mafia3_logo_black
Review: Mafia III –Mafia II is alweer heel wat jaren geleden verschenen en was destijds een erg leuke game met een goed verhaal en dito missies. Deze game kende echter niet zo’n hele grote open-wereld en de stad diende destijds meer als decor dan speelveld, mede omdat deze niet buiten de missies om toegankelijk was. In Mafia III gaat dit anders, de game kent een open-wereld met meerdere maffiabazen om het maffia gevoel compleet te maken. Met een interessant verhaal en het prachtige New Orleans, wat fictief is nagemaakt als New Bordeaux zijnde in de game, belooft dit een knaller van een game te worden. De vraag is alleen, wordt die belofte ook ingelost? Dat ga je nu lezen in de review.

Lincoln Clay is uit op wraak

Lincoln Clay is het hoofdpersonage van Mafia III, hij is een Vietnam veteraan die terugkeert naar zijn oude bekenden in New Bordeaux. Deze stad is een fictieve versie van het jaren 60 New Orleans en de sfeer zit er dan ook behoorlijk goed in. Na een geslaagde overval op de Federal Reserve, gaan de afspraken niet helemaal zoals gepland en verraadt de Italiaanse maffia Lincoln Clay. Zij proberen hem niet alleen te vermoorden, ook zijn dierbare vrienden en familie zijn slachtoffer van het verraad. Dit zit Lincoln Clay uiteraard dwars en dus is hij uit op wraak, hij is op een missie om New Bordeaux district voor district te veroveren om zo zijn wraak te krijgen op de Italiaanse maffia.

Unieke manier van verhaal vertelling

Het verhaal van Mafia III wordt vertelt vanuit meerdere perspectieven. Mensen met wie Lincoln Clay samenwerkte blikken terug op de gebeurtenissen terwijl jij deze gebeurtenissen krijgt te zien door het spelen van de game. Je hebt dus een mix van beelden na alle gebeurtenissen en de gameplay die de ‘vroegere’ gebeurtenissen zelf laten zien. De manier waarop het verhaal wordt vertelt doet een beetje denken aan een documentaire. Dit is heel slim gevonden en pakt goed uit in de game. Het verhaal is behoorlijk interessant en de game weet je helemaal mee te zuigen in het veroveren van New Bordeaux en het bereiken van je wraak.

Gameplay is repetitief en bevat veel opvulling

Mafia III’s geweldige manier van verhaal vertelling sluit alleen totaal niet op de gameplay aan, die het interessante verhaal ondersteunt. De game begint met een knaller van een opening, zowel qua verhaal als gameplay. De sfeer zit er goed in en hetgeen je moet doen is leuk en variërend. Dit zakt als je drie uur in de game zit echter ontzettend in. Na die tijd heb je een reden voor je missie en ben je geïntroduceerd tot het geheel, want dan weet je hoe de gameplay in elkaar steekt. Dat is de echte domper, want als je je eerste wijk overneemt met je net gemaakte vriendin Cassandra, die het vervolgens met jouw runt, zal duidelijk worden dat je constant hetzelfde aan het doen bent.

327652-mafia3

Naarmate de game vordert word je geïntroduceerd tot meerdere maffiabazen, die je stuk voor stuk gaan helpen om je wraak te krijgen. Er zit alleen totaal geen variatie in de missies die je voor hun moet doen om je uiteindelijke doel te bereiken. Om je doel te bereiken, waar je dan wraak op kan nemen, moet je schade aanbrengen aan het imperium van die persoon en zijn vrienden. Dit gaat echter constant op dezelfde manier, maar dan in een net ander jasje. Zo is er in de ene wijk een illegaal taxi-bedrijf, in de andere weer een heroïne smokkel of illegale smokkel richting Cuba. Allemaal heel interessant, maar het schade aanrichten gaat keer op keer op dezelfde manier. In plaats van dat de missies spannender zijn en je op verschillende locaties komt met daarbij afwisselende opdrachten, herhaalt men continu dezelfde gameplay.

