Review: Hitman – Episode 2: Sapienza

Review: Hitman – Episode 2: Sapienza – In de langverwachte tweede episode van Hitman reist 47 af naar ‘The Jewel of the Amalfi Coast’, beter bekend als het rustieke Italiaanse kustplaatsje Sapienza. Hier krijg je een zeer uitgebreid contract voorgeschoteld dat het uiterste van de inmiddels doorgewinterde huurmoordenaar zal vergen. De hamvraag luidt uiteraard of deze nieuwe episode het wachten waard is geweest, en ons bovendien warm maakt voor meer. PSX-Sense zocht het uit.

Een nieuw intrigerend contract

Net zoals de eerste episode pakt dit contract, dat de naam ‘World of Tomorrow’ draagt, uit met een indrukwekkende openingsscène waarin we uitleg krijgen. Handler Diana Burnwoord legt uit dat dit contract drie doelwitten bevat. De eerste is Silvio Caruso, een uiterst aristocratische stamcelonderzoeker die een merkwaardige psychologische aandoening heeft. Door deze aandoening wil hij al zijn onderzoek op zijn landgoed doen en nergens anders. Om niet te veel weg te geven, mag je zelf uitzoeken hoe dat komt. Caruso is het primaire doelwit van dit contract.

Een trapje lager staat de briljante onderzoeksanaliste Francesca De Santis. Zij leidt het geheime lab dat ergens verborgen is onder het kustplaatsje. Ook zij werkt in opdracht van de Ether Biotech Corporation en zou na het uitschakelen van Caruso mogelijk de opvolgster kunnen worden. Ook zij dient dus onschadelijk gemaakt te worden. Het derde doelwit is geen hij of zij, maar een het: een prototype van een dodelijk DNA-virus dat specifieke doelwitten kan uitschakelen en niet te traceren is. Een perfect wapen voor een huurmoordenaar en ieder ander met kwade bedoelingen. 47 wil uiteraard geen concurrentie en je dient dus het virus te vernietigen.

Geen link met het verleden

Qua verhaallijn hier omheen is het deze episode wederom vrij dunnetjes gesteld. Na de missie word je nog getrakteerd op een spannende slotscène, maar deze is te kort om echt licht te schijnen op het achterliggende verhaal. Mijn persoonlijke vermoeden is helaas dat het wederom om een kwaadaardige kracht gaat die aan alle touwtjes trekt, zoals we al in zoveel films, boeken en games hebben gezien. 47’s persoonlijke verhaal lijkt een stuk interessanter, want het uitstapje naar Italië had een mooi bruggetje kunnen zijn naar Hitman 2: Silent Assassin. Na zijn schepper Ort-Meyer te hebben uitgeschakeld, trekt hij namelijk naar een Siciliaans klooster, waar hij zijn mentor en vriend Vader Vittorio ontmoet. Aan het einde van die game verlaat 47 redelijk onverklaarbaar het klooster en een terugkeer was mooi geweest.

Sfeervol en groot

Gelukkig kent Sapienza genoeg sfeer en verhaal om het dunne verhaaltje op de achtergrond te vergeten. Het dorpje ademt Italië en presenteert natuurstenen gebouwen, terrasjes met koffiedrinkende Italianen, een strandje met verleidelijke schoonheden in weinig verhullende bikini’s, een azuurblauwe zee, een slaperig kerkje, bloemenwinkeltjes, een kapper, scooters op elke hoek van de straat en een rotsachtige kust. Sapienza is qua omgeving goed te vergelijken met Blood Money’s ‘A Vintage Year’ of ‘A New Life’. Zoals eerder verteld, is Hitman niet de mooiste game, maar het slaat qua sfeer wederom de spijker op z’n kop. De verbeterde animaties, gezichtsuitdrukkingen en dergelijke helpen de game ook verder op weg.

Het dorpje ziet er niet alleen mooi uit, je kunt er ook echt wat mee. Caruso’s landhuis ligt opzichtig centraal en biedt tal van mogelijkheden, maar vergeet niet de zijstraatjes af te struinen. Wellicht vang je meer op dan dat je zou moeten doen. Wie weet biedt die deftige man bij het ijssalon wel een uitweg als je zijn koffie verkeerd doet laten vallen. Ook hier moet herhaald worden dat al die hulp die de game aanbiedt, het wel erg makkelijk maakt. Voor de ultieme ervaring valt het dus aan te raden om de hulpmiddelen uit te zetten. Een nieuw pluspunt voor Hitman is hier wel dat, door de omvang van dit dorpje, de verschillende mogelijkheden ook echt verschillend aanvoelen. In Parijs leek het soms toch te veel op elkaar, ook al deed je het misschien met een ander wapen.

