Gespeeld: The Last Guardian – The Last Guardian, vorig jaar was de game dan eindelijk daar tijdens de Sony persconferentie met het bericht dat de game dit jaar zou gaan verschijnen. Een ijzige stilte was het gevolg totdat Sony dit jaar tijdens de persconferentie er een definitieve datum op plakte. The Last Guardian gaat komen, eindelijk! En inmiddels hebben we de game ook kunnen spelen. Natuurlijk had de game allang moeten verschijnen, maar alsnog was het absoluut het lange wachten waard. Wat een prachtig avontuur gaat dit worden!
Voor de verandering een lange demo
Demo’s op een beurs zijn meestal vrij kort, omdat men het aanwezige publiek zoveel mogelijk wil laten spelen. In het geval van The Last Guardian was de ‘feeling’ echter belangrijker en daarom was de demo behoorlijk lang. Juist om eens goed aan te tonen wat de band tussen het jongetje en Trico (het beest) is. Het jongetje is namelijk vanwege een onverklaarbare reden terecht gekomen in het hol waar Trico opgesloten zit. Het arme beest is afstandelijk, bang en zit vastgeketend aan een ketting die stevig vastzit om zijn nek. Het jongetje is echter de goedheid zelve en heeft medelijden, maar het beest benaderen is geen succes. Hij wordt weggeslagen en komt pas een lange tijd later weer bij kennis.
Trico is niet alleen geketend en bang, hij is ook nog eens gewond, maar het jongetje blijft het proberen en trekt op een gegeven moment de speren uit het lijf van Trico. Zo, dat klusje is geklaard, nu eten zoeken. Ook dat gaat moeizaam, maar uiteindelijk weet je als speler toch het vertrouwen te winnen, met als belangrijkste stap natuurlijk het losmaken van de ketting, waardoor Trico vrij komt. Dat kan echter pas als hij je vertrouwt, want je dient hem te beklimmen. Gelukkig zijn we ook daarin geslaagd en dat is de inzet van het avontuur dat je zult gaan beleven. Een avontuur dat alleen Fumito Ueda kan vertellen en dat thuishoort in het universum van ICO en Shadow of the Colossus.
Andere verhaalvertelling
Het begin van de demo richtte zich puur op het vertrouwen winnen van Trico , want je zult hem gedurende het avontuur continu nodig hebben. Het verhaal van het jochie heeft hierbij een interessante insteek, want er was geregeld toelichting te horen via een voice-over met een zware duistere stem die min of meer het verhaal van het jochie vertelt. Dat schijnt ook de insteek te zijn van de manier waarop je het avontuur zal beleven, maar de aanwezige mensen van het ontwikkelteam wilden daar niet al te veel op ingaan. Dat het verhaal ook nu weer een belangrijke rol speelt, mag wel duidelijk zijn en ditmaal kiest Ueda voor een ietwat andere aanpak dan we van hem gewend zijn.
Er wordt immers zowaar gesproken in de game, zij het vanuit een tweede persoon. Het jochie zelf gaf geen kik tijdens het spelen, tenzij we op een daarvoor bedoelde knop drukten waarmee Trico geroepen werd. Toch zal het geheel – Ueda kennende – veelal non-verbaal opgebouwd worden en dat is iets wat je door middel van gameplay en samenwerken zult ontdekken. Dat samenwerken zit hem vooral in de puzzels die je zult treffen en hoewel ze relatief simpel waren in de speelbare demo (wat het begin van de game was), zal dat naderhand natuurlijk complexer worden. Gevoelsmatig zegt de demo in ieder geval dat je een zeer sterke band met Trico gaat ontwikkelen en dat dat de rode lijn gaat zijn in de game. Kan haast niet anders, afgaande op eerdere games van Ueda.
