Review: Escape Dead Island – Zombies en games, het is een combinatie die al jaren goed samen gaat en waar de industrie nog lang niet op is uitgekeken. Dead Island 2 is in ontwikkeling en zal de franchise naar de huidige generatie consoles brengen nadat we op de PlayStation 3 Dead Island en Riptide voorgeschoteld kregen. Voordat we de overstap maken, is er echter nog een spin-off en dat is Escape Dead Island, een game die je vanuit een derdepersoonsperspectief speelt, een cell-shaded grafische stijl kent en een surrealistisch verhaal vertelt.

Schipbreuk

Cliff Calo is een verwende kerel die zijn hele leven nog niets heeft uitgevoerd en dat is te danken aan het luizenleventje dat hij leidt doordat hij de zoon is van een mediamagnaat. Cliff wordt door zijn vader ook een beetje gezien als mislukkeling, omdat zijn jongere zus in tegenstelling tot hem wel carrière maakt en serieus in het leven staat. Om toch maar wat van zijn leven te maken, gaat hij met twee vrienden naar het eiland Narapala, waar naar verluidt een zombie uitbraak zou hebben plaatsgevonden. Cliff, zo naïef als hij is, vertrekt met zijn vrienden om snel even een documentaire te maken, maar dat loopt al snel in de soep.

Het eiland is volstrekt uitgestorven en al snel slaat het noodlot toe op één van zijn vrienden. Cliff is hierdoor genoodzaakt om naar manieren te zoeken om een vriendin te redden en daarom struint hij de hele game lang over het eiland op zoek naar een oplossing. In de tussentijd krijgt hij te maken met rare situaties die compleet uit de hand lopen, maar hem gaandeweg altijd weer levend en wel op het eiland terugplaatsen. Denk aan het bijkans platgereden worden door een metro, uit de lucht te pletter vallen, en meer.

Er is dus meer aan de hand dan aanvankelijk lijkt en op een gegeven moment wordt het zo weird dat je de realiteit uit het oog verliest. Je weet niet meer wat nu wel echt is en wat niet, en dat is wat het verhaal van Escape Dead Island best leuk maakt om van het begin tot het einde te beleven. Ja, de ontwikkelaar weet een interessant geheel te brengen, maar het is niet zo dat je de gehele game op het puntje van je stoel zit, want daar is de gameplay te luchtig voor ingevuld. De gameplay bestaat uit niets meer dan zombies in de pan hakken en dat natuurlijk op de meest creatieve manieren.

Van een pijp tot een bijl

De zombies die Cliff op zijn pad treft, zullen naarmate de game vordert steeds sterker worden en door alsmaar door te spelen zul je nieuwe wapens vinden. Aanvankelijk begin je met een loden pijp om zombies hun hersenpan in stukken te hakken en een schroevendraaier voor stealth kills, maar dit zal zich gaandeweg steeds verder ‘upgraden’ doordat je nieuwe wapens oppakt. Na verloop van tijd heb je een vlijmscherp mes in plaats van een schroevendraaier. Je pistool maakt geen herrie meer omdat je er één met geluidsdemper hebt en voor de echte harde actie van dichtbij zal je op een gegeven moment met een shotgun aan de slag kunnen. Uiteraard ontbreekt een zware bijl ook niet, of wat dacht je van een katana?

Wat dat betreft is de game zo opgebouwd dat de zombies in steeds grotere aantallen op je afkomen en dat ze ook sterker zijn, met daarbij specifieke sterkere vijanden die het je nog moeilijker maken. De wapens die je zult vinden zullen gaandeweg naargelang de sterkte van de zombies mee ‘groeien’, waardoor je altijd over het juiste wapentuig beschikt om ze een kopje kleiner te maken. De gevechten die je afwerkt zijn over het algemeen relatief simpel, zij het niet bij vlagen behoorlijk irritant in verband met bepaalde types zombies. Dat neemt niet weg dat je op zich alle ruimte hebt en de zombies eventueel ook via stealth één voor één kunt doden. Daarbij is het qua zombie-aantallen relatief rustig. Verwacht dus geen Dead Rising taferelen.

Telkens dezelfde animaties en cut-scènes kijken

De actie die Escape Dead Island voortbrengt, is vrij traditioneel. Je hakt er met je slagwapens met vierkantje gemakkelijk op los en een zware aanval breng je voort via het driehoekje, en dat is het. Schieten kan ook nog, maar dat werkt niet echt heel erg prettig, waardoor je waar mogelijk het toch liever bij het hakken houdt. De zombies zijn daarbij vermakelijk om in elkaar te hakken, maar sommigen hebben een soort bescherming waar je met zelfs een shotgun niet doorheen komt, terwijl dat wel zou moeten. Deze op Wolverine gebaseerde zombies zijn daarmee vooral strontvervelend om te verslaan met vaak de dood tot gevolg.

