In actie gezien: The Surge – Wanneer je al een tijdje je vrije tijd vult met het beleven en vervolgens kritisch bespreken van het ene virtuele avontuur na het andere, gebeurt het wel eens dat een presentatie van een nieuwe game een schier eindeloos aantal vergelijkingen met oudere titels oproept. Dat dit niet per se een negatief gegeven hoeft te zijn, bewijst The Surge. Op de gamescom kreeg ik een halfuur lang live gameplay voorgeschoteld, terwijl één van de ontwikkelaars me enthousiast meer vertelde over zijn geesteskind. Ondertussen drongen de nodige parallellen zich op in mijn onderbewustzijn: een flard Metal Gear Rising, een glimp Darksiders, een fikse dosis Dark Souls… Eén vergelijking blijft echter, ook weken na datum, het meest relevant. Als The Surge namelijk één ding is, dan is het wel het niet erkende bastaardkind van Neil Blomkamps politiek geladen sciencefiction film Elysium, die enkele jaren terug de bioscoopzalen platwalste.
Matt Damon achterna
The Surge draait de klok meedogenloos vooruit naar een onzekere, dystopische toekomst. Een stortvloed aan ecologische problemen zorgt ervoor dat onze aardbol er behoorlijk troosteloos bijligt, terwijl het voor de nog levende mensen steeds moeilijker wordt om werk te vinden. Het hoofdpersonage van The Surge heet Warren en hij besluit aan de slag te gaan bij CREO, een bedrijf dat een verwoede poging onderneemt om de ecologische problemen een halt toe te roepen. Hier krijgt Warren net als Matt Damon in Elysium een mechanisch exoskelet aangemeten, dat zich vastpint in zijn nek. Een mysterieuze gebeurtenis waar tijdens de presentatie met geen woord over gerept wordt, zorgt ervoor dat de situatie nog uitzichtlozer wordt dan ze al was. Vervolgens is het aan jou om er in de ruïnes van onze beschaving achter te komen hoe het ooit zo ver heeft kunnen komen. De presentatie bleef hier erg vaag, hopelijk om de juiste redenen.
Mech Souls
In de inleiding haalde ik reeds voorzichtig een vergelijking met Dark Souls aan en dat doe ik uiteraard niet zomaar. Net als in de gerenommeerde titels van From Software, word je in The Surge erop uitgestuurd om een onbekende wereld te verkennen, waar vijanden je in alle vormen en maten het leven zuur maken. Als je het loodje legt, blijft je XP liggen waar je personage zijn laatste adem uitblies. Wie snel genoeg is, kan de verloren schade weer inhalen. De algemene vormgeving heeft dus echt wel wat weg van Dark Souls, net als de nadruk die de ontwikkelaar legt op de stamina balk. Het vechtsysteem, dat volledig opgetrokken is rond horizontale en verticale mêlee-aanvallen, doet dan weer een beetje aan Metal Gear Rising denken, dankzij de mogelijkheid om – na het vullen van een speciaal metertje – specifieke lichaamsdelen te targetten. Ledematen afhakken is hier dé manier om je tegenstanders uit te schakelen.
Een wereld met ziel
Alvorens je de open wereld van The Surge betreedt, bereid je je best even voor in je hoofdkwartier, waar je het exoskeleton van de nodige upgrades kan voorzien. Deze upgrades maak je met behulp van blauwdrukken, die je bemachtigt door bepaalde stukken bepantsering van vijanden af te hakken. Als je dan eindelijk gepakt en gezakt ten strijde trekt, merk je al snel dat de levels in The Surge er best aardig uitzien. De vlotte animaties en gedetailleerde karaktermodellen waren alvast voldoende om mijn aandacht tijdelijk af te leiden van de ruwere kantjes. Ook leuk is de manier waarop de ontwikkelaar de wereld vormgegeven heeft. Alles wat je ziet, heeft een functie, de vijanden inclusief. Dit zorgt ervoor dat je in The Surge het gevoel hebt op een levende plek rond te lopen, waarin geen enkel detail uit de toon valt.
De tegenstanders die zich voor je slag-, steek- en hakwapens werpen, zijn voornamelijk mechanisch van aard. Ik keek bijvoorbeeld toe hoe Warren zijn voormalige collega’s van zich afsloeg, die hem, eveneens gehuld in exoskeletten, om een onbekende reden als dolle honden aanvielen. Daarnaast maakte ook een bizarre machine zijn opwachting, die nog het meeste weg had van een metalen mengeling tussen een gorilla en een schorpioen. De demo eindigde met een interessant baasgevecht, waarin Warren de strijd aanging met een uit de kluiten gewassen mech. Warren was te zwak om het onding rechtstreeks schade te berokkenen, maar kon er, door zich strategisch in de arena te verplaatsen, wel voor zorgen dat de mech door zijn eigen raketten getroffen werd. Dit was volgens de ontwikkelaar slechts één van de vele manieren waarop je een dergelijke confrontatie succesvol kan beëindigen.
Filmisch, zonder de controle te verliezen
The Surge moet een uiterst filmische ervaring worden, zonder dat spelers daarvoor een deel van de controle moet inleveren. Hier zal je geen quick time events terugvinden. Meer zelfs: de ontwikkelaar ging er tijdens de presentatie prat op dat The Surge geen enkele cut-scène zal bevatten, zodat je als speler altijd de controle over Warren behoudt. Op bepaalde momenten in de game zal je wel de mogelijkheid hebben om een “cinematische camera” in te schakelen. Dit doe je door, terwijl je aan het spelen bent, een bepaalde knop ingedrukt te houden. Wanneer je de knop weer loslaat, zal de camera zich weer gewoon comfortabel achter Warren nestelen, zodat je zonder problemen verder kan. Dit klinkt mij als muziek in de oren, maar ervaring met een vergelijkbare knop in de Grand Theft Auto games maakt mij toch voorzichtig. Ach ja, je kan die knop uiteindelijk ook altijd links laten liggen, toch?
Voorlopige conclusie
Ik moet eerlijk zeggen dat The Surge eigenlijk een lange tijd onder mijn radar doorgevlogen is. Inmiddels staat de game wel met stipt op het lijstje met games die ik in de gaten moet houden. The Surge voelt op het eerste zicht aan als een bont allegaartje van invloeden, die niet eens zo subtiel in de game verwerkt zijn. Zo noteerde ik tijdens de presentatie het concept van Dark Souls, de look van Elysium en het precieze vechtsysteem van Metal Gear Rising. De presentatie toonde echter dat de game best wel eens meer zou kunnen zijn dan louter de som der delen. Als het verhaal, waarover men vooralsnog erg mysterieus doet, de juiste snaren raakt en de futuristische wereld voldoende variatie bevat, zou het zo maar even kunnen dat The Surge indruk gaat maken. Potten breken is misschien wat te hoog gegrepen, maar af en toe is gewoon een oerdegelijke titel meer dan goed genoeg.
