http://playsense.nl/images/file/img_563898ec0ea50.jpg
Review: WWE 2K16 – Nu alle sportgames goed en wel zijn uitgekomen volgt er nog een kers op de taart, namelijk WWE 2K16. Ook dit jaar is WWE weer aanwezig en dit keer met het grootste roster dat je ooit gezien hebt, een nieuw reversal systeem, verbeterde graphics en nog veel meer. Wij gingen uitgebreid met de nieuwe WWE-game aan de slag en hoe dat ons bevallen is, lees je in deze review.

WWE 2K16’s verbeterde gameplay mechanics

Laten we beginnen met de editie van vorig jaar: deze legde een fijne fundering, maar zoals we toen al in de review meldde, werd niet alle potentie eruit gehaald. De fundering van de game was gelukkig wel goed en met WWE 2K16 bouwt men daar dan ook fijn op verder. Zo is het hekelpunt uit de vorige game, de reversals, opnieuw opgebouwd. Zo is het niet meer mogelijk om elke move van je tegenstander te reversen, je hebt namelijk een limiet waar je zuinig mee om moet gaan. Zo kun je ervoor kiezen bepaalde klappen te incasseren die niet heel veel schade aanrichten en de zwaardere moves van je tegenstander wel te reversen. Dit zorgt voor meer strategie in de game en voert de uitdaging aardig op. Dit systeem is het meest merkbaar wanneer je online speelt, want van de ‘reverse spammers’ van toen heb je nu immers geen last meer.

Het submissiesysteem is ook aangepakt en lijkt nu erg op dat van bijvoorbeeld UFC Undisputed. Het vasthouden van een hold of het ontsnappen hieruit gaat gepaard met een minigame waarbij je aan de tegenstander moet ontsnappen door twee balkjes elkaar niet te laten overlappen in een cirkel. De uitkomst van deze minigame zorgt er uiteindelijk voor dat één van de twee een voordeel in de match krijgt. Maar wat dat betreft werkt het submissie-systeem niet heel fijn, wat dus beter had gekund. Soms heb je namelijk het gevoel dat je totaal geen controle hebt over een submissie en de andere keer kom je er weer heel gemakkelijk uit, zonder dat je echt het gevoel hebt hier moeite voor te hebben gedaan.

Het chain-grappling systeem van vorig jaar is nog steeds aanwezig in deze game, een rock, paper, scissors minigame die (nog) niet ideaal werkt, maar gelukkig uit te schakelen is. Het is leuk als het je af en toe lukt om aan het begin van de match een voordeel te krijgen, maar het geheel is niet heel bijzonder en voelt dan ook een beetje overbodig aan. Strong grapples zijn af en toe nog wel lastig uit te voeren en is vooral een kwestie van onder de knie krijgen, want hoe meer je geïnvesteerd raakt in de game, hoe makkelijker dit zal worden.

Deze WWE-game is door deze verbeteringen en toevoegingen wel meer een game geworden waar je echt goed in kunt worden. Het is voornamelijk dankzij het nieuwe reversal systeem niet meer een potje van diegene met de beste reflexen om uiteindelijk te winnen op basis van hoe vaak je dit succesvol toepast. In de matches hebben we hier en daar wel wat glitching meegemaakt, waarbij worstelaars half in de coulissen vielen en haperend op de grond lagen. De scheidsrechter haalt af en toe ook de gekste capriolen uit en blijft soms steken in het touw, waarbij hij over de arena heen schuift. Of het vaak gebeurt, is moeilijk te zeggen, maar we hebben het af en toe voorbij zien komen. Heel storend is dat echter ook weer niet.

Tutorials verstopt in MyCareer

Ongeacht je het interessant vindt of niet, het valt aan te raden om de MyCareer modus te gaan spelen, want door de enorme diepgang van de game kan het wel even duren voordat je alle moves onder controle hebt. Deze ‘kennis’ is natuurlijk enigszins van belang als je in andere modi aan de slag wil gaan. De strong-grapples, de submissions, reversals en chain-grappling onder de knie krijgen is iets wat je zelf nog wel kan uitvogelen, maar er zit zoveel meer in dat een goede begin tutorial wat dat betreft niet had misstaan. Het helpt dan ook niet dat men deze gedeeltelijk verstopt heeft in de MyCareer modus. Heel uitgebreid zijn deze tutorials overigens ook niet, ze verzorgen enkel en alleen de basis.

In dat opzicht hadden we liever gezien dat men een duidelijk en apart gedeelte had ingericht met een tutorial, zodat je de optie had om gewoon rustig te gaan trainen en dieper in de gameplay te duiken met een goede uitleg. Zeker voor nieuwkomers kan dit behoorlijk overweldigend zijn en dan is het niet handig als ze min of meer in het diepe gegooid worden. Hopelijk wordt dit in de volgende WWE-games wel goed geïntegreerd, want een move lijst bestuderen en per se in de MyCareer duiken om alles te leren is niet ideaal.

MyCareer

MyCareer zit dit jaar niet in de PS3-versie van de game en is alleen te vinden in de versie voor de huidige generatie consoles. Of dit een heel groot gemis is betwijfelen we, de PS3 wordt immers langzaamaan steeds minder belangrijk en het zal ons niet verbazen als er volgend jaar helemaal geen WWE-game meer verschijnt op de vorige generatie consoles. MyCareer is in principe een substantieel onderdeel van de game, iets wat we ook in andere games van 2K zien, zoals NBA 2K16.