Hier en daar een grapje

Ook de nodige humor ontbreekt gelukkig zeker niet. Je hebt weer een aantal knotsgekke kostuums en de nieuwe keukenhulp heeft bijvoorbeeld de sniper challenge van Hitman aan staan op zijn computer. Verder kun je als je goed zoekt ook hele vreemde wapens vinden; wat denk je bijvoorbeeld van een exploderende golfbal, een middeleeuwse bijl of zelfs een authentiek kanon? Ook hier is de tip om soms even chaos te veroorzaken en rond te rennen, wat de beste manier is om deze leuke verstopte dingetjes te vinden. De eerste speelsessie presenteerde bijvoorbeeld een stoner die ergens helemaal bovenin een hippiekamer had ingericht en lekker voor het raam zat te mediteren. Waarschijnlijk een kleine knipoog naar Absolution en dat tovert toch weer die glimlach op je gezicht.

Een paar te overkomen minpunten

Helaas is niet alles rozengeur en maneschijn in Sapienza; een ontwerp met het formaat als deze laat op sommige momenten ook wel zien dat Hitman verre van perfect is. Zo valt het hier soms pijnlijk duidelijk op dat de AI redelijk dom is, zeker als je niet direct in de buurt bent. Verder is hun blikveld uiterst beperkt en is een klein boogje of wat verderop lopen voldoende om niet of nauwelijks gezien te worden. Er wordt nergens ook maar een woord Italiaans gesproken en als je in de verte naar NPC’s kijkt, dan zie je dat hun animaties ineens heel houterig zijn. Tot slot kent de game zo nu en dan nog wat grafische glitches die je een beetje uit de ervaring halen. Dit is echter allemaal nog redelijk te overkomen en neem maar van ons aan dat je het nog knap lastig gaat krijgen in het dorpje, zeker als je alle hulpmiddelen uitzet. Iets met beveiligingscamera’s…

Een absoluut niet te overkomen minpunt

Wat absoluut niet te overkomen valt in Sapienza, is hetzelfde probleem dat zich voordeed in Parijs. Je moet namelijk wederom altijd online zijn tijdens het spelen, anders worden er geen scores aan je toegekend en speel je dus eigenlijk om niets. Dat zou in theorie geen probleem mogen zijn, hoewel ik de gedachte achter die functionaliteit een ronduit slecht ontwerp vind. Het is echter wel een probleem, want nog steeds komt het meer dan eens voor dat je eruit geknikkerd wordt en soms een tijdje niet meer online kunt komen. Het is verschrikkelijk irritant, haalt je uit de ervaring en zou niet mogen gebeuren met dit model, waarbij IO Interactive genoeg tijd krijgt om de game te perfectioneren. Ook de laadtijden zijn nog steeds ondermaats, ook als je in-game een opgeslagen moment van drie minuten eerder wilt herspelen.

Het onvermijdelijke

Naast de hoofdmissie kent Sapienza uiteraard ook nog een aantal zijmissies, die Escalation Contracts of Elusive Targets worden genoemd. Bij de eerste variant krijg je andere doelwitten en krijg je daar een steeds moeilijkere variant van. Je mag bijvoorbeeld geen burgers doden en niet van outfit wisselen. De Elusive Targets komen binnenkort van IO Interactive en hierbij krijg je eenmalig de mogelijkheid een bepaald doelwit uit te schakelen. Het onvermijdelijke is hier echter dat je Sapienza op dit punt al te goed kent. Je weet de weg, je weet de trucjes, je kent alles van binnen en van buiten. De glans is ervan af. De twee beschikbare Escalation Contracts met elk vijf niveaus kosten niet meer dan dertig minuten om te voltooien.

Dit is dus waar Hitman, net zoals in Parijs, een enorme duikvlucht neemt in plezier. Je werkt die zijmissies af alsof het huiswerk is, omdat je toch wel graag dat extra wapen of extra startpunt wilt kiezen. Die nieuwe startpunten bieden vaak wel kleine extra mogelijkheden, maar je kent de omgeving inmiddels zo goed dat je dat natuurlijk al van een kilometer afstand zag aankomen. De wapens zijn overigens redelijk standaard en een aanvalsgeweer is leuk, maar voor wie een hoge score wilt halen totaal geen uitkomst. Misschien kan de ontwikkelaar hier nog wat meer mee doen. Concluderend blijkt hier dus uit dat dit model van Hitman gewoon niet werkt. Als ze onderzocht hadden hoe hun doelgroep de game speelt, dan was dit ook meteen duidelijk geweest. Trial & error, zoeken, uitvinden, opnieuw spelen, hier opslaan, je spelers kennen het hele level al, IO Interactive. Er is niets nieuws.

Het enige wat het nog enigszins uitdagend maakt, is de input van de spelers zelf. Een aantal contracten bedacht door mensen zelf waren echt veel leuker dan de contracten die de game aanbood. Natuurlijk gaat hier hetzelfde verhaal op als hierboven, maar het biedt toch enigszins wat meer bovenop hetgeen je aangeschaft hebt. Waarschijnlijk is dit bedacht vanuit het oogpunt dat mensen vaak de contracten opnieuw spelen, maar dan heb je als speler wel al een dozijn contracten gespeeld en een verhaal gezien. Dan blijft de afwisseling tussen de verschillende contracten boeiend, omdat je ook nog zoveel meer hebt.