Review: Hitman – Episode 3: Marrakesh

Review: Hitman – Episode 3: Marrakesh – Een stuk sneller dan verwacht is Hitman Episode 3 inmiddels te downloaden. De eerdere belofte om elke maand een level uit te brengen, lijkt hiermee serieus te worden opgepakt. Dit derde level speelt zich af in de stad Marrakesh. We verplaatsen ons dus van Europa naar Noord-Afrika – Marokko om precies te zijn. Voorganger Sapienza liet ons zien dat Hitman zeker wat in zijn mars heeft, maar doet deze derde episode ons hetzelfde denken? Wij zochten het uit.

Welcome to Marrakesh, 47

Marrakesh is een drukke stad; het leeft en het doet. Meteen als je begint word je omringd door een grote groep mensen. Ze staan allemaal druk te gluren naar de televisies die her en daar aan de muur hangen. Er is namelijk wat bijzonders aan de hand. Bij de Zweedse ambassade is een opstand uitgebroken; binnen zit namelijk Claus Strandberg. De Marokkaanse bevolking wil hem hebben omdat hij naar verluidt voor miljarden euro’s heeft gefraudeerd toen hij CEO was van de grootste Marokkaanse particuliere bank.

Wat de bevolking niet weet, is dat de generaal van het Marokkaanse leger, Zedan, iets achter de schermen aan het bekokstoven is. Hij is propaganda aan het verspreiden die negatief spreekt over de huidige president. Met het Strandberg schandaal ziet hij zijn kans schoon; hij sluit namelijk een deal om Strandberg daar weg te halen. Hij wil uiteraard wel een deel van het geld dat Strandberg verduisterd heeft, om vervolgens het schandaal te gebruiken om een burgeroorlog uit te laten breken. Als dat lukt, wil hij vervolgens de president afzetten om zo zelf de macht te grijpen; foute boel, dus.

‘You look clever, like a reader, need a lamp?’

Laat er nou net een groot bedrijf zijn, dat voor heel veel geld handelscontracten heeft met de huidige president. Die vinden het eigenlijk allemaal wel goed zo, en willen Strandberg en Zedan liever uit de weg geruimd zien. Hier komt 47 om de hoek kijken en Diana Burnwood zorgt weer voor de nodige voorbereiding en details. Het is een interessante setting, aangezien je aan de ene kant de drukke en levendige bazaar hebt en aan de andere kant de ambassade met een grimmige sfeer. Het mooie is ook dat er qua gedrag en sfeer heel duidelijk verschillen in zitten.

Zo is het op de bazaar gezellig; er lopen toeristen rond en van alle kanten proberen enthousiaste verkopers je dingen te verkopen. ‘You look clever, like a reader, need a lamp?’. Bij de ambassade buiten is het een stuk minder leuk: fakkels, schreeuwende mensen, soldaten en protestborden. Binnen in de ambassade wordt mooi weer gespeeld met rustige muziek en alledaagse gesprekken. Haastig versnipperde documenten in de hoek en gefluister in de wandelgangen verraden echter dat er wel degelijk spanning is. Verder heb je ook nog het gedeelte waar de generaal zich verschuilt, maar vanwege het ontdekken daarvan zullen we hier niet over in details treden.

Herkenbaar, misschien te herkenbaar?

Al met al in elk geval dus een toffe setting. Helaas blijkt wel al snel dat de variatie in dit level, zeker tegenover Sapienza, wat minder indrukwekkend is. Natuurlijk zijn er wat leuke mogelijkheden om de twee doelwitten uit te schakelen, maar veel is al eerder gedaan, maar dan in een andere setting. Wederom het rattengif, de cameraman spelen en uiteindelijk erachter komen dat stiekem erlangs sluipen toch het snelst en effectief is. Voor die echte highscore hunters is dat dus prima. Het is een beetje jammer, want Marrakesh is behoorlijk groot, dus je verwacht eigenlijk veel variatie, maar in twee á drie keer het level doorspelen heb je eigenlijk de meeste mogelijkheden wel gevonden. Je kunt ze allemaal een voor een gaan uitproberen, maar of dat boeiend genoeg is? Niet echt.

Daarmee voelt de stad ook al snel een beetje statisch aan; er zijn grote stukken van het level waar je eigenlijk niet zoveel kan. Misschien ergens een flesje water vergiftigen of een telefooncel onder spanning zetten. Je kunt ook diverse winkeltjes in en op het dak komen bijvoorbeeld, maar niets van dit alles is echt heel indrukwekkend. Daarbij komt ook dat door de grotere omvang duidelijk wordt dat de AI niet echt best is. We hebben het al eerder genoemd, maar door de soms grote open ruimtes is het wel heel erg opvallend. NPC’s hebben een zeer beperkt zichtveld en laten zich net wat te makkelijk foppen.

Daartegenover staat soms ook de frustratie dat ze ineens wel alles door hebben. Zo volgde ik iemand op straat, om een goed moment uit te zoeken om hem zijn outfit afhandig te maken. De hele tijd liep ik achter deze persoon aan en niet één keer vroeg hij zich af waarom ik dat deed. Vervolgens drukte ik voor de grap op de knop van een ventilator en opeens was hij helemaal achterdochtig, nu wel? Daarnaast kunnen sommige mensen je door je outfit zien, omdat ze bijvoorbeeld weten dat hun collega daar eigenlijk moet lopen. In Marrakesh is het echter heel vreemd. Sommige mensen doorzien je outfit, terwijl je zeker weet dat ze je nooit zouden kunnen ontdekken. Daarbij komt dat het ook meteen een aantal mogelijkheden blokkeert, wat erg frustrerend is.

Wat eigenlijk het leukste is in Marrakesh, is het ontdekken van de mogelijkheden. Aangezien het level zo groot is en zoveel mensen heeft, moet je echt luisteren. Op elke hoek van de straat even kijken wie er loopt en even kijken of er misschien een mogelijkheid is. Doordat veel mogelijkheden niet heel origineel zijn, zal je ze vast snel herkennen. Het neemt echter niet weg dat het wel het leukste gedeelte is, al is de uitvoering soms wat minder bevredigend dan je zou hopen. Dit geeft ook aan dat Marrakesh tot nu toe de kortste levensduur heeft. Met een uurtje of vier á vijf heb je alles echt wel door. Je kent het level, waar je erlangs kan en waar de doelwitten heen gaan. Een maandje wachten is dan wel weer erg lang.

Qua rode draad maakt Marrakesh het eigenlijk alleen maar meer verwarrend. Je krijgt twee korte tussenfilmpjes te zien, maar deze verwarren eigenlijk meer dan dat ze informatie verschaffen. We hopen dus wel dat de volgende episode wat meer verhaal gaat laten zien, want dit is gewoon nog niet boeiend genoeg. Verder kampt Hitman nog steeds met dezelfde algemene problemen. Bizar lange laadtijden, online moeten zijn en er vaak uitgegooid worden, en vooral in deze episode soms slechte performance in de vorm van schokkerig beeld, het niet inladen van de hi-res textures, enzovoort. Dit mag nu echt wel een keertje gefixt worden.