Gespeeld: Rainbow Six: Siege – Vorig jaar maakte de wereld kennis met Rainbow Six: Siege, de game die de franchise terug op de kaart moet gaan zetten. Toen konden we er al mee aan de slag en aangezien de game nog niet uit is, was ook op deze E3 het moment daar dat we de game aan een test konden onderwerpen. Ditmaal konden we met de Terrorist Hunt modus aan de slag en dat was een uitzonderlijke ervaring.

Terrorist Hunt in de beste vorm

Eén van de veelgevraagde opties voor Rainbow Six: Siege was de Terrorist Hunt modus en toen Ubisoft de aanwezigheid hiervan bevestigde tijdens haar persconferentie, ging het los. Dat het ook nog eens speelbaar was, ja, dat is natuurlijk helemaal goede punten scoren en zo gingen ook wij aan de slag in deze modus die uitgebreider dan ooit te voren is. Ubisoft heeft namelijk een ‘Siege generator’ ingebouwd, waardoor elke keer je deze modus speelt, je een andere ervaring krijgt. Het is daardoor al snel meer dan alleen maar een huis binnenstormen en je doel volbrengen, wat op den duur een makkie wordt omdat het telkens hetzelfde is.

Het tegenovergestelde is nu aan de orde, want deze generator zorgt ervoor dat er telkens een andere map, een ander tijdstip, een ander doel en dus een ander scenario wordt gecreëerd. Je weet dus nooit helemaal precies wat je kan verwachten, behalve dat je met flinke tegenstand te maken zal krijgen. Deze Siege generator is zo opgezet dat het de herspeelbaarheid ten goede moet komen en dat lijkt wel snor te zitten, de situatie is immers keer op keer anders omdat het volstrekt willekeurig opgezet wordt. Je krijgt hier dus in feite de ultieme variant van de modus voorgeschoteld en dit zal ongetwijfeld verder uitgebreid gaan worden met downloadbare content.

En dan nu aan de slag

Nu we dit extra element voor de Terrorist Hunt modus hebben toegelicht, is het tijd om even naar onze ervaring te gaan kijken. Deze was namelijk behoorlijk intens. Na het opstarten van deze modus en waarbij we dus een willekeurige situatie voor onze kiezen kregen, was het tijd om een huis vol terroristen binnen te vallen en de aanwezige bommen onschadelijk te maken. Nu zijn dat op zich niet echt bijzonder doelstellingen en dat is dan ook niet waar de kracht van de game hem in zit, dat zit hem namelijk in het samen spelen.

Deze game moet je namelijk spelen met mensen die communiceren. Dit is van cruciaal belang, want de AI schiet met scherp en als je niet oplet, is het hele team al dood voordat je überhaupt wat hebt kunnen doen. Dat is vrij lastig te demonstreren op een E3, want helemaal niemand zegt wat, maar het geluk was dat ik het samen met de developer als laatste vol wist te houden. Met als gevolg dat we het klusje met twee man dienden te klaren, een helemaal onmogelijke opgave.

Dit is dan weer te danken aan natuurlijk de goede AI die niet als een kip zonder kop rond rent, maar ook aan de omgeving die tot op zekere hoogte destructief is. Vijanden zijn niet achterlijk en rennen niet zomaar een kamer binnen. Ook zij schieten muren stuk en proberen daar hun voordeel uit te halen, evenals dat ze zich opsplitsen om je van verschillende kanten aan te vallen. Juist dat maakt elke situatie kritiek en zelfs de meest geoefende spelers zullen er nog een behoorlijke kluif aan hebben; althans, dat zei de ontwikkelaar.

Optimale beleving

De manier van spelen in Rainbow Six: Siege is totaal anders dan alle shooters van vandaag de dag. Rustig naar binnen sluipen met je riotshield links terwijl je een pistool rechts hanteert. Beetje bij beetje het hoekje omsluipen om zodra er een vijand in beeld staat deze een kogel door z’n kop te jagen. Dit voor elkaar gekregen? Langzaam verder sluipen tot de hel losbarst en het helemaal een complete chaos wordt. Deze manier van spelen is niet snel en het goed communiceren met je team is van levensbelang. Dat maakt het gelijk tot een vrij interessante manier van spelen, want hier zijn kogels namelijk wel echt levensgevaarlijk en een domme fout kan je einde betekenen.

Wat binnen het geheel echt als zeer indrukwekkend omschreven mag worden, is het geluid. Het geknal van de wapens is namelijk niet direct een plezier, maar meer een oorverdovende ervaring. Nu is het geluid in diverse games natuurlijk anders en iedereen claimt het beste te hebben, maar Rainbow Six: Siege weet de juiste sound toch akelig realistisch over te brengen, wat je des te meer in de situatie trekt. Grafisch is het daarentegen niet direct heel indrukwekkend. Natuurlijk ziet het er naar huidige maatstaven prima uit, maar het is er grafisch ten opzichte van vorig jaar niet heel veel op vooruit gegaan. Er zijn dus hedendaagse games die al een stap verder staan.

Voorlopige conclusie

Je speelt Rainbow Six: Siege met een team van spelers die weten wat communiceren is, laat dat direct de gouden regel voor de gameplay zijn. Als iedereen zich met z’n eigen hachje bezighoudt, is de game niet leuk om te spelen en zal je binnen de kortste keren dood gaan. Als je een team verzameld hebt en op elkaar ingespeeld raakt, dan ga je direct de meerwaarde van de Terrorist Hunt modus merken. Dit is een modus die intense en spannende actie brengt waarbij je zelf een sleutelrol kan vervullen, mits je goed oplet en voorzichtig te werk gaat. Na de misschien nog wat sceptische houding na de hands-on vorig jaar op de E3, is het nu wel duidelijk: dit gaat een bloedstollende shooter worden als je hem met de juiste mensen speelt.