Het is weer zondag en dat betekent dat we zoals gewoonlijk een Jouw mening op jullie afvuren. Halloween doemt inmiddels als een langzaam opkomende volle maan op aan de horizon en samen met de recente release van SOMA – verwacht onze review ergens in de loop van volgende week – is dat voor ons het perfecte excuus om het onderwerp van deze artikelenreeks in emmers bloed en kippenvel onder te dompelen. De stelling van vandaag: horrorgames zijn niet langer eng.
Er was een tijd waarin het uitspreken van de naam van bepaalde horrorfranchises reeds voldoende was om voor angstzweet op het voorhoofd van menig gamer te zorgen. Ondertussen lijkt het erop dat de regels van het genre veranderd zijn. Elk nieuw deel in de Resident Evil franchise bevat meer explosies dan het vorige, Dead Space probeerde naar het derde deel toe het recordaantal schrikmomenten per minuut op zijn naam te schrijven en Silent Hill is nu verdorie al omgevormd tot een pachinkomachine. Zie je de rode draad? Echt eng zijn deze titels al lang niet meer.
Het is altijd gemakkelijk om te zeggen dat het vroeger beter was, maar in dit geval lijkt het alleszins een accurate vaststelling. Waar is de tijd dat Silent Hill ons de stuipen op het lijf joeg met niets meer dan beangstigende geluiden en een dichte mist? Hoelang is het geleden dat een zorgvuldig opgebouwd schrikmoment nog eens onder onze huid kroop, zoals toen die verdomde hond door het raam sprong in de eerste Resident Evil? En waar zijn games als Forbidden Siren en Fatal Frame gebleven? Er is een reden dat titels als Outlast en Slender de uitdrukking ‘Less is more’ in het achterhoofd houden.
Vind jij ook dat horrorgames de laatste tijd gewoon niet langer eng zijn? Erger jij je er ook aan wanneer zogenaamd enge games vooral voor springreflexen en frustratie zorgen, terwijl ze amper nog tijd besteden aan een zorgvuldige opbouw? Of vind jij net dat schrikmomenten wel degelijk iets toevoegen aan de formule? Verkies jij het achter-de-schouder standpunt uit meer actiegerichte horrortitels als Resident Evil 4 en The Evil Within boven de eerder klungelige controls uit de hoogtijdagen van het survival horror genre? Misschien is het wel helemaal niet zolang geleden dat je ’s nachts naar het plafond zat te staren in een poging om die ene virtuele griezelervaring uit je geheugen te bannen.
Wij willen zoals altijd maar al te graag jullie mening horen. In dit geval is het misschien ook leuk om even te vermelden welke titels jou wél een ongemakkelijk gevoel bezorgden en welke titels net helemaal niet. Wat je ook doet en welke mening je ook als de jouwe naar voren schuift, zorg ervoor dat je respect toont voor elkaar. Maak er zoals altijd weer een gezellige (en in dit geval ook prettig griezelige) discussie van!
P t is eng
Nintendo heeft de rechten op fatal frame gekocht dus als je die wilt doen moet je een wiiu hebben
P.T. en Outlast. Man man man, niks voor mij. Schijt alle kleuren
Ik weet nog wel toen ik Dead Space 1 voor het eerst speelde. Donkere kamer, brightness op laag, 5.1 setje voluit. Dat, was spannend.
Outlast speede ik ook zo, super eng maar ook geweldig. Het gaat om de manier waarop je een game speelt. Angst is een goede emotie, je moet het prikkelen en je houd een geweldige ervaring over.
horror games is gewoon niet meer wat t was
Ik denk dat het ouder worden ook mee helpt aan het minder eng worden van games. Vroeger vond ik “caverns of kafka” op de c64 eng. Nu natuurlijk niet meer.
Ik denk ook dat eng en spanend/intens verschillende dingen zijn. Games van tegenwoordig zijn nog wel steeds spannend en intens naar mijn idee. Ik vind ze niet meer dusdanig eng, dat ik er wakker van lig 🙂
Ook al Is het niet meer zo eng omdat we allemaal nu veel gwn zijn… maar de settings en atmosfeer dat ze in sommige horror games creëren is wel vet!!!!
Mee eens. Met uitzonderinv na Outlast.