De dood, ja ook dat komt natuurlijk voorbij en daar maakt de ontwikkelaar wat ons betreft een cruciale fout die ons behoorlijk op de zenuwen wist te werken. Elke keer als je bij een checkpoint opnieuw start, moet je een animatie van een kleine tien seconden bekijken voordat je verder kan. Dat ziet er een paar keer leuk uit, maar op den duur wordt het bloedirritant dat je zit te wachten totdat je verder kan. Het onnodig lang wachten is hierbij een irritatiefactor en wat daar nog eens bij komt, is dat je soms een checkpoint voor een cut-scène hebt. Ga je dood, dan moet je de cut-scène opnieuw bekijken en als je meerdere keren doodgaat doordat je tegen een sterke vijand vecht, tja, dan ben die cut-scène erg snel zat. Skippen is daarbij geen optie.

Opmerkelijker is dan nog dat er wel bepaalde cut-scènes zijn die je kunt skippen, maar dat toont de game pas als de scène voorbij is. Andere scènes vlak na een checkpoint kan je dan weer niet skippen en dat is nogal vervelend. Of ik ben heel slecht, of de Q&A testers hebben liggen slapen, want dit zijn basiszaken binnen het ontwerpen en bouwen van een game. Deze twee genoemde punten hebben een negatief effect op de gameplay en het is vooral de frustratie van het wachten dat parten speelt op dergelijke momenten. Desondanks is de game zelf ondanks deze punten best vermakelijk. Sterker nog, het is interessant genoeg om van het begin tot het einde door te spelen en daarnaast is er enige replaywaarde aanwezig in de zin van te verzamelen informatie en het maken van foto’s voor je documentaire.

Getest door een blinde en dove gamer

Escape Dead Island moet het vooral van een tweetal zaken hebben: de vermakelijke gameplay en het kleurrijke geheel. Toch zijn er twee fundamenten van de game waardeloos te noemen en deze gooien dermate veel roet in het eten dat Escape Dead Island hiermee onnodig een lager cijfer scoort. De game ziet er met de cell-shaded stijl zeer kleurrijk en gevarieerd uit, waarbij inspiratie is gehaald uit de PlayStation 2 klassieker XIII. Tot daar aan toe het positieve, want de game heeft pertinent te maken met een schokkend beeld. Op de raarste momenten hapert de game namelijk behoorlijk fors en dat is in heftige gevechten met zombies uitermate vervelend. Sterker nog, je legt hierdoor regelmatig onnodig het loodje.

Dan is er nog de audio die net als de graphics in de basis op zich prima is. Verwacht geen hoogstaande voice-acting of spectaculair geluid, het is gewoon degelijk. Niets meer niets minder, maar ook de audio wil behoorlijk haperen tijdens het spelen. Dat klinkt niet en doet afbreuk aan de speelervaring. De game heeft daarmee op audiovisueel vlak echt te maken met tekortkomingen en dat is vrij bijzonder, want dergelijke issues heb ik in de gehele PlayStation 3 generatie geen één keer eerder gezien. Behalve bij Risen 3, welke frappant genoeg een game is van dezelfde uitgever als Escape Dead Island.

Conclusie:

Escape Dead Island is een op zich geslaagde spin-off binnen het Dead Island universum. Het verhaal is leuk genoeg om je aan het spelen te houden tot het einde. Daarnaast is en blijft het omver hakken van zombies een zeer vermakelijke bezigheid en ook op dat vlak komt de game prima uit de voeten. Wel kent de game wat zombies die meer irritant dan leuk om te verslaan zijn, maar dat terzijde. Verder is de replaywaarde wel oké en zul je gedurende het avontuur het nodige plezier uit de game halen. De audiovisuele haperingen zijn daarbij wel echt heel irritant en ook de amateuristische plaatsing van checkpoints zal je op de koop toe moeten nemen. Een game die dus zeker enige potentie heeft, maar teveel last heeft van tekortkomingen en dat is jammer.

Pluspunten

  • Kleurrijk en toffe stijl
  • Op zombies inhakken is best tof
  • Verhaal is interessant genoeg om te volgen

Minpunten

  • Haperingen in de audio
  • Regelmatig schokkend beeld
  • Belabberde plaatsing checkpoints
  • Verplicht telkens opnieuw kijken van cut-scènes