Dit terwijl je juist liever dieper in deze handel duikt, waarbij de game je laat zien hoe het in zijn werk gaat met als gevolg dat jij de taak krijgt om het op een spectaculaire wijze te ontmantelen. Het komt er namelijk keer op keer op neer dat je de desbetreffende locatie bezoekt. Dit kan een hoerenhuis, warenhuis in de haven, woning of bouwlocatie zijn. Vervolgens zijn hier ‘goons’ aanwezig van de desbetreffende maffiabaas en deze schakel je één voor één uit om vervolgens bij de capo te komen. Deze moet je of vermoorden of ondervragen voor meer informatie. Dit herhaal je net zo vaak tot er genoeg schade is aangericht en de onderbaas zijn gezicht laat zien om te kijken wat er aan de hand is. Dit is uiteindelijk degene die je moet hebben om de handel over te kunnen nemen. Wanneer je dit gedaan hebt, komt er eindelijk een meer boeiende missie met andere en veel leukere opdrachten. Dit is alleen van korte duur, want als deze missie er op zit, kun je weer aan hetzelfde beginnen.

Het overnemen van de verschillende handelsvormen (rackets) is iets waar je namelijk grotendeels in de game mee bezig bent. Dit verveelt, lijkt op elkaar en het voelt constant als opvulling voor de daadwerkelijke verhaalmissies aan. Uiteraard maakt dit de game veel langer, maar we hadden liever gezien dat de missies meer variatie hadden en je op ietwat meer spectaculaire wijze door het verhaal heen speelt. Het is nogal simpel dat je telkens een maffiabaas ontmoet die je gaat helpen waarbij dit hele riedeltje zich vervolgens weer herhaalt.

Toch weet de game qua gameplay ook een hoop goed te doen

Het ontmantelen van de louche ondernemingen van menig maffiabaas is repetitief en op den duur zelfs irritant. Toch weet Mafia III ook een hele hoop goed te doen. Zo is de actie onwijs bruut, impactvol en het heeft een unieke feel. De vijand reageert bijvoorbeeld gevarieerd op basis van waar de kogel zijn lichaam treft. Schiet je hem bijvoorbeeld in z’n knie? Dan zie je het been dubbelklappen. Dit werkt ontzettend goed en het zorgt ervoor dat het, ondanks de repetitieve factor, toch leuk is om weer een paar maffioso omver te knallen.

1473420657-6654-capture-d-ecran

Het besturen van de auto’s is ook goed uitgewerkt in de game, de auto’s sturen namelijk precies zoals je zou verwachten van de jaren 60 en het scheuren door de straten is een waar genot. De missies die zich buiten het overnemen of ontmantelen van rackets afspelen, zijn behoorlijk memorabel en goed uitgewerkt. Tussen alle repetitieve gameplay elementen door zitten namelijk wel degelijk parels van missies die het repetitieve gedeelte haast de moeite waard maken. Dit zijn ook meteen de missies waar we liever meer van hadden gezien, want deze deden ons denken aan de leuke missies van Mafia II.

Terug naar de daadwerkelijke gameplay, het benaderen van je vijanden kan in Mafia III overigens op meerdere manieren. Zo is er de stealth-aanpak en de ‘all-guns-blazin’-aanpak. Dat laatste is wellicht in het begin vaak een leuke keuze, puur om het feit dat het heerlijk is om te knallen in deze game. Maar naarmate de game vordert en je interesse toont in de stealth opties, zul je zien dat je hier ook veel plezier aan kunt beleven. De AI daarentegen is helaas niet altijd even slim. Zo kan het voorkomen dat je vol in het beeld van de vijand staat, maar dat hij rustig verder staat te fluiten zonder actie te ondernemen.

1473420657-9053-capture-d-ecran

Technisch niet op orde en grafisch ondermaats

Op technisch vlak maakt Mafia III helaas een behoorlijk aantal fouten. De game voelt bij momenten erg beta aan als het gaat om de technische prestaties. Enkele keren oogt Mafia III met de juiste belichting redelijk mooi, maar over het algemeen zijn de graphics ondermaats. Dit heeft vooral te maken met technische oneffenheden en constante irritaties. Zo lichten objecten en zelfs je personage zonder enige reden opeens heel erg op. Ook lijken de ontwikkelaars een groot fan te zijn van ‘bloom’, want letterlijk alles lijkt wel overbelicht te zijn.

