Review: Zombi – Ubisoft kwam bij de lancering van de Nintendo Wii U in 2012 met de game ZombiU, een game die toen redelijk ontvangen werd en op een leuke manier gebruik maakte van de GamePad. Ook bevatte de game een leuke multiplayer en nu drie jaar later heeft deze zombi slasher haar weg naar de PlayStation 4 gevonden. Wij trokken erop uit in Londen om alle ondoden een kopje kleiner te maken, maar dat ging niet zonder slag of stoot.

Je bent een overlevende

De game begint op een willekeurig moment ergens in de stad, waar je je tussen de zombies en lijken bevindt. Er is iemand die je ziet en je via speakers gebiedt zijn stem te volgen naar de metro, waar je een veilige plek zult vinden. De stem legt uit dat hij overlevenden een veilige plek wil bieden, maar tegelijkertijd stuurt hij je er wel op uit om opdrachten te voltooien. Diep in de metro heb je je centrale plek van waaruit je erop uit trekt om de opgelegde instructies te volgen. Dit brengt je gaandeweg op een tocht door de hele stad, waar je bekende locaties als Buckingham Palace en The Tower of London aandoet.

In Buckingham Palace raak je echter de begeleidende stem kwijt, omdat hij via het camera- en internetnetwerk niet overal kan komen, maar hier is dan weer iemand anders nog in leven die ook om je gunsten vraagt. Gedurende het avontuur ben je dus van alles en nog wat aan het doen en dat brengt je langzamerhand door de hele stad. Ondertussen kom je natuurlijk vele zombies tegen en die kan je op diverse manieren afmaken. Hiervoor krijg je verschillende wapens, maar alsnog is het vrij lastig om een grote groep zombies van je af te houden.

Het zal dan ook geregeld voorkomen dat je de dood vindt en dan is het ook gelijk afgelopen. Voor die overlevende althans, want je spawnt met een nieuwe overlevende weer in de thuishaven, diep in de metro. Vanaf daar kan je eigenlijk de missie opnieuw gaan uitvoeren, maar een groot nadeel is dat alle loot die je verzameld hebt, verloren is gegaan. Hoewel, jouw vorige overlevende – waar je dus eerst mee speelde – is nu ook een zombie en als je weet waar je dood bent gegaan, dan kan je hem opzoeken om zo hem of haar te doden en de rugzak met loot te plunderen.

De game hangt hier ook gelijk een scoresysteem aan vast, want hoe langer je in leven bent en hoe meer zombies je afmaakt, des te hoger je score is. Dat is leuk voor de leaderboards en de trophies, maar veel meer toegevoegde waarde heeft het niet. Desalniettemin zorgt het toch voor enige drang om je personage zo lang mogelijk in leven te houden. Dat is op de hoogste moeilijkheidsgraad sowieso een vereiste, want als je daar met je overlevende de dood vindt, dan mag je vanaf het begin van de game opnieuw beginnen. Aan uitdaging geen gebrek dus.

Uitdagende besturing

De uitdaging zit hem in de eerste instantie in het juist benaderen van de situatie. Blind op een groep zombies afrennen zit er niet in, want ze nemen je binnen de kortste keren te grazen. De game kent ook geen health regeneration, waardoor je aangewezen bent op drankjes, snacks en medkits, waarmee je jezelf op kunt lappen. Ondanks dat zijn een aantal ferme grepen van zombies voldoende om jou dood te laten gaan. Later in de game krijg je nog een manier om je te desinfecteren, maar ook dat neemt de uitdaging niet weg.

Een ander punt dat voor uitdaging zorgt, is namelijk de besturing, die niet echt optimaal is. Het gaat allemaal behoorlijk stroef en net niet soepel genoeg. Daarmee is de game niet onspeelbaar, maar iets meer finetuning was wel op z’n plaats geweest. Ook zijn sommige keuzes binnen de besturing niet echt logisch. Zo dien je om te rennen continu de linker analoge stick ingedrukt te houden, terwijl je daar ook mee stuurt. Het gevolg is dat je regelmatig de druk kwijt raakt, waardoor je weer normaal loopt. Dat is allesbehalve ideaal als je in een benarde situatie terecht komt. Wat ook niet echt soepel werkt, is dat je – om een klap met je cricketknuppel uit te delen – eerst L2 ingedrukt moet houden, om zo vervolgens met R2 een klap uit te kunnen delen. Dit gaat ook weer net iets te traag en dat is met een zombie of vier voor je neus allesbehalve prettig.

