Review: Apotheon – De Griekse mythologie heeft zich al vaak geleend voor mooie games met natuurlijk God of War als absolute topfranchise op de PlayStation platformen. Er zijn echter ook andere projecten en een game als Apotheon weet op basis van deze mythologie origineel uit de hoek te komen. Nee, niet direct qua gameplay, maar qua visuele stijl. Apotheon, een 2D actie platformer die een unieke identiteit kent en waar we ons goed mee hebben vermaakt.

Nikandros en zijn weg naar de top van Olympus

De visuele stijl is het eerste wat in het oog springt, welke is afgeleid van de manier waarop de oude Grieken hun verhalen visueel uitbeeldden. De gehele game is in deze stijl en doordat de ontwikkelaar speelt met verschillende omgevingen weet de game keer op keer weer te verrassen. Het is kleurrijk, bijpassend en het zorgt voor de juiste sfeer in de gameplay, want waar het op neer komt is dat je als eenzame soldaat de berg Olympus moet beklimmen om de goden een kopje kleiner te maken. Een in die zin bekend concept, maar door de gameplay en visuele stijl krijg je hiermee toch weer een aparte ervaring.

De game is zo opgebouwd dat je aanvankelijk op Aarde begint, maar dat de wereld zoals die op dat moment is door de goden is verlaten. Ze zien er geen heil meer in en het is een kwestie van tijd alvorens de hele planeet in de fik staat en er voor eeuwig hel en verdoemenis is. Iets waar Nikandros een stokje voor kan steken, want hij krijgt na het eerste level de keuze dankzij Hera om naar de berg Olympus te gaan en daar te voorkomen dat de Aarde helemaal aan zijn lot wordt overgelaten.

Binnen de kortste keren sta je dus op de legendarische berg dat is opgedeeld in allerlei gebieden waar verschillende goden wonen. Zo is er een groot bos met allerlei wilde dieren, wat aan Artemis toebehoort. Een mooie tuin dat van Apollo is. Daarnaast is de zee van Poseidon en de diepste krochten van de berg behoren natuurlijk aan Hades toe. Je zult vanuit een centraal punt allerlei gebieden op de berg Olympus aandoen om daar zo een variatie aan opdrachten te voltooien waarmee je vervolgens verder in de game en dus hoger op de berg komt.

Hakken en smijten

De gebieden die je gedurende je avontuur aandoet zijn allemaal verschillend, maar toch herkenbaar door de visuele stijl. De ontwikkelaar weet zichzelf echter te overstijgen door toch elke keer een verrassing voor te schotelen. Dat is terug te zien in natuurlijk de kleurstelling en de visuele presentatie, maar ook de soundtrack mag niet onbenoemd gelaten worden. Voor elk stukje van de totale wereld is een bijpassende tune gecomponeerd wat perfect aansluit op de gameplay en ervaring. Op audiovisueel vlak is Apotheon dan ook echt een parel te noemen, maar als we het over de gameplay gaan hebben iets minder.

De game is in de kern namelijk een relatief simpele 2D platformer, waarbij je met je wapentuig diverse vijanden een kopje kleiner moet maken. De wereld zit boordevol met allerlei wapens die variëren van zwaarden tot speren en van een mes tot botte bijlen. Je kan het zo gek niet verzinnen of het is in de game aanwezig. Met deze wapens kan je op korte afstand vijanden te lijf gaan, maar schutters met pijl en boog zijn zwakker en rennen dus veelal weg. Op dergelijke momenten is het vooral handig om je speer tevoorschijn te toveren en die achter zo’n ‘archer’ aan te smijten.

Naast dat je allerlei vijanden tegenkomt moet je ook rekening houden met agressieve dieren, want ook die zijn veelvuldig aanwezig. Naarmate je verder komt krijg je bovendien te maken met beter bewapende soldaten die het je nog een stuk lastiger maken. De gameplay bestaat uiteindelijk uit twee basis elementen en dat is platformen om zo de objecten te zoeken die je nodig hebt of om bepaalde doelstellingen te voltooien, zodat je het verhaal kan vervolgen. Dit wordt afgewisseld met de gevechten tegen allerlei soldaten en ander gespuis en dat zorgt voor fijn vermaak.

