Gespeeld: Drawn to Death – Tijdens de PlayStation Experience eind vorig jaar kondigde David Jaffe zijn nieuwe game Drawn to Death aan. Deze game sprong direct in het oog door de visuele invulling van het geheel, want het leek net alsof het allemaal uit een kladblok kwam. De game kent een unieke stijl, maar daar is nog niet alles mee gedaan. Wij konden met de game aan de slag en vonden het best vermakelijk.

Allemaal tekeningen

Het idee voor de visuele invulling van Drawn to Death, daar kunnen we kort over zijn: dit is simpelweg origineel te noemen. De gehele game bestaat eigenlijk uit ruwe schetsen die zo uit een kladblok zijn overgenomen. Dat vertaalt zich naar de personages die er wat rommelig uitzien, alsook het ruwe leveldesign. Het voelt allemaal net niet af, maar dat is juist de charme, want dit is voor het eerst dat het geklieder in een kladblok op deze wijze tot leven komt.

Het ziet er ondanks de ruwe invulling behoorlijk strak uit en dat geeft je toch het nodige overzicht. Het level dat wij speelden was vrij klein van opzet, wat te herleiden is naar de gameplay, die vrij kleinschalig is. Tegelijk met de invulling van het leveldesign speelt de ontwikkelaar ook enigszins met kleuren om het geheel natuurlijk een beetje gevarieerd te houden, maar ook tijdens de gevechten en het afvuren van je wapens zie je de tekenstijl terugkomen in de vorm van explosies, die een beetje doen denken aan de PS2-game XIII, evenals dat je bij rook allerlei getekende cirkels ziet.

Het zijn de details die het visuele concept afmaken en na een speelsessie kunnen we in ieder geval melden dat The Bartlet Jones Supernatural Detective Agency (ontwikkelaar) er met vlag en wimpel in slaagt om de juiste toon over te brengen. Maar met alleen een originele visuele insteek ben je er nog niet, zoals al aangegeven in de inleiding. Uiteindelijk doet de gameplay de game doen vallen of opstaan en dat is nog even afwachten.

Heftige chaos…

Je speelt deze free to play third person shooter met in totaal vier man en hoewel de E3 druk was, was de aandacht voor Drawn to Death eigenlijk vrij beperkt. Misschien wat sneu, want hierdoor hebben we niet de ultieme ervaring kunnen beleven. We speelden op het toppunt met nog twee anderen, waarbij niemand er echt iets van bakte. Dat neemt niet weg dat we wel een glimp van de gameplay hebben opgevangen en die is zowel traditioneel als interessant ingevuld.

In de kern is het een simpele third person shooter waarbij je met je personage door het level heen wandelt en op alles wat beweegt gaat knallen. Dat is verre van bijzonder, maar de twist hierin is dat de verschillende personages allemaal zo hun eigen kwaliteiten hebben. Zo speelden wij met een kerel die al wandelend met zijn pistool flinke schade aan kon brengen. Interessanter was echter zijn raketwerper, die nog veel effectiever bleek te zijn, maar qua herladen wat trager was. Tot zover het standaard wapentuig, want natuurlijk heeft ieder personage ook zo zijn eigen specifieke skills.

Zo konden we onze hoed afnemen en als een boemerang wegsmijten. Terwijl deze rondvloog, kwamen er messen uit de hoedrand die iedereen onderweg even een paar flinke sneden toebracht. Andere personages hebben ook zo weer hun eigen speciale skills. Zo kan de één zich snel opslitsen en als een zwerm vleermuizen een stukje vliegen. De andere kan een wallrun inroepen op iedere gewenste plek, waarbij deze zo verticaal de lucht in gaat. Het gaat aan de ene kant in Drawn to Death om het gevecht met de standaardwapens, maar de variatie komt pas echt terug in de verschillende unieke mogelijkheden

De actie is daarbij zowel horizontaal als verticaal, want niets is te gek in een game waar je alle kanten op kan vliegen en tevens op veel gebouwen kan klimmen, waardoor in het heetste van de strijd men van alle kanten op elkaar aan het vuren is. Dat is echter iets dat in potentie een probleem kan zijn, want door de onkunde van alle aanwezige spelers tijdens onze hands-on beperkte de combat zich enigszins tot het standaard knalwerk en een beetje klooien met de aanwezige mogelijkheden per personage. Dat is dus enigszins nadelig voor de beeldvorming van de echte gameplay, hoewel deze zich af en toe wel even aandiende in de vorm van een heftige chaos, waardoor er een positieve indruk is ontstaan.

Voorlopige conclusie

Drawn to Death is een game die we eigenlijk nog flink wat meer moeten spelen om een echte goede indruk te krijgen, waarbij we per personage goed gaan kijken naar de opties. Desalniettemin moeten we op een E3 roeien met de riemen die we hebben en we hebben in ieder geval kennisgemaakt met de titel. De visuele stijl is uniek en erg verfrissend, daar waar de gameplay tijdens de hands-on nog wat oppervlakkig was. Toch hebben we al wel van de speciale mogelijkheden kunnen proeven en als de game straks uit is met daarbij geoefende spelers, dan kan dit zomaar eens een uitstekende en leuke titel worden die zich vooral goed leent voor snelle potjes tussendoor.