In actie gezien: 2Dark – Wanneer Frédérick Raynal, de creatieve geest achter de originele Alone In The Dark uit 1992 (!), je iets te vertellen heeft, luister je. Zeker wanneer de man in kwestie je probeert te overtuigen van de waarde van zijn nieuwste indie game, 2Dark. Raynal stampte meer dan twintig jaar geleden bijna eigenhandig het survival horror genre uit de grond. De Alone In The Dark franchise werd de afgelopen jaren door anderen weer in diezelfde grond geboord, maar dat neemt niet weg dat Raynal – die inmiddels een nieuwe studio, Gloomywood, oprichtte – nog steeds visie op overschot heeft. Het resultaat is een interessante kleine titel, die zomaar even potten zou kunnen breken op de indiemarkt. Wij spraken met een enorm enthousiaste Raynal en namen zijn jongste geesteskind alvast even onder de loep.
Overleven is egoïstisch
Jaren nadat Alone In The Dark de wereld deed kennismaken met horror in videogamevorm, heeft Raynal verrassend weinig vriendelijke woorden over voor zijn creatie. De man vertelt ons zonder verpinken dat Alone In The Dark in de kern een bijzonder egoïstische game is. Meer zelfs: overleven op zich is volgens hem egoïstisch. In survival horror games is het meestal de bedoeling dat je een personage heelhuids door een avontuur loodst. Bijgevolg ben je vooral met jezelf bezig. Jij moet overleven, de rest van de cast maakt als puntje bij paaltje komt eigenlijk niet zoveel uit. Raynal wilde afstappen van dit zelfzuchtige uitgangspunt en spelers in de bres laten springen voor anderen. In dit geval bedoelt hij dan de meest kwetsbare groep van onze snel in aantal groeiende mensenpopulatie: de kinderen.
2Dark plaatst je in de schoenen van een voormalige agent die zijn echtgenote en kinderen verloren heeft. Op redelijk gruwelijke wijze, zo blijkt: zijn kinderen werden ontvoerd door een meedogenloze seriemoordenaar die in één klap ook zijn vrouw om zeep bracht. De agent zoekt soelaas in de whiskyfles en gaat als een depressieve alcoholist door het leven. Totdat hij erachter komt dat de seriemoordenaar zijn zinnen gezet heeft op nieuwe minderjarige slachtoffers, wat voor hem de uitgelezen kans is om het één en ander recht te zetten. Je doel is in 2Dark dan ook erg duidelijk: red zoveel mogelijk kinderen en vermijd onschuldige slachtoffers. Raynard laat meteen optekenen dat een perfect parcours afleggen niet gemakkelijk zal zijn. Kinderen kunnen sterven in deze game, wat het meteen ietwat controversieel maakt.
(Not So) Lone Survivor
Je missie om de kinderen uit de klauwen van de seriemoordenaar te redden, doet ons op visueel vlak meteen denken aan Lone Survivor. Alle elementen in de game lijken opgetrokken uit dezelfde soort sprites, al werden de 2D-levels ingeruild voor een top-down perspectief. Dit stelt je in staat om neer te kijken op de spelwereld, die – hoe kan het ook anders met zo’n titel – bijna uitsluitend in duisternis gehuld is. Je bent voornamelijk aangewezen op je zaklamp om je weg te vinden, al voegt 2Dark daar nog een ander, uniek visueel concept aan toe. In 2Dark kan je namelijk geluiden zien. Concreet betekent deze in-game synesthesie dat je bijvoorbeeld getekende voetstapjes zich een weg ziet banen door duistere gedeeltes van het level, zodat je toch een idee hebt waar dat verdomde geluid vandaan komt.
Het level dat we te zien krijgen, speelt zich af in een sinister pretpark, dat om de één of andere reden volgestouwd zit met hongerige leeuwen. Onze protagonist heeft een wapen, maar kan nooit op tegen de overmacht der natuur en is dus voornamelijk aangewezen op stealth om zich heelhuids van A naar B te begeven. De kinderen zijn overgelaten aan de genade van een moordlustige clown, die zich eveneens niet zomaar gewonnen zal geven. Raynal benadrukt dat de wereld van 2Dark uitzonderlijk smerig is. De omgevingen lopen vol met gewelddadige smeerlappen die jij een enkeltje richting hiernamaals kan bezorgen. Let op het woordje “kan”; dit is namelijk nooit expliciet de bedoeling. De confrontatie aangaan blijft immers dé manier bij uitstek om snel tegen een ‘game over’-scherm aan te kijken.
2Dumb
Datzelfde ‘game over’-scherm beschuldigt je er op gepaste wijze van dat je te dom was om het level deftig uit te spelen. Nu zal uitspelen op zich nog wel gaan; de maximale score halen in elke omgeving is echter een ander verhaal. Hiervoor moet je immers niet alleen overleven, maar ook onschuldige slachtoffers vermijden, niet gewond raken en alle kinderen zonder ook maar een schrammetje over de finishlijn krijgen. Makkelijker gezegd dan gedaan, zeker aangezien de kinderen elk een andere persoonlijkheid hebben. Het is aan jou om hen te leren kennen en uit te vissen hoe ze op elke mogelijke situatie zullen reageren. Die onvoorspelbaarheid kan 2Dark bij vlagen frustrerend maken, maar jaagt ook je voldoening de hoogte in wanneer je dan eindelijk die felbegeerde vijf-sterren-rating te pakken krijgt.
Voorlopige conclusie
2Dark wordt een mengeling van stealth, horror en avontuur die ons alvast wist te intrigeren op de beursvloer. Het cartooneske stijltje van de game vloekt met de gepaste smerige inhoud en die schijnbare paradox geeft 2Dark een unieke uitstraling. Inhoudelijk gaat Raynard de controverse overigens niet uit de weg. De speler krijgt immers de taak om kleine kinderen te redden uit de klauwen van meedogenloze seriemoordenaars, die er hun hand niet voor omdraaien om hun slachtoffertjes op gruwelijke wijze de dood in te jagen. Dit voorkomen is makkelijker gezegd dan gedaan, maar belooft een uitermate memorabele ervaring te worden. We moeten eerlijk zeggen dat 2Dark lange tijd onder onze radar is doorgevlogen. Raynard heeft de titel echter met stip bovenaan ons verlanglijstje geplaatst. Laat maar komen!
hmm na dit zo gelezen te hebben ga ik de title in de gaten houden