Review: I am Setsuna

Review: I am Setsuna – Wie houdt van RPG’s zoals ze vroeger waren, heeft wellicht in de wandelgangen wel eens gehoord van I am Setsuna. Een game van Tokyo RPG Factory, een nieuwe studio van Square Enix, welke de turn-based RPG’s van vroeger weer op de kaart moet zetten. I am Setsuna leent daarom veel elementen uit franchises als Final Fantasy, maar ook Chrono Trigger, met als doel om de fans van de RPG’s van weleer een stukje van hun jeugd te laten herbeleven. Van de setting tot de tekenstijl en zelfs de muziek; Tokyo RPG Factory lijkt overal tot in de details aan gedacht te hebben.

Maak kennis met Setsuna

I am Setsuna begint op een wat sombere toon. Eén van de hoofdpersonages, Endir, bevindt zich in een besneeuwd bos waarin hij enkele vijanden moet verslaan op weg naar een jongedame in nood. Het meisje wat je vindt is echter niet Setsuna zoals we verwachtte. Je redt het meisje van een uit de kluiten gegroeide ijsbeer in pantser en dan hoor je voor het eerst de bekende naam; Setsuna. Maar je moet haar niet bevrijden of helpen, integendeel, er word je gevraagd of je haar wilt vermoorden. Je bent immers een huurling en huurlingen nemen normaal gezien toch alle missies aan?

Wie het verhaal een klein beetje heeft gevolgd, weet dat Setsuna überhaupt al ten dode opgeschreven is. Eens in het decennium wordt er iemand gekozen om op te offeren aan de vijandelijke monsters die steeds de dorpen blijven aanvallen. Alvorens je Setsuna om het leven kan brengen, word je een halt toegeroepen door haar persoonlijke lijfwacht Aeterna en word je door magie in bedwang gehouden. Maar, zoals het cliché al deed denken, wordt juist op dat moment het dorp waarin je je bevindt aangevallen en word je bevrijdt om mee te helpen. Dat doe je, Setsuna vindt je direct helemaal de man en – alsof je nooit een poging op haar leven hebt gemaakt – vraagt ze om bij tot haar lijfwacht te voegen.

Toch niet helemaal turn-based

Vanaf dat moment krijg je te maken met dat wat de game leuk maakt: de gevechten samen met je team. Deze verlopen grotendeels zoals je verwacht van active time battles, maar dan met kleine tweaks. Naast dat je om de beurt kunt aanvallen en je moet wachten tot je aanvalsbalk is volgelopen, kun je ook nog iets langer wachten waardoor een tweede metertje vol loopt. Wanneer deze vol is, kun je naast een normale aanval nog ‘Momentum’ toevoegen. Afhankelijk van welke aanval je doet, heeft dit ook meer impact. Gebruik je een normale aanval, dan kun je fysieke kracht toevoegen en doet deze dus extra schade. Ben je aan het healen wanneer je het activeert, dan heal je voor meer én verwijder je eventueel negatieve status effecten.

Zoveel om uit te kiezen!

En dit is nog maar de basis. In tegenstelling tot ‘normale’ RPG’s waarbij je meer aanvallen leert als je levels omhoog gaat, kun je in deze game speciale aanvallen – Techs genaamd – kopen, door middel van Spiritnite. Wanneer je vijanden verslaat krijg je bepaalde items en deze kun je verkopen aan een vendor van het Magic Consortium. Deze zijn aanwezig in elke stad in de game. In ruil daarvoor heb je de mogelijkheid om zoveel Spiritnite te kopen als jouw items toelaten en dat is vanaf het begin al vrij veel. Het enige waarop je moet letten is door wie de Spiritnite gebruikt kan worden en in welke slot deze kan. Je begint met één open slot per personage en je speelt er naarmate je een hoger level wordt meer vrij.

De Techs variëren van area of effect aanvallen tot hele sterke single-target aanvallen en kunnen in sommige gevallen gecombineerd worden met die van een ander personage om zo meer schade aan te richten. Ook dit voegt weer toe tot het element van de strategie. Soms is het dus verstandiger om, in plaats van direct aan te vallen zodra je eigen meter vol is, even te wachten tot die van een ander personage ook vol is om zo een sterkere aanval los te laten op de vijand. Als je de mogelijkheid hebt om een aanval te combineren, zal de aanval in jouw aanvalsmenu veranderen naar Combo. Dit is dus makkelijk in de gaten te houden.

Ook heb je de mogelijkheid om wapens te upgraden met speciaal materiaal, maar dit lijkt pas laat in de game interessant te worden, aangezien je zelf betere wapens kunt aanschaffen of zelfs kunt vinden in schatkistjes. Naast wapens heb je ook nog verscheidene accessoires, welke per personage anders zijn. Deze kun je niet upgraden, maar ze hebben allen wel andere effecten. Deze hebben ook invloed op de Fluxes, ofwel bijkomstige effecten die kunnen gebeuren na het gebruik van het eerder genoemde Momentum, deze komen in vele soorten maar de uitleg is schaars.

Experimenteren is dus de enige optie om er echt achter te komen wat precies aansluit bij jouw speelstijl en wat voor de sterkste combinaties zorgt. Vooral in combinaties met de enorme verscheidenheid aan techs en het feit dat je al gauw meer dan drie personages in je team hebt, en maar met drie tegelijk een gevecht kan beginnen. Voor een turn-based game komt er dus heel veel meer bij kijken qua gevechten in tegenstelling tot de gemiddelde RPG van nu ook al krijg je in dit geval ruim de tijd om na te denken. Oh, en vind je het vervelend dat de tijd ‘stil staat’ wanneer jij of een vijand een aanval doet? Dan kun je dit in het menu zelfs op ‘doorlopend’ zetten. Zo gaat alles nèt even wat sneller en verloopt de combat vloeiender.

Waar ging het ook alweer over?

Ondanks wat je zou denken van een game zoals deze, het verhaal wordt met het uur minder interessant. Afgezien van een enkele verrassing, wordt alles je nogal voorgekauwd. Je ziet bepaalde gebeurtenissen van heinde en verre al aankomen en dit neemt natuurlijk een groot gedeelte van de spanning weg. Vooral als je Final Fantasy X hebt gespeeld, zal veel van het verhaal je ergens bekend van voor komen. Het is allesbehalve saai en als je van het genre houdt zal je zeker wel verder willen spelen, maar helaas lijkt de ontwikkelaar iets teveel moeite te hebben gestoken in het standaard cliché verhaal met de standaard karakters. We kennen het ondertussen wel. We begrijpen dat je ons een blast from the past wilt bezorgen, maar dat wil niet zeggen dat je het verhaal van een andere game een ander uiterlijk moet geven, gesierd met eenzelfde soort piano klanken.

Afgezien van het feit dat we iets té veel gelijkenissen met andere games zien als het gaat om invulling van het verhaal, zijn we wel erg tevreden over het aangezicht. De sneeuw omgevingen passen goed bij het sombere sfeertje wanneer het gezelschap afreist naar de Last Lands om daar afscheid te nemen van Setsuna om in ruil daarvoor tien jaar van rust te verwelkomen. Er zit nagenoeg geen voice-acting in de game verwerkt, maar dit is niet iets wat we missen aangezien het verhaal vrij dunnetjes is. Toch is het verhaal (of in ieder geval dat wat van toepassing is op de quests) moeilijk te volgen aangezien er geen quest log in de game aanwezig is. Als je een stuk dialoog te snel doorklikt, is het voor altijd verdwenen.