Dan zijn er nog de nodige bugs, zo doet een spiegel niet bepaald wat hij moet doen en verdwijnen passanten regelmatig in auto’s of vijanden half in muren. De framerate is ook erg onstabiel en dropt regelmatig onder de beloofde 30 fps. Het is niet zo dat de framerate dermate ver zakt dat de game onspeelbaar wordt, maar het is wel degelijk erg hinderlijk. Waar de game ook mee kampt, is texture pop-in, of je nu snel of langzaam beweegt, menig object verschijnt veel te langzaam. Anti-aliasing lijkt de ontwikkelaar niet echt te kennen, want kartelrandjes zijn behoorlijk aanwezig.

1473420657-4696-capture-d-ecran

Wat wel altijd erg mooi is in Mafia III, dat zijn de cut-scènes, want de personages lijken hierin levensecht en de voice-acting is behoorlijk netjes te noemen. Al met al lijkt het erop dat Mafia III niet echt een finishing touch heeft gehad, want er is nog een hele hoop wat de ontwikkelaar moet fixen, wil deze game technisch op orde zijn. Overigens uiten de technische problemen zich niet alleen op visueel vlak, want ook auditief zijn er rare dingen aan de hand. Zo kloppen de voetstappen die je hoort de helft van de tijd niet en klinkt het in het moeras soms net als in de French Ward (gebied in de stad), je hoort auto’s en mensen, maar ze zijn nergens te bekennen. De auto’s klinken ook erg overdreven en niet dynamisch, de geluiden die je hoort sluiten namelijk vaak niet aan bij de acties op het scherm. Dit zorgt ervoor dat auto’s soms ongeloofwaardig klinken terwijl je geluiden hoort die op hetzelfde moment wel realistisch zijn, maar die passen dan weer niet bij het moment.

De stad leeft qua sfeer, maar niet qua activiteiten

Wat een stad in een game laat leven, zijn sfeer en activiteiten. De sfeer weet men voor elkaar te krijgen, want de French Ward leeft. Er zijn veel mensen op straat en je hoort de muziek uit menig kroeg galmen. Auto’s toeteren, mensen roepen van alles over straat en je hebt het gevoel alsof je ook daadwerkelijk in New Orleans bent. Op dit vlak verdient de game dan ook de nodige complimenten, want om dit voor elkaar te krijgen is er een juiste balans nodig die je niet zomaar vindt als ontwikkelaar zijnde. Dit is men echter uitstekend gelukt met Mafia III en dat zorgt voor een fijne en sfeervolle omgeving tijdens het verkennen van de open-wereld.

1473420657-7778-capture-d-ecran

Wat hier aan bijdraagt is de enorm zorgvuldig gekozen soundtrack. Die weet je telkens weer te verrassen. Zo weet men bij missies bijvoorbeeld constant de juiste muziek te gebruiken. Ook de radiostations zijn voorzien van authentieke berichtgeving wat betreft het laatste nieuws en kennen stuk voor stuk klassiekers qua tracks die worden afgespeeld. Echt genieten als je je door de stad begeeft, maar wat alleen niet zo fijn is, dat zijn de activiteiten. Wat een open-wereld game als deze compleet maakt, zijn activiteiten die je buiten het verhaal om kunt doen.

