Gespeeld: For Honor – Het spelen als een ridder, dat is iets wat we eigenlijk zo goed als nooit doen in games op onze console vandaag de dag. Natuurlijk, er zijn vele verschillende strategiegames die in de middeleeuwen gesitueerd zijn, maar in third person een ridder in de pan proberen te hakken, dat is iets wat nauwelijks bestaat. Raar eigenlijk, nietwaar? Groot was dan ook de verrassing toen Ubisoft op de E3 de game For Honor aankondigde. Een game die draait om het zwaardvechten en dat op een manier dat nog niet eerder is gedaan en dat voor de eer!

Het hanteren van zo’n loeizwaar zwaard

Met For Honor slaat Ubisoft (eindelijk) eens een nieuwe richting in door met iets te komen dat gelijk de interesse weet te wekken, puur omdat het een keer wat anders is. In third person gevechten in een middeleeuwse setting uitvechten waarbij enige tactiek van belang is om het tot een goed einde te brengen. Dat is For Honor in een notendop en het is dan maar goed ook dat we voorafgaand aan het daadwerkelijke gevecht een tutorial voorgeschoteld kregen, waarbij we even goed de besturing konden leren kennen. Dat was wel nodig ook, want voor ons als leken was het nogal een uitdaging om een één op één gevecht in ons voordeel te beslechten.

De gameplay van For Honor bestaat uit eigenlijk twee elementen, althans in de demo die we speelden. Allereerst heb je natuurlijk de één op één gevechten en daarnaast ook de massa gevechten. De één op één gevechten zijn in deze het meest interessant en daar kregen we ook de tutorial voor, want dit bestaat uit aanvallen en inkomende zwaarden blokkeren. Dat werkt op een relatief simpele wijze, want je kunt een lichte en een zware aanval inzetten op de vijand op de plek die hij niet blokkeert en hetzelfde geldt andersom als je moet verdedigen. Zo kun je boven, linksonder en rechtsonder aanvallen inzetten en tevens blokkeren.

Heeft de tegenstander zijn zwaard linksonder hangen, dan kan je dat wel aanvallen, maar stuit je op z’n zwaard. Handiger is dan om voor de rechterkant of boven te kiezen, zodat je schade toebrengt. Dit wordt via een indicator duidelijk aangegeven, zodat je weet waar je effectief de vijand kan raken. In de tussentijd moet je alle inkomende aanvallen blokkeren door de juiste kant op te bewegen, zodat een inkomende klap afgeweerd kan worden. Dat klinkt als weinig bijzonders en in de praktijk is het ook niet al te bijzonder, zij het zo dat de vijanden vele malen sneller vechten dan de dummies in de tutorial en dan merk je pas dat zwaardvechten niet zomaar iets is.

Het blokkeren, snel counteren en natuurlijk juist inzetten van je aanval is van belang om de overwinning op je naam te zetten, maar dat kan met AI of menselijke tegenstanders een behoorlijke uitdaging zijn, want in realtime kan elke tegenstander door adequaat te reageren de aanvallen blokkeren. Jij moet in de tussentijd snel reageren door die ene opening te pakken en je zwaard op de tegenstander los te laten. Dat gaat relatief snel, maar toch weet de game het gevoel van zwaartekracht goed over te brengen. Een zwaard is namelijk niet één of ander veertje dat je soepel overal doorheen klieft, maar een log zwaar en onhandig ding.

Chaotische gevechten

Het ding is dat we slechts met enkel de ridders hebben kunnen vechten, maar in de uiteindelijke game zullen er ook Vikingen en samoerai aanwezig zijn. Vikingen, die zijn meer voor het lompe hakwerk met bijlen en de samoerai, ja, dat hoeven we niemand uit te leggen. Daarmee lijkt er dus de nodige variatie in het vechten te zitten en dat maakt het per definitie interessant als je juist die verschillende facties tegenover elkaar zet. Tel daarbij op dat er per factie nog drie verschillende vechters zijn, zodat de variatie helemaal volop aanwezig is. Hoe dat uiteindelijk precies ingevuld gaat worden is nog even de vraag, aangezien de E3 demo zich dus beperkte tot de ridders. Het gevecht dat we speelden draaide om het controleren van drie punten en hoe langer een bepaald punt gecontroleerd werd, hoe sneller we de punten (score) zagen toenemen. Dat vertaalde zich naar gameplay waarbij we van punt A naar B renden om zo daarna punt C weer veilig te stellen.

Zo hier en daar troffen we een menselijke tegenstander aan, welke dus een één op één gevecht met je aanging. Deze herken je ook door hun postuur, want de echte ridders zijn groter dan het normale volk. Dat normale volk – zij het ook ridders – spelen ook een belangrijke rol, want daar komen de ‘massa gevechten’ om de hoek kijken. Gedurende het veroveren en verdedigen van de drie punten op de map is er ook nog een massaal gevecht gaande tussen de drie punten in. Hierbij staan de twee legers tegenover elkaar en ook hier kan je weer punten scoren, namelijk door er flink op in te hakken. De game verandert dan ook ineens in een hack ’n slash game, want in deze gevechten heb je niet direct te maken met het gegeven dat je moet blokken, counteren en meer, zoals eerder omschreven.

Maar laat je niet misleiden, want het kan zomaar zijn dat er ook andere ridders in het strijdtoneel staan of misschien wel meer. Als die besluiten je aan te pakken, dan is het of heel goed opletten en goed vechten, doodgaan of de benen nemen. Doordat je vele ridders (AI) gestuurd van de vijand verslaat zal jouw leger terrein winnen en hoe verder je komt, hoe lastiger het voor de tegenstander is om te winnen, want ook dat telt mee in de totale score. In de E3 demo was het zo dat als de score de grens van 1000 punten bereikte, dat het moment daar was dat het om één op één gevechten ging zonder een kans op respawnen.

Op deze manier weet For Honor meer te bieden dan domweg een beetje virtueel de schermer uithangen, want terwijl je het strijdtoneel betreedt zul je ook rekening met je score, de te veroveren/beschermen plekken en het gevecht op het veld moeten houden. Hier komt bij dat de gevechten tussen alle andere ridders één chaotische bende is, waarbij we regelmatig het overzicht zoek raakten. Zeker met één op één gevechten te midden van alle andere vijanden zorgden ervoor dat we regelmatig de dood vonden. Nu is dat natuurlijk de charme van de game, want geen enkel gevecht in die tijd – zeker met vele vijanden – was overzichtelijk en natuurlijk is het een kwestie van wennen.

Voorlopige conclusie

In veel gevallen krijgen we op een beurs zoals de E3 een duidelijke presentatie over wat de achtergrond van een game is en wat de reden voor jouw betrokkenheid is. For Honor was echter een hands-on demo waarin we gelijk aan de slag konden zonder enige toelichting op de situatie en het achtergrondverhaal. Het is dus even afwachten wat de game uiteindelijk gaat worden en in welke vorm. Over de gameplay kunnen we natuurlijk wel een hoop kwijt, wat we zojuist dan ook gedaan hebben, en we moeten zeggen dat de verrassing van de persconferentie ons nadien ook goed beviel. Het is iets nieuws, je voelt je een bruut als je een gevecht in jouw voordeel beslist en ook alle bijkomende elementen maken het tot een leuk een tactisch spelletje. Oh, en het ziet er ook nog eens erg netjes uit. For Honor, een game die bij de belangrijke eerste indruk gelijk punten scoorde.