Review: Le Tour de France 2016

Review: Le Tour de France 2016 – Sinds afgelopen weekend is het grootste wielerevenement ter wereld weer van start gegaan in Frankrijk: de Tour de France. De komende weken kunnen we weer massaal genieten van mannen in strakke pakjes die door weer en wind de grootste bergen trotseren en allemaal op jacht gaan naar die ene gele trui. Zelf ben ik al jaren een groot fan van dit sportevenement en ik verheug me enorm op het verloop van deze wielerronde. Nu kan je als fan natuurlijk wekenlang kijken naar het evenement, maar we kunnen het sinds enkele jaren ook zelf spelen in de games van Focus Home. Aan mij de taak om te beoordelen of deze game net zo tof is als de Tour de France zelf. Wordt het een gele trui in Parijs of wordt het een massale valpartij in de middenmoot?

Oefening baart zeker kunst

Wat gelijk opvalt bij het opstarten van de game is dat het menu heel overzichtelijk is. Ook is het op zich wel een voordeel dat je Nederlands als taal kan kiezen, wat het geheel nog net even wat duidelijker maakt. Omdat ikzelf nog nooit eerder een wielren game gespeeld heb, besloot ik te beginnen met de Training modus. Hierin wordt stap voor stap uitgelegd hoe de game in elkaar steekt. Best handig, vooral het gedeelte over het verdelen van je krachten. Want als jij bijvoorbeeld in een loodzware bergetappe al na de eerste tien kilometer je rantsoen hebt verorberd, heb je gedurende de laatste klim van de rit echt geen energie meer om bergopwaarts te fietsen. Gedurende de game zijn er meerdere situaties geweest waarbij het uithoudingsvermogen, of stamina zoals het in de game heet, naar een absoluut dieptepunt was gedaald en dat zorgde ervoor dat m’n wielrenner aardig wat keren ingehaald werd door andere deelnemers. Dit geheel maakt de game uitdagend en dat is alleen maar positief.

De leukste modus is de Pro Team modus. Hierin beheer jij een negental renners die voor jou geld moeten verdienen. Je hebt de keuze uit het samenstellen van een team met alleen maar jonge renners of je kiest een team met de gevestigde orde. Je kan ook een mengelmoes van beide maken, maar in het begin heb je een beperkt budget en zal je voornamelijk jonge talenten moeten binden. Je kan in het begin nog geen toppers aan je team binden, dat zal je pas gaandeweg kunnen doen als je meer verdient hebt. Het verdienen van geld gaat simpelweg door wedstrijden te winnen. In het begin gaat het om drie ritten. Een vlakke etappe die puur ingericht is voor sprinters. Een tijdrit van slechts vijf kilometer en tot slot een bergrit met de finish bovenop. Het is dus raadzaam om een team samen te stellen met sprinters, klimmers en allrounders. In deze modus heb je nog verschillende moeilijkheidsgraden, waarbij je bij het makkelijkste niveau na drie ritten zeker de gele trui om je schouders hebt hangen. Op het moeilijkste niveau vergt het echt discipline om als winnaar uit de strijd te komen. Mocht je als winnaar uit de strijd komen, dan speel je de bekende Dauphiné Liberé vrij. Na verloop van tijd mag je zelfs met jouw nieuwe team meedoen aan de echte Tour de France, plus nog andere grote wielerklassiekers en dat is een leuke beloning in deze leuke modus.

Op jacht naar de gele trui

Waar het natuurlijk allemaal om draait is de gele trui. Tenzij je een klimexpert bent, dan ga je uiteraard voor de bolletjes trui, of logischerwijs voor de groene trui als het sprinten je meer in de benen zit. Je kan er voor kiezen om alle etappes na te spelen en zo proberen het geel naar Parijs te brengen of je kiest ervoor om net die ene etappe te doen. Welke etappe je ook kiest, ze zijn perfect nagemaakt in de game. Zo zie je aan het eind van de eerste etappe het kasteel op de achtergrond van Utah Beach, de plek waar de Amerikaanse geallieerden landden in de Tweede Wereldoorlog, die de herovering van Normandië inluidden. Of de beruchte Mont Ventoux die perfect is nagemaakt in de game, inclusief de woestijnachtige top van deze berg. In de allerlaatste etappe scheur jij door de straten van Parijs met natuurlijk de Champs Elysees en de Eiffeltoren in je gezichtsveld. Zo gedetailleerd en perfect afgewerkt, zoals de omgeving van de etappes, zo lelijk zijn de toeschouwers langs de weg, plus je concullega’s in het peloton.