Met uitzondering van*
Outlast was dan ook de enige enge game die ik speelde en waar ik klamme handjes van kreeg lol.
Daylight, Soma, Slenderman, PT demo en Until Dawn zijn geen horror maar eerder thrillers in mijn ogen
@82.74.151..xxx: Die heb ik helaas nooit gespeeld. Was te laat met downloaden. Vervloek mezelf daar nog bijna dagelijks om. @82.173.143.xxx: Jammer. Een Wii U gaat er bij mij niet snel komen. @Sony: Outlast was best sterk, ja. Al werd je – ik toch – na verloop van tijd wel wat immuun voor de schrikmomenten. De uitbreiding was ook vet. @AnalogueDream: De eerste Dead Space was geniaal en bij vlagen doodeng. Deel 2 had ook zijn momenten (tweede doortocht door de Ishimura, dat kinderdagverblijf, dat randstation met die doorgeslagen AI). Deel 3 was… tja, niets meer, in mijn ogen. Jammer dat Visceral altijd voor confrontatie boven dreiging gekozen heeft. @178.85.36..xxx: Do explain. @chris65: Zo had ik er eigenlijk nog niet over nagedacht. Klopt wel, denk ik. Als kind was ik een enorme angsthaas, nu doen horrorfilms en games me niet meer zoveel. Blijf wel enorme fan van het genre. @20style [20]: Outlast. Soma. Slender. Alien: Isolation… Ja, ben het met je eens. @Stukje-Appel: Kan ik inkomen. @83.134.224.xxx: Daylight was een jumpscare simulator, net als Slender. Niet de slechtste die er op de markt verschenen is, maar zeker ook niet de beste.
The evil within was voor mij meer een actie game als horror. Behoorlijk aan lopen irriteren.
Silent hill en Fatal Frame (AKA Project Zero) is voor mij meer horror als alle andere shit.
Laat die japaners maar horror games maken.
EDIT: OMG ik vergeet Daylight. Ook een naar gevoel als ik die speel.
Pt was slecht outlast is wel leuk
@213.93.171..xxx: The Evil Within was inderdaad meer actiegericht. Heb er zeker van genoten, maar echt “eng” was het niet.
Daylight was een raar beest, nu ik eraan terug denk. Dat hele “willekeurig genereren van alle horrorclichés door mekaar” concept had eigenlijk niet mogen werken, maar ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik me toch erg slecht op mijn gemak voelde toen ik dat spel aan het spelen was.
@Crazygohan: Kan niet oordelen over P.T. (zelf niet gespeeld), maar het grote publiek is het alvast niet met je eens. Outlast was top, al had je het trucje wel door na een aantal levels.
De enige game die mij een ongemakkelijk gevoel heeft gegeven was een demo genaamd P.T. – wat was dat goed zeg! Ik heb deze nog steeds op mijn PS4 staan en zal ‘m ook niet weg doen.
Voor de rest kan ik me niet echt een game bedenken die zo eng was… Nou, als ik goed nadenk dan kom ik toch op de eerste delen van Silent Hill. Die vond ik voor die tijd ook echt goed. Wat vooral aan de sfeer te danken was.
@82.74.151..xxx: juist
@gamexl: Wat vond je van Silent Hill: Downpour? Die vond ik eigenlijk best nog te pruimen. Verre van perfect en zeker niet het niveau van de originele trilogie, maar de ontwikkelaar probeerde tenminste de “spirit” van de franchise in ere te houden. In tegenstelling tot anderen HOEST Capcom HOEST.
Dacht deze maand Fatal Frame voor de wiiu.
Outlast was best spannend. Enge games bestaan haast niet. Fatal Frame 3 Dead Space 1/2 hebben goede audio om de spanning op te bouwen, veder zijn een goede Hoofdtelefoon of audio set een must.
Resident evil 2/game B en 3: de nemesis en die grote gast in deel 2 die achter je aankomen.
-Fatal Frame 3: het gekraak en gekreun van de geesten in combo met die nutteloze K## camera, het onverwachts verschijnen van sommige geesten, werkte op m’n zenuwen.
-Dead Space 1/2: vooral deel 2 heeft superieure audio, en onverwachte momenten.
Sillent Hill 2: Het geluid van de monsters en radio.
