Special: De toegenomen speelduur van een Call of Duty game – Call of Duty games zijn niet meer weg te denken uit het huidige aanbod van games. Jaar na jaar komt Activision met een nieuw deel en geef ze eens ongelijk; het verkoopt, mensen spelen het enorm veel en dit lijkt niet echt terug te lopen. Vandaag is Call of Duty: Black Ops III verschenen en zoals je in onze review hebt kunnen lezen, zijn we behoorlijk tevreden over het uiteindelijke resultaat. Eén van de zaken die in de review als belangrijk worden aangemerkt, is de speelduur. Het is nu tijd om dat nader toe te lichten.

Weg met die korte campagnes

De titel van deze special klinkt wellicht wat krom en dat is het ook als je kijkt naar wat de games in het algemeen te bieden hebben. Waar moet een Call of Duty game het van hebben? Inderdaad, de multiplayer. Deze wordt na de release nog eens vier keer voorzien van nieuwe uitbreidingen en dus biedt het voldoende content om er een jaar mee vooruit te kunnen. Tot zover is Call of Duty: Black Ops III niet heel anders dan het gebruikelijke concept. Dat maakt ook gelijk de extra energie en tijd die Treyarch in haar game gestopt heeft noemenswaardig.

De singleplayer campagne is in elk deel aan de korte kant. Een beetje geoefende speler rent er in een uur of zes doorheen en sommigen duiken er nadien nog eens in voor een hogere moeilijkheidsgraad, maar veel nieuws biedt het dan niet. Je beleeft immers hetzelfde avontuur, alleen ga je nu wat sneller dood. Het aantal mensen dat dit doet, is relatief laag en een veelgehoord punt van kritiek is natuurlijk de korte speelduur en dat is waar Treyarch nu korte metten mee maakt.

Dik tien uur spelen en dan begint het pas…

Zoals je in de review hebt gelezen, ben ik zeker rond een uur of tien bezig geweest om de singleplayercampagne van A tot Z uit te spelen. Dat is bovengemiddeld lang voor een Call of Duty game en daarmee scoort de nieuwste telg dus direct al punten. Interessanter is echter – mits dat je aandacht weet vast te houden – dat de game zo bedoeld is dat je het meerdere malen doorspeelt. Nu zal hetzelfde verhaal in coöp opnieuw beleven absoluut geen straf zijn, maar het moet je wel genoeg boeien. Het verhaal is immers nogal complex en ik kan me goed voorstellen dat je er geen touw aan vast kunt knopen.

Met het oog op meerdere playthroughs is dat gemakkelijk te verhelpen, maar de vraag die hierbij ontstaat, is natuurlijk of dit complexe verhaal niet juist een averechts effect heeft, omdat het zo ingewikkeld is. Dat gezegd hebbende, als je het interessant genoeg vindt, dan zul je bij een tweede playthrough meer gaan ontdekken. Nu hebben we de game niet tweemaal achter elkaar uitgespeeld, dus dat is wat moeilijk te beoordelen. Hierin moeten we dan maar geloven wat Treyach zegt.

Maar waar het uiteindelijk op neerkomt is natuurlijk dat het avontuur er na tien uur dan op mag zitten, het verhaal biedt zoveel meer dat je wel even vooruit kunt. Het opnieuw spelen is één ding, maar een ander aspect is natuurlijk de Codex in de Vault, waar je meer achtergrond vandaan kunt halen. Sommige van deze content kan je echter alleen bereiken zodra je een bepaald level bereikt hebt en dus zal je door moeten blijven spelen.

Dat klinkt als kunstmatig de speelduur oprekken, maar dat kan makkelijk in een ander perspectief geplaatst worden. Als je immers alles wilt ontdekken, dan sta je sowieso open voor een nieuwe playthrough, waardoor de cirkel automatisch weer rond is. Even los van het complexe verhaal moeten we hierin wel aangeven dat het Treyarch lukt om de vaste cyclus te doorbreken door een gewaagde stap te nemen betreffende het verhaal en bijgevolg de gameplay. Of dat ook het juiste resultaat gaat opleveren, valt nu moeilijk te zeggen; dat hangt immers van jullie als speler af. Dat één playthrough pas het begin is, dat mag wel duidelijk zijn.