Dan is er nog het nodige aan knalwapens in de game te vinden en die zijn vanzelfsprekend effectiever – ware het niet dat munitie nogal schaars is, waardoor je al snel op je andere wapens aangewezen bent. Desalniettemin past het gegeven van weinig munitie wel in de context, waarbij opletten het belangrijkste advies is. De game is namelijk grimmig van sfeer en om ieder hoekje kan gevaar loeren, waardoor je goed en rustig te werk moet gaan. Het is allesbehalve een snelle zombieslasher, want dat zorgt gegarandeerd voor je dood. Hierbij komt wel dat je regelmatig de dood zult vinden en dat je het opnieuw moet proberen met een andere benadering. Deze manier van spelen heb je volledig in de hand, maar het kan soms wat trial & error worden.

De verschillen

Het is jammer dat de besturing niet wat vlotter in elkaar zit, want dit kan soms flink op de zenuwen werken. Toch is dat geen directe belemmering voor het beleven van dit avontuur, want alsnog zul je plezier beleven met deze titel. Dat zit hem in de sfeer, de gebieden die je aandoet en het gegeven dat het op de één of andere manier erg leuk is om de hoofden van zombies tot moes te rammen of te knallen. In zekere zin is de game op de PlayStation 4 dan ook prima te noemen, maar we mogen hierbij niet vergeten wat de verschillen zijn ten opzichte van de Wii U versie, want in dat perspectief is het een wat beperktere titel.

De Wii U versie maakte op originele wijze gebruik van het scherm dat je op de GamePad hebt, maar dat is nu verleden tijd. De gehele gameplay is ondergebracht op de DualShock 4 controller en dat levert zo hier en daar een wat onhandige besturingsindeling op, maar dat valt te overzien. Een ander punt is de multiplayer, die nu niet meer aanwezig is. Dat is op zich logisch, want de GamePad speelde daarin een nogal belangrijke rol. Dat zou eventueel op te vangen zijn met een PlayStation Vita, maar daarmee wordt een flink publiek uitgesloten en echt een ideale speelsituatie zou dat niet opleveren. Het is dan ook geen schande dat de multiplayer is verdwenen; je krijgt er immers een singleplayer ervaring voor terug die de moeite waard is om te doorspelen en die bovendien lang genoeg is.

Als we dan als laatste nog even naar het audiovisuele aspect kijken, kunnen we hier ook nog de nodige kritiek op leveren. Om goed te beginnen: de audio klinkt prima en is in z’n relatief beperkte aanwezigheid prima. De voice-acting is wel oké, de muziek is ook in orde en de geluidseffecten zijn prima. Grafisch is het echter toch een ander verhaal, want waar de game er bij vlagen prima uitziet, is het wel duidelijk te merken dat het grafisch nog steeds erg beperkt is. De game is zeker opgeleukt in vergelijking met de Wii U versie, maar nog steeds is het niet heel erg indrukwekkend. Lelijk is het niet, maar heel mooi kunnen we het ook niet noemen.

Conclusie

Zombi is als een totaalpakket een leuke titel te noemen. Het biedt een redelijk lange speelduur, is erg gunstig geprijsd en de gameplay doet voldoende interessante dingen om je bezig te houden. Grafisch is het helaas niet tot in perfectie geoptimaliseerd, zoals je dat bij andere heruitgaves soms ziet, maar het kan er wel mee door. Het grootste probleem dat we echter met de game hebben, is dat de besturing net even te stroef gaat en dat zorgt in benarde situaties voor iets te veel onnodige frustratie. Uitdaging is natuurlijk prima, maar deze uitdaging moet niet deels van de besturing komen. Dat gezegd hebbende, is Zombi een leuke titel die wat punten van kritiek kent, maar desondanks leuk genoeg is om je goed mee te vermaken.

Pluspunten

  • Uitdaging
  • Sterke sfeer
  • Herkenbare locaties
  • Grof geweld tegen zombies

Minpunten

  • Besturing werkt te stroef…
  • …met onnodige frustratie tot gevolg
  • Grafisch had het wel wat gelikter gekund
  • Word op den duur wat repetitief