Gespeeld: Tony Hawk’s Pro Skater 5 – Activision en Tony Hawk, dat was in de tijd van de PlayStation One een gouden combinatie, maar zoals wel vaker gebeurt, zakt een franchise op een gegeven moment in als er teveel delen uitkomen of als de kwaliteit zienderogen afneemt. Dat laatste was een beetje het geval met de laatste Tony Hawk games en na jaren van stilte rondom deze skateheld – op een HD uitgave na dan – is het nu weer tijd om ons op te maken voor een volwaardig nieuw deel in de franchise: Tony Hawk’s Pro Skater 5.

De terugkeer van de klassieke game

Tony Hawk’s Pro Skater is in het vorige decennium van een semi-serieuze skategame langzaamaan omgetoverd tot een totaal onzinnig geheel waarin de Jackass-invloeden iets te veel aanwezig waren. Dat waren op zich zeker leuke games, maar toen men de overstap maakte naar fysieke skateboards, was het eigenlijk gelijk het doodvonnis voor de franchise. De kwaliteit was allesbehalve goed en ook de verkopen waren niet al te indrukwekkend. Dan is het tijd om eens te gaan kijken wat je dan wel moet doen met de franchise en anno 2015 is het ‘rebooten’ meer gebruikelijk dan uitzondering, dus ook onze Tony Hawk krijgt deze behandeling.

Je begrijpt het wel: Tony Hawk’s Pro Skater 5 moet een reboot van de gehele franchise voorstellen waarin men terug naar de roots gaat van wat de eerste delen zo goed maakte. Dat de roots aanwezig zijn in de nieuwe game, valt aan alles af te lezen. Zo voelt de visuele stijl enigszins retro – al vind ik die persoonlijk niet echt heel erg mooi – en ook de gameplay is gebaseerd op de klassieke manier van spelen. Tel daar dan nog een mix van oude levels bij op en je creëert de ultieme Tony Hawk game. Dat is althans de bedoeling en na onze hands-on kunnen we je vertellen dat die exacte feel van vroeger ook aanwezig is in dit nieuwe deel.

Een grote mengelmoes

Tony Hawk’s Pro Skater 5 is op zich een nieuwe game, maar toch ook niet helemaal. Men heeft de klassieke manier van spelen aangehouden en die verder getweaked, waardoor het beter speelbaar is. Een zeer belangrijke toevoeging die de speelbaarheid ten goede komt, is de optie om het personage tijdens het hangen in de lucht automatisch naar een rail te sturen. Hiermee voorkom je dat je ietwat vaak hard op de grond neerkomt, waardoor je vlotter combo’s aan elkaar kan rijgen. Je krijgt als het ware hiermee meer controle in de lucht.

Hetzelfde geldt ook wanneer je een prachtige combo hebt, maar recht op een muur af grindt. Als je voorheen dan niet tijdig op zij sprong richting een manual, dan was de kans aanwezig dat je de score in rook op zag gaan. Nu kun je met een druk op de knop je afzetten tegen de muur om zo weer terug te grinden en je combo voort te zetten. Dit lijken misschien kleine toevoegingen, maar het komt de gameplay behoorlijk ten goede. Veel onnodige frustratie wordt met deze subtiele aanpassingen weggenomen, want het is net een tikkeltje toegankelijker.

Ja, het maakt het geheel ook minder realistisch, maar dat is sowieso nooit de intentie van de ontwikkelaar geweest. Het ging om de fun en het bieden van een leuke ervaring en dat is iets waar de Tony Hawk games natuurlijk – zeker de eerste drie/vier – koning in waren. Ofwel: de herkenbare manier van spelen is simpelweg verfijnd en dat komt de game zeker ten goede. De game is dus qua gameplay erg herkenbaar, maar dat is niet het enige. De levels zijn namelijk ook erg herkenbaar, aangezien dit combinaties van de oude levels zijn.

Men maakt het zich hiermee ietwat gemakkelijk naar onze zin, want ze hebben veel klassieke levels samengevoegd en de bekende elementen zul je direct herkennen. De levels zijn hierdoor natuurlijk ietwat anders dan gebruikelijk, maar het is wel erg makkelijk om dit te recyclen. Aan de ene kant is het een fan service, maar aan de andere kant hadden allemaal nieuwe levels ook niet misstaan of eventueel een forse combinatie hiervan. Hoewel, we moeten hierbij wel opmerken dat er ook een paar nieuwe levels aanwezig zijn, maar dat zijn er niet bijster veel, aldus de ontwikkelaar.

Nog meer herkenning

Blijft het hierbij qua herkenningspunten? Het kopje verraadt het eigenlijk al: neen. De ontwikkelaar kijkt heel erg naar wat de oorspronkelijke games zo goed maakte en neemt dat als leidraad bij de ontwikkeling van deze game. Zo keren de objectives per level ook weer terug – tien per level – en die kun je zowel alleen als in coöp afwerken. Gelukkig is de tijdslimiet van 2 minuten nu wel overboord gegooid, waardoor je alle tijd hebt om de opdrachten te voltooien. Het leuke is natuurlijk dat je dit in coöp kunt doen, waardoor het tevens een enigszins sociale aangelegenheid is.

Verder krijg je bij de game in totaal tien bekende skaters waar je uit kunt kiezen en dit zijn zowel oude bekenden als hedendaagse toppers. Geen zin om met dergelijke figuren op het board te stappen? Dan kun je naar hartenlust je eigen skater in elkaar knutselen. Dat is gelijk een mooi bruggetje, dat knutselen, want je kan ook weer eigen levels in elkaar gaan zetten die je vervolgens kan delen met anderen. De ontwikkelaar vertelde ons tijdens de hands-on dat deze ‘Park Creator’ een plug ’n play editor is, waarmee bedoeld wordt dat je een kale oppervlakte krijgt waarin je naar eigen inzicht diverse objecten kan plaatsen.

Je kunt ook met één druk op de knop direct in je level aan de slag om te testen of alles werkt. Je krijgt bovendien richting de 250 verschillende objecten die je kwijt kan in een level, waardoor er volop mogelijkheden zijn om een prachtig level in elkaar te knutselen. Dat je deze natuurlijk kan delen met anderen is een mooie extra, want daarmee creëert men op termijn een oneindige hoeveelheid levels waar ongetwijfeld parels tussen zullen zitten.

Voorlopige conclusie

Tony Hawk’s Pro Skater 5 lijkt alles te bevatten wat je van een game verwacht die terug naar de roots gaat: klassieke gameplay die aangepast is voor de beste ervaring, een combinatie van levels die erg herkenbaar aanvoelen, retro graphics, een lekkere soundtrack en voldoende opties om zelf levels te maken. We hebben ook even kunnen spelen en het voelde als vanouds goed en vertrouwd aan met daarbij de tweaks die positief bijdragen aan het speelplezier. Wel is het mixen van oude levels iets dat ik wat gemakkelijk vindt om een game mee te vullen en ook de visuele stijl is het voor mij net niet, maar dat is natuurlijk een kwestie van smaak. Puur op basis van de gameplay ziet het ernaar uit dat we eindelijk weer de Tony Hawk’s Pro Skater krijgen die we al zolang willen.