Ouderwets clunky
The Last Guardian is op basis van wat we hebben kunnen spelen een bijzondere game. Het voelt nieuw, maar tegelijkertijd erg vertrouwd aan. Een apart wezen, weinig communicatie, cruciale samenwerkingen en een besturing die nogal clunky is… het zijn kenmerken van Ueda, die dat alles aan ons voorschotelt in een wereld die visueel erg uniek oogt. Het is niet de mooiste game, maar dat is in dit geval misschien zelfs een pluspunt, want het is zo kenmerkend als maar kan en daarom past het perfect in het rijtje van ICO en Shadow of The Colossus. Alles is zo ontzettend herkenbaar dat we gelijk even nagevraagd hebben of de game in verbinding staat met de andere games. Daarover kon men nog niets zeggen, behalve dat het hetzelfde universum is. Dat is echter geen nieuws voor mensen die de game/Ueda al langer volgen.
Naast de visuele insteek en de manier waarop het qua verhaal gepresenteerd wordt, is ook de gameplay erg herkenbaar. Het jochie laat zich vrij losjes besturen en de game kent een allesbehalve traditioneel besturingsschema. Het is allemaal onhandig en je moet precies op de juiste plekken staan om dingen op te pakken, schakelaars over te halen, etc. Ook gaat het klimmen wat moeizaam en het bestijgen van Trico is eveneens niet perfect uigewerkt. Dat zal ongetwijfeld voor de nodige frustratie gaan zorgen, maar anderzijds is het wel een kenmerkend aspect van de games van Ueda. Op de juiste plekken staan voor de verschillende schakelaars en objecten kennen we uit ICO en zo nu en dan wat onhandig klimmen van Shadow of the Colossus. Het is clunky, maar tegelijkertijd heeft het wel zo z’n charme.
Voorlopige conclusie
The Last Guardian is deze E3 duidelijk de vreemde eend in de bijt. Het oogt visueel uniek, waarbij Trico prachtig is geanimeerd en vormgegeven. Tegelijkertijd is de wereld ook van een heerlijke visuele invulling voorzien, waardoor het echt puur genieten is. De gameplay is daarbij clunky, maar wel op een vertrouwde manier en hoewel dat bij vlagen irritant kan zijn, is de ontwikkeling nog niet klaar en tevens is het een beetje een kenmerk van Team ICO. Het kent enige charme en waar de game het overduidelijk van moet hebben, is dat je een unieke band met Trico gaat krijgen en interessant hierbij is de voice-over die het verhaal zou moeten vertellen. Het jochie wil Trico bevrijden en z’n eigen weg gaan, Trico ziet dat anders en dat is voer genoeg voor een boeiende band die zich ongetwijfeld op een prachtige wijze zal ontwikkelen. Was het al maar oktober…
Deze game is niet voor iedereen weggelegd. Maar als je ICO en Shadow of the Colossus vet vond. Dan haal je deze game op day one in huis.
Precies waar ik al bang voor was, een ouderwetse game in een nieuw jasje. Het doet mij dan ook meer denken aan een remake in plaats van een nieuw spel of ben ik nu te cynisch? Ik heb de vorige games wel geprobeerd, maar ik kwam er helaas niet in. Misschien dat ik deze wel ga proberen mits zij mij weten te overtuigen dat dit spel niet te leeg aanvoelt.
ben benieuwd hoe ze her van afgebracht hebben 🙂
@killbilspier: Remake van welke game als ik vragen mag?
Deze game gaat zoveel kritiek krijgen van mensen die nooit de vorige delen hebben gespeeld. Zoals het artikel vaker aangeeft, bepaalde dingen zoals de clunky bediening en hoe de game er grafisch uitziet, zijn gwn bekende kenmerken van deze developer. Veel ‘nieuwelingen’ gaan dit totaal niet waarderen en dat is jammer. Komt denk ik ook omdat mensen super veel verwachten door de lange ontwikkeltijd van de game.
Dit is idd alleen interessant als je de voorgaande games hebt UIT! Gespeeld. Dus ICO en SOTC want meer is er niet van dit dev team. Dan weet je dat dit meesterwerken zijn onder de games. En dan weet je dat je deze game blind gaat halen op Dayone. Ja het heeft erg lang geduurd, maar boeien er zijn genoeg andere games. Een game is af wanneer die af is en hier kunnen veel ontwikkelaars van leren. Ik wacht netjes tot ik dit pareltje van een game mag gaan spelen.
