Review: Resident Evil HD – Sinds dat de current-gen consoles uit zijn, hebben we al behoorlijk wat remakes, remasters en reboots van games langs zien komen. Het is allemaal niet meer op één hand te tellen en het kan dan ook best zijn dat je er een beetje moe van wordt. Toch zijn er van die klassiekers die via het nieuwe jasje dat ze aangemeten krijgen, aantonen dat ze nog een rol van betekenis kunnen spelen. Neem bijvoorbeeld de moeder aller survival-horror games: Resident Evil. Na eerder opnieuw uitgebracht te zijn voor de Nintendo GameCube is er nu weer een remake van deze game verschenen op zowel de PlayStation 3 als de PlayStation 4. De hoogste tijd dus om te kijken of de eerste Resident Evil ons nog kippenvel kan bezorgen.

Old-school setting

Zonder te spoilen kunnen we alvast verklappen dat dit bij tijd en wijlen zeker gelukt is en dat komt mede door de old-school setting en door het verhaal van de game. Als lid van het S.T.A.R.S.-team reis je naar een afgelegen landhuis even buiten Racoon City om te checken wat er met je collega’s is gebeurd en om uit te zoeken wat er nog meer aan de hand is. De game speelt zich voor een groot gedeelte in dit landhuis af, maar je zult tevens nog buitengebieden aandoen voor de afwisseling.

Enkele nieuwigheden…

De setting is old-school en ook grotendeels onveranderd gebleven ten opzichte van het origineel. Toch zijn er enkele verschillen te bespeuren tussen het origineel, de GameCube remake en deze laatste versie. Zo kan je om te beginnen gelijk kiezen om de game in de originele 4:3 ratio te spelen of in 16:9 breedbeeld. Tevens kan je er vanaf zien om de originele en wat stroevere ’tankbesturing’ te gebruiken, en te kiezen voor de nieuwe en meer soepele analoge besturing. Dat laatste komt vooral de speelbaarheid ten goede. De camerahoeken staan nog steeds vast en dit is zeker géén beperking, want nog steeds heb je meestal een goed zicht op de actie en het zorgt er bovendien voor dat je niet stiekem om een hoekje kan kijken. Dit verkleint je zichtbaarheid en dat zorgt voor de nodige spanning, wat prettig is.

Zo moet je vaak vertrouwen op je gehoor en hopen dat je, als je een hoek om komt of een deur door gaat, niet direct recht in de grijpgrage handen van een zombie loopt. Daarnaast zijn er enkele nieuwe deuren bijgekomen die je niet in het origineel terug kan vinden. Ook heb je nu de mogelijkheid om het lijk van een zombie in de fik te steken, iets wat je ook maar beter kan doen of je moet met een welgemikte kogel direct hun hoofd aan flarden schieten. Laat je het na om een zombie definitief te doden, dan komen ze namelijk ‘opnieuw’ tot leven en veranderen ze in ‘Crimson Heads’. Ze kunnen dan ineens heel hard rennen en kunnen tevens met hun klauwen flinke klappen aan je uitdelen, waardoor je als je niet uitkijkt, snel het loodje zult leggen.

Bedenk goed wat je met je laatste groene plant, inktpatroon of kogels doet

Resident Evil HD is best pittig. Sterker nog, holy shit, wat was ik vergeten hoe lastig deze game bij momenten kan zijn. Geen gezondheid die zich na verloop van tijd automatisch weer aanvult. Geen punten waarop de game je voorgang automatisch voor je bewaard of kogels die voor het oprapen liggen. Zo was ik dus vergeten dat je je gezondheid aan moet vullen via groene plantjes en dat je alleen je vooruitgang kan bewaren wanneer je een inktpatroon hebt en bij een typemachine bent. Je kan best deze items zoveel mogelijk opsparen en er zeer zuinig mee omgaan; ze liggen namelijk niet voor het oprapen. Aan de andere kant is het wel weer gemakkelijker wanneer je hier van tevoren op bent ingesteld en er dus rekening mee houdt.