Goede audio en onverwachte gebeurtenissen zijn zo belangrijk voor een goede horror game. Zonder dat de spanning wordt opgebouwd met geluiden of muziek en dan plots BAM..!!! kan ook heel erg goed werken (resident evil 2 game B, die grote gast die plots door de muur komt) of opjagen.
@Wallsight: Outlast 1x aan het begin terwijl ik wist wat er ging komen.. daarna de gehele game niet 1x trapte er niet weer in.
Until Dawn heel af en toe een schrik momentje.. P.T. met koptelefoon op in een donkere kamer was hels. Verder zat ik bij Alien Isolation met headphone ook echt met samen geknepen billen.
@ps3dennis: Ja, dat bedoel ik. Bij mij duurde het iets langer dan bij jou, denk ik. Maar vanaf dat ik in de riolen zat (level 3, technisch gezien), was het “enge” ervan af. De game bleef best spannend, maar de schrik zat er niet meer in en schrikmomenten werden eerder op schouderophalen onthaald. Je wordt er immuun voor. De enige horrorgame die er tot dusver in geslaagd is om mij de hele speelduur lang de stuipen op het lijf te jagen, is Alien: Isolation. Slecht voor het hart, die game.
@WorkingTitle: Ja, Alien: Isolation was doodeng. Tekenend hoe daar eigenlijk amper tot geen schrikeffecten inzitten. Until Dawn was top en erg sfeervol, maar echt “eng” zou ik het niet noemen.
Wat ik jammer vind is dat de meeste horror games alleen ‘eng’ zijn door de makkelijke schrik momenten zoals plotselinge harde geluiden. Spanning opbouwen is vaak lastig, puur omdat een game te lang duurt. Until Dawn was een geweldig spel, maar eng? Nou nee? Hooguit spannend.
@Wallsight: Was aan het begin voordat je de opslagkamer binnen loopt waar iemand gespietst is. Wist dat het ging gebeuren en toch schrok ik.. dacht nog dit gast straks gebeuren 🙂 stom stom stom.
Alien: Isolation lijkt mij een langdradige trage game. De druk dat je op elk onverwachte moment aangevallen kan worden past wel bij m’n smaak van horror games. De android’s in de game lijken me irritant. Daarom heb ik de game ook nooit gekocht.
@Wallsight: Die heb ik helaas niet gespeeld. Was toen al een beetje Silent Hill moe omdat ik vond dat het de verkeerde kant op ging…
Dead Space was voor mij de ultieme horror experience. En dan doel ik niet op de lame ass jumpscares die blijkbaar defineren dat een game horror is tegenwoordig. Ik doel op echt beelden die horror uitstralen. Zoals een zuster die iemand zonder verdoving lachend staat te zagen, dat je bonken hoort de hele tijd en als je dan eindelijk de hoek om komt iemand zijn eigen hoofd kapot ziet beuken op de muur. Dat is voor mij meer horror dan de viool op volume 2000 en een eng gezichtje in het scherm. Sfeer zegt voor mij alles. Als ik jumpscares wil ga ik wel spooky’s house of jumpscare spelen…
PT was bijvoorbeeld qua sfeer en reputatie al zo eng dat ik het niet eens durfde te spelen. Dat zijn de horror games zoals het hoort. De jumpscare hoefde voor mij in PT niet eens te zijn. Psychologisch was PT al erg hoog op de horror factor, vooral nadat je de badkamer hebt bezocht xD
Het spel is waarschijnlijk niet het belangrijkste dat zorgt dat het eng is. Speel bijvoorbeeld maar eens project cars in combinatie met paddo’s of destiny met je schoonmoeder. Tetris kan overigens ook behoorlijk griezelig worden indien je iemand met zware vorm van autisme laat spelen op het hoogste niveau. *sluit topic*
@Wallsight: als je ouwe horror games speel heb je nogsteeds adrenaline goed verhaal en goeie scare jumps vooral t verhaal was echt volop geweld nu is t allemaal een beetje mainstream hollywood geworden inplaats van echt koudbloedig verhalen die je in t game betrekken
P.T. en Outlast waren best wel eng
voor de mensen die zeggen dat geen enkele horror game eng is speel sad satan maar eens veel suc6 !