Even aan de bar zitten en een drankje doen om vervolgens dronken op straat te eindigen, het kunnen poolen in kroegen, of het bezoeken van winkels, auto showrooms, een casino, kledingwinkel of clubs en live-optredens (het is immers New Orleans), het zit er allemaal niet in. Tijdens het spelen van het verhaal kom je op zoveel interessante plekken, maar hier is uiteindelijk buiten de missies om niets mee gedaan. Alle gebouwen die je bezoekt zijn stuk voor stuk van een interieur voorzien, maar dat is puur cosmetisch voor de ervaring, want ook hier kan je nadien niks doen. Wat een open-wereld game fijn maakt, dat zijn die momenten tussendoor waarbij je even een bar in gaat, wat close-quarter combat veroorzaakt om zo politieagenten stuk voor stuk te kunnen begroeten met een shotgun. Dat soort dingen missen we heel erg in de game en dat is jammer.
1473420657-9054-capture-d-ecran

Je kunt je personage niet eens een ander outfit aanmeten. Een garage bezoeken om je auto uit te bouwen, mini-games spelen of een gunstore bezoeken, nee, ook dat ontbreekt. Dat laatste gebeurt overigens via een oproepbaar busje van waaruit geweren worden verkocht, maar echt interessant is het niet. Heel eerlijk, we missen de gunstore die bijvoorbeeld wel in Mafia II zat. Als je dit in perspectief stelt met bijvoorbeeld GTA V, dan kunnen we stellen dat in Los Santos een hoop meer te doen is dan in New Bordeaux. Zoals al omschreven, het zijn al die kleine dingen die je mist. Die dingen die een open-wereld juist compleet kunnen maken, maar er is gewoonweg niets te beleven. Dit alles zorgt ervoor dat de game dan ook meer voelt als een open-map dan een open-wereld.

Racisme

De Amerikaan die in de jaren 60 en 70 een gekleurde huidskleur had, die had het op zijn zachtst gezegd niet gemakkelijk. Dit is dan ook iets wat je constant merkt tijdens het spelen van Mafia III. Zowel het verhaal als het lopen over straat in New Bordeaux staat garant voor constante racistische opmerkingen die je door merg en been gaan. Lincoln Clay wordt constant op zijn huidskleur gewezen op een denigrerende manier en je merkt hoeveel haat er heerst bij de mensen richting iemand met een donkere huidskleur. Deze jaren zijn immers behoorlijk heftig geweest voor de donkere bevolking en gelukkig stopt Mafia III dit niet in de ‘doofpot’. De ontwikkelaar schaamt zich er niet voor om je dit ook daadwerkelijk te laten zien en voelen.

1473420657-2260-capture-d-ecran

Conclusie

Mafia III moet je een beetje zien als een ruwe diamant die nog nooit een slijptol heeft gezien. De game kent wel degelijk hele memorabele momenten die ervoor zorgen dat je op het puntje van je stoel gaat zitten, maar er is geen balans aanwezig. Het verhaal is interessant, maar de repetitieve gameplay zorgt ervoor dat een climax elke keer weer begroet wordt met een saaie periode die erop volgt. Mafia III is om die reden dan ook niet evenwichtig. Ondanks dat weet de game ons toch mee te zuigen in het verhaal en gelukkig doet Mafia III ook aardig wat goeds. Het schieten werkt fantastisch en is impactvol. Hier en daar zijn er toch grandioze missies die ervoor zorgen dat je de game blijft onthouden. Maar, naast de repetitieve gameplay kent de game jammer genoeg nog een paar andere minpunten. Zo is de game op grafisch vlak veelal teleurstellend en technisch niet op orde. De open-wereld die je eerder een open-map kunt noemen, omdat er niets te doen is, voelt ook als een behoorlijke domper. De stad is erg sfeervol, maar qua activiteiten is het een stille boel. Jammer. Om positief te eindigen, het grootste pluspunt aan Mafia III blijft voor ons de soundtrack, deze is zorgvuldig geselecteerd en een waar genot voor het oor.

Pluspunten

  • Schieten werkt erg goed
  • Middels stealth een racket veroveren is leuk om te doen
  • Interessant verhaal
  • Perfecte soundtrack
  • Fijne besturing van auto's en het personage zelf

Minpunten

  • Grafisch veelal ondermaats
  • Technisch niet op orde met framedrops en glitches
  • Open-wereld is meer een open-map zonder activiteiten
  • Repetitieve gameplay
  • Geen aanpassingsmogelijkheden bij personage of auto's

7.0