Wanneer je dat niet doet, zoals ik, ja dan kan het dus nog weleens verdomd lastig worden en zul je herhaaldelijk bepaalde stukken helemaal opnieuw moeten spelen. Dan is het best handig wanneer je beschikt over een degelijk gevoel voor richting, want het grote landhuis waar je in begint is werkelijk net een doolhof. Regelmatig vloekte ik alle zombies bij elkaar wanneer ik naar de andere kant van het landhuis ging om iets pakken terwijl ik zonder inktpatronen zat, weinig kogels had én ook nog eens bijna dood was. Je kan wel raden wat er dan gebeurde, want natuurlijk werd ik op zo’n moment verrast door een zombie, waardoor ik weer opnieuw kon beginnen. Bovendien had ik al zoveel rondjes gelopen dat ik geen idee meer had welke kant ik op moest gaan.

Puzzels onderbreken de boel een beetje

Omdat de puzzels een wezenlijk onderdeel van de gameplay zijn, wil ik die er nog even apart uitlichten. Deze puzzels zijn nog steeds hetzelfde en je moet dus nog steeds een sleutel pakken om een diamant te vinden of boeken op de juiste volgorde zetten om een geheime deur te kunnen openen. Het vergt enige concentratie om deze puzzels op te lossen en sommige zijn daarom best uitdagend te noemen. Het is in ieder geval weer wat anders dan de objectives die je normaal gezien in de games van tegenwoordig voor je kiezen krijgt. Tegelijkertijd kunnen deze puzzels wat geforceerd overkomen, en daardoor kan de actie en de spanning nog wel eens onderbroken worden.

Grafisch en audiovisueel prima

Het is maar net hoe veeleisend je bent, maar over het algemeen kunnen we stellen dat Resident Evil HD grafisch gezien meer dan degelijk en bij momenten zelfs fraai te noemen is. Je moet vooral niet de vergelijking zoeken met andere HD-remakes van tegenwoordig, zoals The Last of Us: Remastered, maar de game eerder beoordelen aan de hand van hoe de vorige versies er grafisch uitzagen. De game is zeker niet alleen maar even ‘simpel’ grafisch ge-upscaled. De textures zijn nu een stuk scherper, al verschilt het soms wel wat per kamer. Het enige ‘slechte’ wat je van het grafische plaatje kan zeggen, is dan ook dat men ietwat inconsistent is. Sommige ruimtes hebben met andere woorden meer aandacht gekregen, of dat lijkt althans het geval te zijn. Daarnaast is het jammer dat de PS4 versie niet net als de PC-versie – om wat voor reden ook – op zestig frames per seconde draait.

Qua audio zit het zeker snor in Resident Evil HD. Sterker nog, het geluid is zeker niet slechter dan het geluid dat je hoort in de survival horror games van tegenwoordig. Voor zover je tegenwoordig nog van survival horror games kan spreken dan. Je krijgt de beste speelervaring wanneer je tijdens het spelen een headset op hebt en je de ruimte waarin je speelt zo donker mogelijk maakt. Dat kan natuurlijk voor iedereen anders zijn, maar zo krijg je naar mijn mening tijdens het spelen wel het beste de sfeer mee en zit je bovendien continu gespannen op het puntje van je stoel.

Conclusie:

Resident Evil HD is een prima remake geworden. De vernieuwde besturing, de Crimson Heads en de verschillende eindes (niet eerder beschreven) die je kan bereiken maken deze heruitgave absoluut de moeite waard – zelfs als je het origineel op de PlayStation of de eerdere remake op de GameCube al eens gespeeld hebt. Bovendien staat deze Resident Evil grafisch gezien zeker haar mannetje en is de audio meer dan prima te noemen. Of een hogere moeilijkheidsgraad en onder meer een ander einde reden genoeg voor je is om de game te herspelen, moet je natuurlijk voor jezelf uitmaken. Het staat in ieder geval buiten kijf dat Resident Evil HD een klassieker is die je zeker eens gespeeld moet hebben.

Pluspunten

  • Staat grafisch nog prima haar mannetje
  • Zeer sfeervol
  • Daar draagt de audio ook aan bij
  • Vernieuwde besturing
  • Bij vlagen zeer uitdagend

Minpunten

  • Camera kan soms uitdagend irritant zijn
  • Puzzels kunnen de spanning onderbreken