@94.214.213..xxx: De bedoeling van het spel is een emotionele band creëren met Trico. De twee voorgaande delen was niet veel anders. De atmosfeer en eenzaamheid in prachtige artstyle is wat deze game zo uniek maakt. Het is eigenlijk weggelegd voor een handje vol gamers.
Mooi hoe duidelijke flaws en gedatering worden verbloemd door ‘kenmerken van developer’, ‘clunky, maar charmant’ etc etc.
Prima dat je wilt dat een bepaalde game/ontwikkelaar in je ‘achterzak’ past, maar wees gewoon objectief.
Ueda kan wel wat advies van andere Sony studios gebruiken gezien de tekst. Had ook een hoop ontwikkeltijd gescheeld.
De AI gaat ontzettend belangrijk worden, enige flaw en de game faalt.
Ben zeer sceptisch.
@17.142.157..xxx: Ik begrijp je punt. Kritisch blijven op ontwikkelaars ondanks status en niet op voorhand een game al de hemel in prijzen. Maar gezien de voorgangers (Ico en Shadow of the Colossus), de overeenkomsten die deze spellen hebben met The Last Guardian en de enorme passie die in The Last Guardian is gestopt mag het spel best het voordeel van de twijfel krijgen. We moeten maar afwachten of het spel uiteindelijk een topper gaat worden. Ik kan me niet voorstellen dat het spel tegen gaat vallen. Clunky besturing of niet (in de vorige games was de besturing ook niet altijd optimaal) maar het zal voornamelijk de beleving zijn die de doorslag gaat geven.
Ik ben benieuwd hoe de reviews zullen zijn maar ik heb alle er veel vertrouwen in dat het spel alle verwachtingen gaat waarmaken!
Een game prevew/demo beoordelen op reputatie is eigenaardig. Alles goedpraten wat er in de demo niet lekker loopt is natuurlijk niet erg objectief!
@83.83.155..xxx: Maar dit zijn dingen die niet beter zullen zijn als de game in de winkels ligt. Dit zijn elementen die elke game heeft van deze ontwikkelaar. Hier staan ze bekend om, dus je kan het zien als iets slechts of als iets goeds. Mensen die de vorige delen hebben gespeeld zullen het zien als iets goeds
@109.129.141..xxx: ehhh ik ben er zelf van overtuigd dat ik Shadow of the Collosus 1 van de beste games ooit vind! Maar vond de klunky controles het enige minpunt! Ik denk dus niet dat fans dit zomaar voor lief nemen. Ik in iedergeval niet!
@178.119.230..xxx:
Ik vind het wel goed. Veel games zijn tegenwoordig hetzelfde.
De Ueda games voelen gewoon iets anders aan. Zoals in de tekst heeft het een bepaalde charme. In ICO bijv, het is nog een jongetje en wat onhandig (geen super nathan drake, die alles kan overleven) en dat gevoel krijg je juist goed tijdens die games.
Dit wordt sowieso een dag 1 game voor mij.
de vraag is: kan het uberhaupt nog een goed spel zijn als de ontwikkeling zo vaak op pauze gezet is ?
@83.83.155..xxx: Dat klopt tot op zekere hoogte, maar het zijn in dit kader wel kenmerken van Ueda. Dat het beter kan zal ik niet ontkennen, maar tegelijkertijd is het ook niet echt een verrassing dat het bij vlagen wat moeizaam gaat, want dat is het kenmerk van deze ontwikkelaar.
Of dat met opzet gebeurt, dat is dan weer de vraag. Want zoals iemand anders al aangeeft kan je dit gemakkelijk tegengaan door gewoon wat advies in te winnen. Dat doet dus vermoeden dat men juist die wat vreemde gameplay stijl wil aanhouden. Het beperkt zich overigens niet alleen tot de besturing, ook de knoppen layout is allesbehalve logisch.