Review: Rise of the Tomb Raider

Review: Rise of the Tomb Raider – In 2013 maakte Lara Croft een uitstekende terugkeer met een reboot die de franchise hard nodig had. Die game was een succes en de nieuwe manier van spelen beviel ons, evenals vele anderen, erg goed. Crystal Dynamics is vervolgens met Rise of the Tomb Raider aan de slag gegaan en hoewel die game al een jaar verkrijgbaar is op de Xbox One, kunnen wij nu pas eindelijk met de titel aan de slag. Het jaar wachten was jammer, maar in ruil daarvoor krijgen we wel gelijk een compleet pakket met vele extra’s. Of dat een hoop goed maakt? Dat gaan we je nu vertellen.

Onsterfelijkheid kost levens

In Rise of the Tomb Raider ga je op zoek naar een artefact waarmee mensen onsterfelijk kunnen worden. Die zoektocht was voor de vader van Lara een ware obsessie die in het verleden regelmatig tot problemen heeft geleid. Haar vader heeft zijn zoektocht helaas nooit kunnen afmaken, want alvorens hij echt goed in de buurt kwam van dit artefact, liet hij het leven. De obsessieve zoektocht van haar vader heeft voor problemen gezorgd en mensen die dicht bij Lara staan, zijn in eerste instantie bang dat zij zijn pad volgt. Maar Lara weet goede verbanden te leggen en zodoende komt zij het artefact daadwerkelijk op het spoor.

Dat brengt haar aanvankelijk naar Syrië, alwaar ze een eeuwenoude tempel bezoekt, maar al snel treft ze daar de leider van Trinity aan. Trinity is een organisatie die al ruim 1000 jaar bestaat en ook zij zijn op zoek naar het artefact. Het gevolg is dat de situatie escaleert en dat Lara de vijanden gevonden heeft die haar zullen dwarsbomen in het avontuur. Na een knallend begin in Syrië leidt de weg naar Siberië, waar Lara bepakt en bezakt bergen moet beklimmen om bij een verborgen stad uit te komen. Alle bewijzen lijken immers naar de verloren stad van Kitezh te wijzen, maar daar komen, gaat niet zonder slag of stoot. Trinity zit haar immers op de hielen en zij schuwen het niet om zwaarbewapende vijanden op je af te sturen.

Veel meer over het verhaal zullen we niet vertellen, want dat mag je zelf allemaal gaan beleven. Wel moeten we even een kritische noot kraken en dat is dat je het best alle geluidsdragers, documenten en meer beluistert en leest. Dit puur om een globaal beeld van het verhaal te krijgen, want niet alleen het verhaal van Lara is interessant, ook de oude geschriften geven een duidelijker beeld van het artefact. Tot zover op zich logisch, maar we kunnen ons niet aan de indruk onttrekken dat het verhaal toch wat rommelig in elkaar steekt. Het is niet zo gestroomlijnd als in Tomb Raider het geval was en het einde is eigenlijk een beetje een anticlimax.

Voortborduren op de gelegde basis

Rise of the Tomb Raider plaatst je ditmaal voornamelijk in het ijskoude Siberië en dat is waar je 80% van het avontuur zult beleven. In plaats van een vergeten eiland, wandel je nu hoog door de bergen op zoek naar het artefact. Dit levert verschillende prachtige plaatjes op waar je zeker van zult genieten. Men creëert weer een boeiende en interessante speelwereld die garant staat voor een hoop speelplezier. Dat is enerzijds natuurlijk te danken aan het verhaal dat je overal naartoe zal brengen, maar ook door de free-roaming elementen die deze titel kent. In dat opzicht borduurt Rise of the Tomb Raider voort op de basis van Tomb Raider.

Wederom begeef je je van kamp naar kamp om daar op te slaan, wapens te verbeteren en je skillpunten te verdelen over de aanwezige categorieën. Sommige levels zijn vrij lineair, maar je zal ook grote open gebieden treffen en die zitten bomvol met allerlei extra mogelijkheden. Zo hier en daar kom je mensen tegen die missies voor je hebben, maar ook kan je weer een sloot van items verzamelen die bijdragen aan je XP, evenals een achtergrond aan het algehele verhaal geven. Het is tevens een middel om de speelduur op te rekken na het uitspelen, want de completionist wil ongetwijfeld alle items verzamelen.

Het concept van de Tomb Raider reboot is onveranderd gebleven met Rise of the Tomb Raider en aangezien dat in het vorige deel uitstekend werkte, zijn we blij te zien dat men dit op soortgelijke manier heeft doorgetrokken. Eigenlijk is alles compleet één op één overgezet, maar dan met een ander omhulsel in de vorm van het verhaal en de locatie. Dat klinkt misschien wat negatief, maar dat is het allesbehalve, want juist dat maakt de games tegenwoordig zo leuk om te spelen. Het enige wat we wel enigszins missen zijn complexe puzzels. Dat is toch een beetje een equivalent van een schatzoeker in games vandaag de dag en waar je er in Uncharted 4 vrij veel hebt, valt het in Rise of the Tomb Raider een beetje tegen.