Op audiovisueel vlak laat de game echt steken vallen. Zo zien we bijvoorbeeld best vaak houterig publiek die al schuifelend het asfalt op komen waggelen om je aan te moedigen. Het ziet er niet eens als lopen uit wat ze doen en dat is vandaag de dag echt lelijk te noemen. Nu is de lat ook wel enorm hoog gelegd door een game als Uncharted 4, maar deze graphics zijn meer van een PlayStation 3 game dan van een volwaardige PlayStation 4 game. In het peloton gebeuren ook dingen die nergens op slaan. Je kan bijvoorbeeld dwars door mensen heen rijden, het enige wat gebeurd is dat de controller een beetje trilt. Ook kan je met geen enkele mogelijkheid een ravijn inrijden. Iets wat je sowieso normaliter niet doet, maar het moet wel een optie zijn, want ongelukken gebeuren er altijd. Je zal hooguit een paar centimeter van het asfalt af glijden, maar buiten een trilling in de controller merk je er weinig van. Helemaal lelijk was het toen ik een bocht net even iets te hard nam, waarna mijn fiets tegen een reclamezuil tot stilstand kwam en ik er in een soort slow motion vanaf viel.

C.Froox, B.Mollej en W.Poem

Een ander enorm minpunt is de afwezigheid van sommige echte renners. Je zal de Tour niet kunnen winnen met Mollema of Froome, simpelweg omdat beide renners niet in de game aanwezig zijn. Een verbastering van hun naam komt in de vorm van C. Froox en B. Mollej naar voren. Meesterknecht Wout Poels heet in de game W. Poem. Het is alsof je een voetbalgame speelt zonder Messi of Ronaldo, of een basketbalgame zonder Curry of James. Gelukkig zijn niet alle renners afwezig. Zo kun je wel met Quintana, Contador, Kelderman of Dumoulin op jacht gaan naar de gele trui. Ook is er een Editor modus in de game aanwezig, waarmee je naast je eigen wielrenner aanmaken ook de namen van de bestaande renners kunt aanpassen. Toch voelt het een beetje raar om dat op deze manier te doen, in een Tour de France game horen immers alle renners te zitten – zeker omdat er geen concurrentie is, iets wat jij bij FIFA en PES wel ziet. Nu we dat benoemd hebben, moeten we nog iets anders aangeven en dat is dat de game op den duur vrij saai kan worden. Etappes duren lang, verschillen op omgeving en route na verder niet en dat is het dan wel. Gelukkig biedt de fast-forward knop in deze een mooie uitkomst.

Met deze knop speel je de etappe tien keer zo snel af. Handig als jij in je eentje op kop rijd en je gewoon geen zin hebt om die komende 70 kilometer alleen door te brengen. Alleen als er iets met je teamgenoten gebeurd of als jij aangevallen wordt springt het scherm terug naar de originele stand en dien je keuzes te maken over wat je gaat doen. Heb je gekozen of je de aanval afslaat, of dat je jezelf terug laat zakken, dan kan je de gameplay weer versnellen tot het einde van de etappe. Om te communiceren met je team is er een team radio aanwezig, maar die gaat vrij snel op je zenuwen werken. Met de team radio sta je gedurende de hele etappe in verbinding met je ploegleider en natuurlijk de rest van je team. Maar als deze brave man je waarschuwt voor een andere renner in je kopgroep, omdat hij zo’n sterke sprinter is, heb je dat na één keer wel gehoord. Het wordt echter continu herhaalt en dat is echt knap vervelend. Een ander vreemd detail is dat de kopgroep en het peloton zich altijd op jouw tempo aanpast. Dat is vervelend, zeker als jij zelf de hele tijd het werk moet doen. Toch allemaal kritische punten die ervoor zorgen dat de score helaas vrij laag uitvalt, er is namelijk nog teveel mis om het tot een echte goede Tour de France simulator te maken.