Review: Persona 4: Arena Ultimax – In 2013 verscheen Persona 4: Arena Ultimax in Japan als opvolger van Persona 4 Arena wat weer een soort sequel spin-off was van Shin Megami Tensei: Persona 4. Ja, de Japanners maken het er ons niet gemakkelijk op met allerlei uitstapjes naar andere genres, maar dat neemt niet weg dat het wel erg fijn is dat ook deze game nu eindelijk in het Westen haar release heeft gezien. De game verscheen aanvankelijk voor de arcademachines in Japan, maar is nu ook op de PlayStation 3 speelbaar.

Het verhaal zonder gameplay

Persona 4: Arena Ultimax is in de kern een traditionele fighting game, waarmee de game sowieso afwijkt ten opzichte van de Shin Megami Tensei games. Maar de koppeling met deze franchise zit hem in het verhaal, want hoewel de gameplay totaal anders is heeft het wel allemaal met elkaar te maken. In dat opzicht word je ook in het diepe gegooid met deze game als je nieuwkomer bent, want alle personages en meer zijn enkel te herkennen als je de voorgaande delen hebt gespeeld en als je bekend met de franchise bent.

Het verhaal dat de game brengt in de story modus gaat dan ook verder na Persona 4 Arena en er is geen enkele terugblik op het verhaal. Hou er dus rekening mee dat als je iets nieuws wilt proberen je aanvankelijk weinig van het verhaal snapt. Ben je echter een fanatieke speler, dan is dit natuurlijk geen enkel probleem. Desalniettemin had een korte terugblik op het verhaal niet misstaan om het zo toegankelijker te maken voor nieuwkomers.

Goed, dat zit er dus niet in, maar dat slaat dan vooral op het verhaal van de game. Dit verhaal dat je speelt via de Story modus wordt gebracht door ingesproken dialogen en bijbehorende afbeeldingen. Het gehele verhaal zit je min of meer op de knop te drukken om het volgende stukje van de dialoog te horen of te zien met een occasioneel gevecht tussendoor. Je krijgt dus geen fighting game met een verhaal, maar een verhaal met een fighting game. Dat is een wat aparte manier van aanpak, maar goed, deze games staan bekend om hun verhaal.

Wat des te opmerkelijker is, is dat je ervoor kan kiezen dat het occasionele gevecht dat zich aandient ook door de CPU uitgevochten kan worden. Indien je hiervoor kiest dan tja… zit je een lange tijd een interactieve tekenfilm te kijken. Je moet er maar zin in hebben, zeker omdat het qua gameplay amper wat voorstelt en dat is eigenlijk best jammer. Maar, maak je geen zorgen, de game bevat natuurlijk wel gameplay en dat zien we terug in verschillende andere modi.

Van lessen tot intensieve gevechten

De game biedt je alles wat je van een goede fighter verwacht en zo kun je deelnemen aan een tutorial, waarin je stap voor stap alle details met betrekking tot de gameplay uitgelegd krijgt. Zelfs van links naar rechts lopen zal uitgelegd worden. Deze tutorial is voor nieuwkomers een geschenk uit de hemel, want ook de combo lijst zal aanvankelijk nogal wazig ogen, iets wat overigens opgelost wordt door de tutorial te spelen. Dat zit hem namelijk in het feit dat de iconen van de facebuttons aangeduid worden met kleuren in plaats van de iconen zelf. Ook staat het in een vierkant, in plaats van een normale layout. Het driehoekje staat daarbij dus niet in het midden bovenaan, maar rechtsbovenaan.

Wat de reden is om dit zo onnodig onduidelijk te maken is mij niet duidelijk, maar praktisch is het allesbehalve. De tutorial legt het gelukkig uitstekend uit, dus daarmee zal je uit de voeten kunnen, maar het blijft opmerkelijk. De facebuttons hebben namelijk niet voor niets allen een apart icoon om de verschillende knoppen aan te duiden. Waarom hier dan vanaf wijken? Het enige wat we kunnen verzinnen is dat de hele lijst direct uit de arcade versie is overgenomen en dat de ontwikkelaar te lui is geweest om dit aan te passen. Dat gezegd hebbende, als je de besturing eenmaal onder de knie hebt, dan gaat er een wereld voor je open.

Je kunt namelijk deelnemen aan uitdagingen, waarbij je verschillende doelstellingen moet volbrengen, maar waar de gameplay pas echt goed tot z’n recht komt is natuurlijk in de arcade modus, waarin je vecht tegen de CPU of andere spelers. De game brengt een leuk aantal speelbare personages en daarbovenop ook nog nieuwe figuren in vergelijking met Persona 4 Arena, wat de variatie ten goede komt. Dan zijn er nog zogenaamde Shadow varianten van de personages die andere gameplay voortbrengen doordat ze minder kunnen hebben, maar tegelijkertijd wel een stuk krachtiger zijn. En we moeten niet vergeten dat er veel verschillende omgevingen zijn.

Tempo, kleurrijk en uitgebreid

De personages kennen allemaal hun eigen move set die sowieso voor gevarieerde gevechten zorgt met daarbij een secundaire hulp aanval van je meevechtende krachten. De gevechten gaan op een zeer hoog tempo, waarbij goed opletten, blocken en counteren van essentieel belang is. Juist doordat ieder personage zo van elkaar verschilt zul je – zeker als fighting liefhebber – een lange tijd vooruit kunnen om iedereen te masteren en de diepgang achter ieder personage te leren kennen. Wat dat betreft is Persona 4: Arena Ultimax een uitstekende fighting game die alle punten wat in Persona 4 Arena beter kon weet te overtreffen.

Tel daarbij op dat de gehele invulling van de game in een heerlijke stijl is. De manga-achtige kleurrijke invulling van het verhaal, de arena’s en natuurlijk de personages weten hun doel te bereiken. Het is een genot om naar te kijken en voor fans is het de perfecte game, aangezien het nog meer aansluit op de Persona games dan Persona 4 Arena al deed. Ook de audio is typisch waarbij voor elk detail wel een deuntje aanwezig is en laten we de stemacteurs ook niet onbenoemd laten, want hoewel het ergens wat typisch is voor games van Japanse origine weet ook op dit vlak de game uitstekend uit de voeten te komen.

Conclusie:

Persona 4 Arena was al een goede game en Persona 4: Arena Ultimax gaat hier nog eens goed overheen door meer aansluiting op de Persona franchise te bieden, audiovisueel een eigen identiteit te kennen en vooral veel diepgaande gevechten te bieden. De game maakt wat rare keuzes met betrekking tot het vertonen van de moves lijst en ook het verhaal is misschien iets te langdradig, waarbij de keuze om de computer de gevechten uit te laten spelen wat bizar is. Desalniettemin is het voor fans van de franchise en met name het vorige deel een directe aanrader. Dit geldt tevens voor geïnteresseerden in diepgaande fighting games, maar hou er dan wel rekening mee dat je qua verhaal er midden in terecht komt en dat het volgen dan wat lastig is.

Pluspunten

  • Interessante en toffe personages
  • Speelt heerlijk weg
  • Goede diepgang in de (vecht)gameplay
  • Lang speelbaar
  • Verhaal is boeiend…

Minpunten

  • …als je geen nieuwkomer bent
  • Geen duidelijke move set besturing aanduiding
  • Story modus bevat amper gameplay