf een checkpoint opnieuw beginnen zoals in elke andere soortgelijke platformer, maar de game noemt het dan een blooper. Geinig gevonden, want het is immers een film waarin je de hoofdrol speelt.

Weinig boeiende films

Het platformen is in dat op zicht heel erg simpel en weinig vernieuwend. Zo hier en daar kom je nog wel wat puzzels tegen waarbij je de features van de PlayStation Vita gebruikt, maar verwacht hier niet te veel van. Dan zijn er nog de verhalen van de films die nergens op slaan. Zo draait het tweede level om een boze tovenaar in een toren die de mooie groene Aarde wil veranderen in duisternis zodat hij een parkeergarage kan bouwen. Juist ja, volstrekt onzinnig. Voor het verhaal per film hoef je het dan ook niet te doen, want het slaat nergens op en al snel gingen we het skippen.

Is de game dan een slechte game? Nee, niet zozeer. Het doet niks nieuws, maar de variatie in omgevingen en het op zich wel aardige leveldesign met de bijbehorende puzzels zijn best leuk ingevuld. De game is daarbij op een wat jongere doelgroep gericht. Met dat idee in gedachten kunnen we ons voorstellen dat de onzinnige verhalen juist voor de doelgroep erg grappig kunnen zijn dus daar komt de game in een dergelijk perspectief prima uit de voeten. Voor de rest moet je niet al te veel van deze titel verwachten, het is daarvoor te simpel ingevuld.

Simpel, maar… tja, toch lastig

De doelgroep is dus de wat jongere gamer, maar wat ik dan een beetje vreemd vind is dat de moeilijkheidsgraad relatief snel toeneemt. Nu zijn kinderen behendig genoeg om een eindbaas te verslaan of een puzzel op te lossen, maar bij vlagen is de game echt lastig te noemen. De game lijkt dus wat uit balans te zijn en ik denk dat kinderen de game hierdoor vrij snel aan de kant zullen leggen en dat is jammer. Met name omdat je pas een nieuwe film vrijspeelt als je de voorgaande met succes weet af te ronden.

Dan is er nog het trage spelverloop dat een beetje averechts werkt. De game is namelijk niet echt heel snel en het beste voorbeeld is het tweede level met Ms. Piggy. Zij wandelt hier een ronde toren op en zo nu en dan (later steeds meer) moet ze door deuren die haar naar een andere dan wel geheime plek brengen op de toren. Het probleem dat ik hiermee heb is dat het deurtje ingaan en deurtje uitgaan tergend traag gaat, waardoor je je daar aan gaat storen. Dan nog niet te spreken over de rare checkpoints.

De game is niet goed opgezet wat de checkpoints betreft en daardoor word je soms een behoorlijk stuk teruggeplaatst om even later direct na de plek waar je doodging verder te kunnen. Dat is in sommige levels wat irritant en het werkt frustratie in de hand. Dan zijn er nog eindbaas gevechten waarbij je telkens bij het doodgaan dezelfde cut-scène moet kijken, die ken je na vier keer dan ook wel. Ook wil de game sporadisch weleens een knopregistratie missen, waardoor je onnodig de fout in gaat, iets wat ook niet bevorderlijk voor het spelplezier werkt. Dan is er ook nog en voice-over die bij vlagen onverstaanbaar is doordat het volume van de muziek de voice-over overstemt, niet heel handig dus.

Goede replay en audiovisueel wel aardig

In ieder level kun je vijftig sterren verzamelen, maar zoals een goede platformer betaamt kun je niet alles direct te pakken krijgen. Pas aan het einde van een level krijg je de benodigde items om bepaalde plekken te bereiken, waardoor je sowieso genoodzaakt bent een level voor een tweede keer te spelen wil je alles halen ofwel alle trophies wilt scoren. Naast sterren kun je ook nog per level een gouden filmkaartje vinden en vijf filmrollen. Per level ben je al snel een minuut of twintig tot vijfenveertig bezig en dan met deze replay waarde erbij zal 100% halen al snel een uur of acht kosten. Best netjes dus.

Wat ook netjes is, is dat het grafisch best kleurrijk is ingevuld. Hoewel de kwaliteit van de graphics niet heel denderend is, weet de game wel erg gevarieerd te zijn in de levels en vijanden. Dat is uiteindelijk, gezien de doelgroep het belangrijkste. Daarnaast is de voice-acting wel oké en de muziek die je hoort tijdens het spelen sluit netjes aan op de setting van een level dat varieert van piraten tot western en van middeleeuwen tot alien. Zowel op grafisch vlak als de audio hoef je weinig spectaculairs te verwachten, het is wat simpel. Maar goed, het sluit aan op de content en het is voldoende gevarieerd ingevuld.

Conclusie:

The Muppets: Filmavonturen is een game die in elk opzicht best wel simplistisch is opgezet. De game maakt gebruik van de PlayStation Vita features, maar dat is niet heel bijzonder. Ook de gameplay zelf is relatief klassiek van aard en bij vlagen kan het erg lastig worden waardoor de kans bestaat dat de doelgroep de game dan snel naast zich neerlegt. Ook het trage speeltempo kan zo nu en dan wat averechts werken en niet te vergeten de frustratie die soms naar voren komt door de matige plaatsing van checkpoints. Ook de soms slechte inputregistratie kan wat vervelend zijn. The Muppets: Filmavonturen is geen slechte game, maar verwacht ook absoluut geen topper.

Pluspunten

  • Best geinig opgezet
  • Gevarieerde levels
  • Replaywaarde is best netjes

Minpunten

  • Rare plaatsing checkpoints
  • Wisselvallige moeilijkheidsgraad
  • Traag spelverloop