Het fijne aan de MyCareer modus is in dit deel dat er veel meer vrijheid is. Je kunt er voor kiezen aan elk kampioenschap deel te nemen of verder te gaan naar volgende. Blijf je bij een bepaald kampioenschap? Dan is het jouw taak om de titel te bemachtigen en te verdedigen. Ga je liever naar de volgende? Dan moet je natuurlijk weer knokken om aan de top te komen. Uiteraard kun je bij MyCareer weer helemaal je eigen persona samenstellen, de modus om je eigen personage te maken is wat dat betreft echt ongelooflijk uitgebreid, want je kan werkelijk waar alles maken wat je creatieve geest je ingeeft. Niets anders dan complimenten, want dat is ongekend uitgebreid. MyCareer laat je bovendien enorm vrij en de mogelijkheden zijn hierbinnen eindeloos, maar hou wel rekening met grinden, iets waar je van moet houden.

Grafisch beter dan vorig jaar, maar nog niet op niveau

Grafisch is deze game een stuk beter dan de editie van vorig jaar, dat staat buiten kijf. Toch heeft men het grafische aspect nog niet helemaal op orde, zoals je eigenlijk wel mag verwachten. De game kan zich dan nog niet meten met de NBA 2K’s van de afgelopen jaren en dat is toch wat jammer. Het is uiteraard een heel ander type game, maar wat ons betreft mag het volgend jaar wel een stukje beter zijn. Natuurlijk, het gaat stapsgewijs omhoog, maar er mogen wel iets meer stappen gemaakt worden.

De game ziet er namelijk hier en daar een beetje cartoony uit, terwijl WWE 2K16 het realisme qua gameplay in dit deel juist zo serieus neemt. Dus waar de gameplay mechanics zo langzaamaan echt heel goed aan het worden zijn, blijft het visuele aspect toch een beetje achter. In die zin is er ook het meeste winst te behalen op grafisch vlak, want de andere punten zijn al op een hoger niveau. Qua gameplay, content en mogelijkheden, daar zijn we erg enthousiast over, maar als je dan de minder bekende superstars op het scherm ziet verschijnen, dan zie je duidelijk dat de meest bekende personages, zoals Stone Cold, The Rock, Brock Lesnar, John Cena en meer er net even wat beter uitzien.

Teveel om op te noemen

WWE 2K16 is een enorme game en het duurt wel even voordat je alles gezien hebt, sterker nog, alleen daarmee ben je eigenlijk al wel een jaartje zoet. Voordat je bijvoorbeeld überhaupt aan de MyCareer modus gaat beginnen ben je al snel een uur bezig met het creëren van je eigen unieke personage. Er zijn zoveel mogelijkheden binnen lichaamsbouw, kleding, accessoires, tattoos, littekens, baarden, kapsels en ga zo maar door. Mensen blijken hier ook enorm creatief mee, zo heb ik al de nodige ‘Chuck Norris’-en voorbij zien komen in de game.

De cover-star van de game, Stone Cold Steve Austin, heeft in de game zijn eigen modus waarin je zijn carrière kunt herbeleven. Cruciale matches die hij gevochten heeft kun jij opnieuw uitvoeren in de ring, iets waar we in de preview al enorm enthousiast over waren. Wat deze modus voornamelijk zo leuk maakt is dat het gemixt is met echte beelden waarbij je eigenlijk gewoon naar een documentaire over Stone Cold zit te kijken, heel plezierig, want er schuilt een heel interessant verhaal achter deze worstelaar.

De game voelt in zijn geheel, mede dankzij de enorme lading aan content, heel erg authentiek aan. Iets wat je ook wilt bereiken bij een game als dit en wat ons betreft heeft 2K hiermee een hele nette game afgeleverd. Er is alleen nog steeds genoeg werk aan de winkel voor 2K, zo zijn de camerastandpunten verre van perfect, is het commentaar nog steeds niet zo intens als bij een echte WWE-match, alhoewel de toevoeging van John “Bradshaw” Layfield (JBL) wel erg fijn genoemd mag worden. Verder is de game grafisch gezien nog niet op het niveau dat we eigenlijk mogen verwachten.

Conclusie

We hebben het één en ander op WWE 2K16 aan te merken, maar dat neemt niet weg dat dit wel de beste WWE-game is die er tot op heden is verschenen. De game is in positieve zin een stuk minder arcade en richt zich meer op het simuleren van de WWE-matches, wat beter lukt dan ooit tevoren. Toch had hierbinnen een goede tutorial niet misstaan en ook is lang niet elke minigame even efficiënt. Desondanks vinden we het erg fijn dat men het worstelen naar een hoger niveau heeft gebracht en dat het spelen van de game verrassend goed en fijn werkt. Wanneer je aan WWE 2K16 begint zal het wel even duren tot je alle content gecheckt hebt, laat staan met elke worstelaar in het roster gespeeld hebt, de game is namelijk werkelijk waar enorm. Met meer dan 120 superstars en diva's ben je wel even zoet en daarmee is dit deel een genot voor elke WWE-liefhebber.

Pluspunten

  • Uitgebreider dan ooit met veel modi
  • Het vernieuwde reversal systeem
  • Enorm roster

Minpunten

  • Submissie systeem verre van perfect
  • Grafisch nog niet op heel hoog niveau
  • Camerastandpunten niet altijd even authentiek en soms zelfs irritant

8.0