Review: Far Cry Primal – Games die zich afspelen in de oertijd zijn een zeldzaamheid, terwijl die periode best wel interessant voor ons geliefde medium kan zijn. Groot was de verrassing toen Ubisoft aankondigde aan een prehistorische Far Cry te werken en na een eerste kennismaking werden we behoorlijk enthousiast. Nu de game uit is en ons avontuur in Oros erop zit, is het tijd om er een definitieve beoordeling aan te hangen.

Takkar, de man die de Wenja er bovenop helpt

In Far Cry Primal neem je de rol aan van Takkar, een lid van de Wenja stam die na een verkeerd afgelopen jacht op een mammoet terecht komt in het land Oros. Oros is een wild land dat bestaat uit ongerepte natuur, gevaarlijke dieren en vijandige stammen. Her en der door deze wereld zijn nog wat Wenja stamleden te vinden, maar echt veel zijn het er niet meer. De andere stammen, Udam en Izila, zijn een stuk sterker en vinden het maar niets dat er nog Wenja rondlopen, die zij zien als zwakbloeden.

Takkar betreedt dit land en merkt al snel dat Wenja helemaal niets meer is en daarom besluit hij om het recht in eigen handen te nemen en de woesternij van Oros te temmen totdat er nog maar één overheerser is, de Wenja stam. Om dat voor elkaar te krijgen, zal Takkar op zoek moeten naar andere Wenja stamleden en die hebben allemaal zo hun eigen specialiteiten. Zij zijn echter gewend om in eenzaamheid te leven en zullen je aanvankelijk niet al te vriendelijk ontvangen, totdat ze realiseren dat je aan hun kant staat.

Naarmate je verder in het avontuur komt, zul je steeds meer belangrijke figuren verzamelen en doordat dit zich op één centrale plek bevindt, zullen ook gewone stamleden hun toevlucht bij jou zoeken. Dit toevluchtsoord is aan het begin, waar je Oros betrad, en zal langzamerhand uitgebouwd worden tot het centrum van de Wenja. Steeds meer mensen sluiten zich bij de kern van de Wenja stam aan en dat zorgt voor een groei van je dorp. Ondertussen krijgen de andere stammen ook lucht van je aanwezigheid, wat voor de nodige spanning zorgt.

Landjepik en moorden

Waar het kortweg op neerkomt, is dat je de Wenja stam herenigt en dat je alle andere stammen terugdringt en in feite uitroeit. Hierbij komen typisch Far Cry elementen om de hoek kijken. Zo heb je verschillende signaalbakens die je kan veroveren en in de fik moet steken om zo een snelreispunt te verkrijgen. Ook keren de buitenposten terug, maar dan in een geheel prehistorisch jasje en als je moedig genoeg bent, dan kan je je skills aan het werk zetten bij het overnemen van een fort om zo ook daar de Wenja stam te laten zegevieren.

Far Cry Primal biedt in dat opzicht een variant tegenover eerdere delen, want het komt er nog steeds op neer dat je vijanden doodt en dat je een steeds groter gebied verovert. Far Cry 4 was daarmee een game die bijzonder veel op Far Cry 3 leek en dat leverde ook kritiek op. Far Cry Primal geeft hier een draai aan, want er is niet echt één absolute dictator in Oros, maar meer stammen die gelijkwaardige autoriteit hebben en enkel geleid worden door de sterkste van hun gelijken. Deze stammen uitschakelen om zo van de Wenja een machtigere stam maken, is je primaire doel.

Toch voelt dit allesbehalve als een ‘klassiek’ Far Cry verhaal aan, want ondanks de gelijkenissen is de gameplay toch behoorlijk anders en de setting zorgt in deze voor de juiste nuance. Het gehele avontuur hebben we ons uitstekend zitten vermaken met de verschillende missies die ons voorgeschoteld werden en de bijkomende gameplay. Dat komt vooral neer op vijanden bestoken met pijlen en speren of het in elkaar hakken van vijandige hoofden met uit de kluiten gewassen knotsen die je liever niet op je hoofd krijgt.

De missende climax

De game schotelt je een wat los verhaal voor, dat je niet lang bij zal blijven. Toch is dit verhaal geen onplezierige ervaring om te beleven, want het brengt je steeds verder in Oros. De hoogtepunten in deze zijn – spoiler in de komende regel – de gevechten met de leider van de Udam en de leider van de Izila, welke als eindbaas fungeren. Dit is de climax van de game, terwijl wij eigenlijk de verwachting hadden dat er nog iets groters stond te gebeuren, omdat we toen pas op de helft van de missies waren. Het loopt hierna zeker verder, maar deze missies zijn niet al te spannend en voelen bij vlagen wat ongeïnspireerd aan.

De game brengt qua verhaal een anticlimax en dat is eigenlijk best jammer, want de opbouw was best lekker met al die gevarieerde (belangrijke) personages die je ontmoet. Het is misschien een kleine domper, maar dat neemt niet weg dat het plezier absoluut de boventoon voert in deze nieuwe game. Dit is puur te danken aan de verschillende gameplay elementen die anders zijn door de setting. Denk aan de wilde dieren, de gevechten en natuurlijk het land Oros dat weergaloos is vormgegeven en keer op keer een hoop plezier biedt om te verkennen.