Bereid je goed voor!

Toch valt er nog wat op de gameplay aan te merken, want zo wil het wel eens voorkomen dat gevechten wat onhandig verlopen doordat het wisselen van wapens niet altijd even vlot gaat. Ook komen geregeld uitgedeelde slagen niet aan waardoor je al snel als een debiel in de wilde weg om je heen gaat hakken. Natuurlijk, timing is een belangrijk aspect in hoe gevechten verlopen, maar het lijkt op één of andere manier net niet vloeiend genoeg te werken en dat kan zo nu en dan wat frustrerend zijn. Hetzelfde komt ook terug bij het rondrennen in de levels. Als je wilt vluchten en je bijvoorbeeld naar een verdieping lager wilt springen en op een wisselpunt uitkomt (trap naar boven en beneden op hetzelfde punt) dan wil dat weleens niet helemaal lekker werken.

Natuurlijk, het zijn een beetje de details en op een gegeven moment weet je hier goed mee om te gaan, maar dit kan in het begin toch wat voor frustratie zorgen. Voor de rest valt er eigenlijk weinig negatiefs over de gameplay te zeggen, wat simpelweg komt doordat het van A tot Z goed is uitgedacht door de ontwikkelaar en omdat er ook nog enige diepgang aanwezig is. De game is namelijk meer dan gewoon een hack ’n slash 2D platformer. Gevechten kun je aangaan met een brede variatie aan wapens, maar weet wel dat deze wapens op een gegeven moment stuk gaan. Als je een krachtig zwaard hebt dat bijna stuk is en daarmee een eindbaasgevecht aangaat, dan is het snel afgelopen.

Het is in die zin belangrijk om je vooraf goed voor te bereiden, zodat je met goed wapentuig aan de slag gaat. Ook kan het geen kwaad om de nodige potions en items te craften met de middelen die je gaandeweg vindt. Genoeg wapens meenemen, je wapens repareren en zorgen dat je voldoende potions bij je hebt is een absolute must. Nu zul je op normal health-regeneration hebben tot 50%, maar op hogere moeilijkheidsgraden is dat niet van toepassing en dus is een goede voorbereiding cruciaal. Gelukkig is er een centrale hub waar je je kan voorbereiden op gevechten en daarnaast tref je ook her en der handig materiaal aan.

Verander in een hert

De gevechten zijn over het algemeen vrij simpel, want het komt gewoon op het neermeppen van je tegenstander neer, maar waar de kracht van de game in zit zijn de originele eindbaas gevechten. Zo zul je het tegen diverse goden opnemen en die zijn keer op keer verrassend. Zo was één van de eerste gevechten tegen Artemis en zij liet jou veranderen in een hert. Door snel van punt naar punt te rennen kon je de rollen omdraaien. Dus waar je aanvankelijk door haar opgejaagd werd draaide dat op een gegeven moment om, om daarna weer om te draaien. Zo zijn er meer van dat soort leuke en originele gevechten, maar die laten we verder voor wat het is, zodat je het zelf kan ontdekken. Dat het mooie gevechten zijn mag wel duidelijk zijn.

Conclusie:

Apotheon is een game die op bepaalde punten nieuwe dingen doet. Zo zijn de eindbaas gevechten origineel en erg leuk ingevuld. De visuele stijl is samen met de soundtrack echt genieten en doet de game echt onderscheiden van genre genoten. De enige diepgang die van toepassing op de wapens is, welke op een gegeven moment stuk gaan, dragen ook bij aan een mooie ervaring die dieper is dan het aanvankelijk lijkt. De game is wel wat aan de korte kant, maar hier tegenover staat een aparte modus waarin je het tegen een andere speler op kan nemen in een arena, wat ook voor de nodige uurtjes plezier kan zorgen. Voor een indie productie is Apotheon absoluut één van de hoogtepunten sinds het verschijnen van de PlayStation 4.

Pluspunten

  • Audiovisuele presentatie
  • Enige diepgang bij de wapens
  • Originele eindbaas gevechten
  • Leuke multiplayer

Minpunten

  • Besturing soms wat onhandig
  • Aan de korte kant