Nightmares

Eenmaal voldoende tijd geïnvesteerd in de gewone campagne, dan staat er nog een campagne op je te wachten. Deze is weggezet onder de noemer ‘Nightmares’ en deze campagne biedt doodleuk 10+ speeluren waardoor je helemaal een lange tijd vooruit kunt. Dus waar de normale campagne in Call of Duty games rond de zes uur is, is dat nu sowieso al tien uur en met Nightmares er nog eens bij gaat dat gemakkelijk de twintig uur voorbij. Dat is nogal wat voor een singleplayer/coöp ervaring, want dat is qua speelduur een ongekende lengte waardoor je lang vooruit kunt en dan heb je de multiplayer en Zombies modus ook nog liggen.

Deze Nightmares modus is echter wel wat gemakkelijk ingevuld, want Treyarch kiest hiervoor aspecten uit de gewone campagne. Dat wil zeggen, diverse levels en cut-scènes om daarmee zo een nieuw verhaal aan je te presenteren. Helemaal recyclen van bestaand materiaal is het echter niet, want gedurende het verhaal vertelt een voice-over je uitgebreid over de zombies, de experimenten en alles wat er in de soep is gelopen. Aansluitend zie je zo hier en daar nog bijpassende cut-scènes die aansluiten op dit verhaal.

Ja, je zult bekende locaties aandoen en bekende tussenfilmpjes te zien krijgen, maar men heeft hierbinnen wel voldoende voor extra variatie en toevoegingen gezorgd, waardoor het niet alleen uitdagender is, maar ook daadwerkelijke anders speelt. Zo krijg je zoal met grote robot vijanden te maken en waar je normaal gesproken puur op vijanden schiet die zich achter en in de buurt van deze grote robot verschuilen, zijn het nu de zombies die daar geen reet om geven en je dus gaan insluiten.

Een andere punt wat voor andere gameplay zorgt is dat je wapens niet naar hartenlust allemaal mee kan nemen, maar dat je beperkt bent tot een handgun en een zwaarder wapen. Wil je een ander? Dan dien je deze op te pakken. Ook de Cybercores zijn veel meer beperkt, want deze wisselen elkaar af zodra je hiervoor door het juiste icoontje loopt, welke dode zombies achterlaten. Qua gameplay is het dus heel anders van opzet en dat maakt het geheel, zeker in combinatie met het verhaal, een interessante extra.

Niet nodig, toch doen

De levels die we gespeeld hebben in de Nightmares modus waren natuurlijk hetzelfde als wat we eerder al speelden, maar de zombies en alles wat hier bij komt kijken voegen genoeg waarde toe om ook deze campagne leuk genoeg te maken. Sterker nog, dit nodigt enorm uit om in coöp gespeeld te worden, waardoor ook die gameplay ervaring verder verreikt wordt. Als je dan realiseert dat Treyarch in de eerste instantie al een stap vooruit gemaakt heeft door een langere campagne te bieden, dan is dit pure fanservice.

Men heeft deze Nightmares modus helemaal niet hoeven te introduceren. Een op zichzelf staande campagne die al langer is dan gebruikelijk zou bevredigend genoeg moeten zijn, maar in plaats daarvan krijgen we een nog langere campagne voorgeschoteld met daarin nog meer uitdaging. Of je het allemaal interessant zal vinden, dat is natuurlijk meer aan jezelf, maar Treyarch lijkt in de drie jaar tijd die ze hebben gehad echt werkelijk alles uit de kast te hebben getrokken en dat hebben ze vervolgens ook op de juiste manier geïntegreerd. Het was niet nodig geweest, toch doen ze het. Dat getuigt van een liefde voor de franchise die bewonderd mag worden, wat je kritiek op Call of Duty ook mag zijn.

Nu de game uit is kunnen we allemaal aan de slag met de verschillende modi die de game weet te bieden. Of je het allemaal net zo interessant zal vinden blijft een kwestie van smaak en in hoeverre de game je geboeid weet te houden. In ieder geval is dit een stukje extra service die leuk uitpakt voor de fans en wat qua speelduur de 25 uur zal overtreffen. Niet gek, van 6 uur naar 25+ uur. Meer over de game lees je in onze review.