Primitieve actie en je sabeltandtijger inschakelen

Oros is een wereld die van alle markten thuis is. Het bevat grote grasvlakten, hoge bergen, verdorde gebieden, moerassen, meren en nog veel meer. Je zult keer op keer nieuwe gebieden tegenkomen waar je even de tijd neemt om rond te kijken en dan zijn er nog een flinke hoeveelheid grotten en meer die je kan ontdekken. Alleen het ontdekken van de wereld zal je al veel plezier brengen en doordat Ubisoft ditmaal de snelreispunten net wat beter gepositioneerd heeft, zal het navigeren een stuk prettiger gaan.

Kom je verder in de game, dan kan je ook wilde dieren temmen. Dat begint bij de kleine beesten, maar gaandeweg kan je zelfs een sabeltandtijger of een mammoet temmen die je kunt bestijgen om zo sneller de wereld te doorkruisen. Het temmen van dieren is een simpele, maar oh zo leuke toevoeging. De dieren kan je namelijk ook inzetten in gevechten en dat komt bijzonder goed van pas als je tegen een grote overmacht van vijanden staat. Stuur je sabeltandtijger, je mammoet of één van de andere te temmen dieren de strijd in met een druk op de knop en je tegenstander gaat een onplezierige dood tegemoet.

Tegelijkertijd kan jij het tegen de vijanden opnemen met je pijl en boog of slinger, als je wat meer van de stealth gameplay bent. Ben je een lompe boer… of eh, oermens, dan kan je ook een flinke knots ter handen nemen om zo de vijanden hun hersenpan in puin te meppen. Of wat te denken van een speer die vijanden zonder problemen doorklieft? Natuurlijk was de oermens al die jaren terug ook al ontwikkeld en dus kan je bommen met daarin stekende bijen op vijanden afgooien. Of wat te denken van vuurbommen? Vijanden elkaar af laten maken is ook geen probleem, daarvoor hebben we de maniebom met gif dat mensen flink in de war brengt.

En dan is er nog het jagen

Je zult ongetwijfeld merken dat verschillende elementen vrij herkenbaar zijn voor Far Cry, of beter nog: een Ubisoft game. Men past in Far Cry Primal absoluut herkenbare elementen toe die we in eerdere Far Cry of zelfs Assassin’s Creed games hebben gezien. Toch voelt het geheel in je avontuur kloppend aan en dat zorgt ervoor dat deze aanwezige gelijkenissen geen enkel probleem vormen in de beleving van het avontuur. De gameplay is daarin ergens wat aan de simpele kant, maar weet toch genoeg plezier te brengen dat je het avontuur met groot vermaak zal doorlopen.

Aanvullende elementen op de gameplay, die bestaat uit het bevechten van vijanden naargelang het verhaal en de flinke hoeveelheid zijmissies, zul je ook nog genoeg andere activiteiten aantreffen. Dat zien we terug in wederom herkenbare zaken, zoals het verzamelen van bepaalde objecten. Ook zul je geregeld tegen willekeurige evenementen aanlopen die je zelf kan aangaan of kan negeren. De vele zijmissies zijn afgeleid van bekende zijmissies uit eerdere games, maar je zal wel merken dat dit op een gegeven moment een wat saaie herhalingsoefening wordt.

Het leukste element buiten alle extra’s die Oros je te bieden heeft, is echter vooral het jagen. Om je dorp verder uit te bouwen, zul je op zoek moeten naar allerlei items. De verschillende personages die een belangrijke rol in het verhaal spelen, hebben een eigen hut en om die uit te bouwen, moet je op zoek naar riet, klei, bepaalde soorten hout, dierenhuiden en meer. Als je in de tweede upgraderonde komt, zul je op zoek moeten naar zeldzame dierenhuiden en hoewel dat soms veel tijd kan kosten door willekeurige spawns van de zeldzame dieren, blijft het bijkomende jagen erg vermakelijk.

Met je set speren een neushoorn aanvallen om vervolgens tot de conclusie te komen dat je daarmee de hele kudde op stoom jaagt, blijft een komisch idee en gezicht. Met name omdat er dan plots vijf neushoorns op volle kracht achter je aan rennen. Het is een schets van een moment dat je kunt beleven, maar het jagen zit vol met dergelijke situaties. Daarbij geldt natuurlijk: hoe sterker je bent, hoe beter het jagen je afgaat en als je helemaal veel zelfvertrouwen hebt, dan kan je natuurlijk ook jagen vanaf je getemde dier. De mogelijkheden zijn wat dat betreft divers genoeg en zorgen ervoor dat je blijft spelen.

Conclusie

Far Cry Primal is een game die 100% aansluit op de franchise doordat het zeer veel herkenbare gameplay elementen brengt. Toch is de opbouw van het huis op de bekende Far Cry fundering redelijk anders vormgegeven dankzij de (oer) gameplay, de setting en natuurlijk de personages (met bijkomende humor). Het verhaal dat je zult volgen is nergens heel erg spannend en uiteindelijk brengt het een anticlimax, maar desalniettemin is het leuk genoeg om te volgen. De Far Cry franchise had een frisse wind nodig en wat ons betreft weet dit deel die wind te brengen. Herkenbaar, maar toch net wat anders en dat bracht ons in ieder geval een hoop plezier tijdens het spelen.

Pluspunten

  • Prachtige en gevarieerde wereld
  • Temmen van dieren
  • Gevechten met oerwapens
  • Authentiek taaltje
  • Veel te doen...

Minpunten

  • ...dat op een gegeven moment wat repetitief wordt
  • Verhaal kent geen climax
  • Willekeurige spawns van dieren kan nogal tijdrovend zijn

8.0