Review: The Walking Dead: Michonne – Episode 2: Give No Shelter

Review: The Walking Dead: Michonne – Episode 2: Give No Shelter – Na het succes van de eerste twee seizoenen van The Walking Dead kwam Telltale Games in februari met een spin-off. In deze spin-off staat Michonne centraal. De donkere dame is een erg bekend personage uit de televisieserie, maar haar verleden wordt, afgezien van wat korte flashbacks, niet uitgebreid behandeld. In deze driedelige episodische titel zien we echter hoe Michonne zich verder ontwikkelt nadat ze afstand heeft genomen van de groep die onder leiding staat van Rick Grimes. Dit was, zoals we al in de eerste episode hebben gemerkt, geen gemakkelijke tijd en daarin leerden we meer over haar. In deze aflevering zien we vooral hoe het verleden invloed heeft op het heden, wat haar nog interessanter maakt als personage.

Michonne’s ontsnapping en morele keuzes

Na een mislukt onderzoek belandden Michonne en Pete samen in de klauwen van de kwaadaardige Norma en Randall. Deze situatie leidde tot conflicten, maar uiteindelijk was daar in de tweede aflevering gelukkig een geslaagde ontsnapping. Hoe dit zich ontvouwt, mag je zelf ontdekken, maar al snel waren we de gebruikelijke quick-time events aan het uitvoeren, zoals we inmiddels kennen van de serie. Het was wederom even de analoge sticks bewegen en dan één of meerdere facebuttons indrukken; dit allemaal in verschillende combinaties. Op dit onderdeel is er niets nieuws, maar het blijft door de gehele aflevering wel effectief. Een ander bekend element is natuurlijk dat we tijdens conversaties alert moesten zijn, omdat de balk, welke aangeeft hoeveel tijd er nog is om een reactie te kiezen, steeds kleiner werd.

De keuzes zijn dus ook nu weer beschikbaar, maar het gave aan deze aflevering is vooral dat het verleden van Michonne meer invloed heeft. Dit had als resultaat dat we soms geneigd waren om keuzes te maken op basis van een flashback die je met Michonne beleefde. Op deze manier weet de tweede episode je te confronteren met een dilemma, waardoor je uit eigen gevoel gaat handelen, daar waar je tegelijkertijd de geschiedenis van Michonne in je achterhoofd houdt. Het verleden komt juist terug op bepaalde belangrijke momenten, waardoor deze qua impact nog zwaarder wegen. Dat klinkt misschien wat wazig, maar als je het speelt, is het niet meer dan logisch ingedeeld. Telltale Games blinkt op deze momenten echt uit in timing en schrijfwerk, want dat is ook nu weer erg goed.

Actie volgt elkaar snel op

Het verleden heeft Michonne gemaakt tot wie ze nu is, maar jijzelf kan ervoor kiezen of je de sterke en meedogenloze Michonne bent of de toch wat slimmere en tactische. Dit kwam vooral bij de ontsnapping naar voren, waarbij Pete liever de minder gewelddadige Michonne wilde zien. In tegenstelling tot andere series van Telltale Games en wat we al zagen in de eerste episode, hebben veel keuzes die je maakt snel effect op de game(play). Deze serie is sowieso een stuk vlotter dankzij het relatief hoge tempo. Het gaat qua actie echt achter elkaar door en het ene spannende moment volgt het andere erg snel op. In deze aflevering gebeurde weer voldoende; zo was de ontsnapping al een aardige klus, maar de scènes daarna werden nog intenser.

Dit komt voornamelijk doordat Michonne en Pete iemand meenemen uit het gevaarlijke kamp waar ze vastzaten. De jonge meid, Sam, ging mee omdat het huis waar haar familie woont een veilige haven zou zijn. Eenmaal daar was er even rust, maar al snel zagen we opnieuw een emotionele Michonne. Het laatste, heftige gevecht volgde op deze locatie en zal waarschijnlijk grote gevolgen hebben voor de derde en tevens laatste aflevering. Opnieuw komt hier de bekende actie voorbij in de vorm van quick-time events. De spanning zal op dit moment hoog oplopen en dan wachten er nog belangrijke keuzes op je. Deze actievolle aflevering sluit hiermee af en dat gaf flink meer voldoening dan de vorige episode. Wat hier een groot aandeel in heeft, is de connectie tussen het heden en verleden van Michonne.

Technisch wat kleine fouten

Telltale Games heeft de techniek achter haar games door de jaren heen duidelijk ontwikkeld. Op de vorige generatie consoles waren af en toe wat framedrops te bespeuren en was de lip-sync wel eens van een bedenkelijk niveau, maar dat is tegenwoordig haast niet meer aan de orde. Hier heeft de studio ook zichtbaar met deze serie stappen in gemaakt. Helaas vielen kleine slordigheden wel op, zoals wat incidentele haperingen. Vanwege het hogere tempo in deze aflevering/serie wil dat af en toe voor wat raar ogende animaties zorgen. Op de afwerking valt verder weinig commentaar te leveren, want het geeft op visueel vlak die kenmerkende benauwde sfeer weer en ook de geluidseffecten zijn erg verzorgd.