Fijne gameplay is een genot

Ondanks de genoemde minpunten, zoals het wat lage aantal complexe puzzels en het wat rommelige verhaal, is Rise of the Tomb Raider absoluut je tijd waard. Dit komt doordat het avontuur de moeite waard is, wat te danken valt aan de prachtige omgevingen die je bezoekt, een wereld die uitnodigt om verkend te worden en de zeer fijne gameplay. De game speelt heerlijk weg, er zit een lekker tempo in en je kan op ieder gewenst moment even rustig aan doen om een zijmissie op te pakken. De game kent een lineair spelverloop, maar voelt wel een stuk vrijer aan dan het vorige deel.

De gameplay op zich is buiten de genoemde aspecten natuurlijk gericht op de vuurgevechten en het klimmen en klauteren. Het schieten is aanvankelijk even wennen door de fletsheid van het bewegen, maar een beetje klooien in de instellingen helpt je goed op weg. Het andere element is natuurlijk waar Lara in uitblinkt en hoewel er bij momenten onmogelijke sprongen zijn, gaat dit ontzettend soepel. Zeker als je de levels opnieuw gaat spelen tegen een bepaalde score, waarbij tijd een rol speelt, zul je merken hoe vlot de game zich laat besturen. Het voelt net wat meer verfijnd aan en dat maakt het spelen tot een waar genot.

Hoop extra content

Nu we het avontuur hebben behandeld, kijken we even verder naar wat de PlayStation 4 uitgave ons nog meer biedt. Dat is namelijk nogal wat. Het gewone avontuur is goed voor ruim 10 uur aan gameplay en in aanvulling hierop krijg je tevens de Baba Yaga uitbreiding. Daar gaan we niet al te ver over uitwijden, anders wordt de tekst te lang, maar we kunnen je vertellen dat het de moeite waard is. Deze uitbreiding kost je drie tot vier uur, wat de ervaring nog eens verlengt. Nog veel leuker is eigenlijk de Blood Ties uitbreiding. Deze beperkt zich puur tot het onderzoeken van het ouderlijk Croft huis en hier krijg je veel inzicht in het verleden en tegenover welke situaties de familie kwam te staan. Je krijgt eindelijk een echt goed beeld van haar vader en moeder, wat gepaard gaat met leuke, creatieve puzzels.

Die uitbreiding is goed voor zo’n twee uur extra gameplay en alsof dat nog niet genoeg is, biedt het huis ook nog een alternatieve modus in de vorm van Lara’s nachtmerries. In deze modus bestrijd je zombieachtige figuren in een soort wave structuur, waarbij je het natuurlijk moet zien uit te houden, terwijl je ondertussen zwevende schedels uitschakelt. Dit kan best een uitdaging zijn en hoewel dit ver van de rest van de game afstaat, is het wel geinig om af en toe even tussendoor te spelen. Daarmee hebben we nu al drie extra onderdelen benoemd, waarvan er twee absoluut de moeite waard zijn. Er is echter nog meer, want zo kent de game ook nog een VR-modus als kleine extra, waar we later even op terugkomen.

Alsof dat nog niet genoeg is, is er nog een Expeditiemodus en hierin tref je weer allerlei andere gameplay opties aan. Denk hierbij aan levels opnieuw spelen, maar dan tegen de tijd, wat een score oplevert. Tevens is hier een elite variant van speelbaar die nog uitdagender is. Verder tref je nog een modus aan waarin het om overleven draait, een modus waarin je de vergiftiging van een vallei moet zien te voorkomen en een modus waarin je verschillende opdrachten moet voltooien. Voor die laatste geldt dat je ook je eigen missies kunt maken en dat is best geinig.

Al deze genoemde modi zijn leuke extra’s, maar voelen toch een beetje overbodig aan. De meeste spelers zullen vooral met de verhaallijn aan de gang gaan en in de verhalende DLC duiken, want dat biedt op zichzelf al voldoende speelduur en content. Maar als je interesse hebt in meer, dan kan je met deze extra gameplay features aan de slag en dat is ook waar de speciale kaarten om de hoek komen kijken. In de game kan je namelijk verschillende kaartpakketten verkrijgen door allerlei doelstellingen te voltooien, zoals het uitspelen van de game. Dit levert je keer op keer vijf nieuwe kaarten op, dingen die zich vertalen als gameplay boosters of een twist aan het geheel geven.

Denk dan aan meer impactvolle kogels, minder health, vijanden met grote hoofden enzovoort. Deze kaarten kun je bij aanvang van de genoemde modi inzetten om de gameplay te beïnvloeden. Geinig gevonden, maar het zit er vooral in omdat hier microtransacties aan verbonden zijn. De game werkt gelukkig niet op een pay-to-win principe, maar dat neemt niet weg dat dit een beetje onnodig en overbodig aanvoelt. Het maakt de verschillende extra modi onnodig ingewikkeld, omdat je bedolven wordt onder informatie. Maar goed, hierbij moet wel opgemerkt worden dat het slechts een klein detail betreft.