Review: Rez Infinite

Review: Rez Infinite – Veel gamers zijn niet blij dat er tegenwoordig zoveel oudere spellen als remaster opnieuw worden aangeboden. Deze groep is van mening dat ze nieuwe titels willen spelen en geen oude meuk. Het einde is echter voorlopig niet in zicht en we zijn nu zelfs zo ver dat ook PlayStation VR dit soort games krijgt. Rez is namelijk een titel die in 2001 uitkwam voor de SEGA Dreamcast en PlayStation 2 en nu als Rez Infinite wordt aangeboden voor de PlayStation 4 en PS VR. Kan deze 15 jaar oude game nog wel indruk maken anno 2016?

Oneindig

Rez Infinite is een on-rails shooter/muziekgame waarin je de controle krijgt over een naamloze hacker. Jij moet door cyberspace reizen om tot de kern te komen van Project-K. Deze is in het leven geroepen om criminaliteit tegen te gaan, maar het systeem is door onbekende reden in slaapstand gevallen. Je zult dus de strijd aan moeten gaan met virussen, firewalls en andere obstakels. Hiervoor heb je een wapen tot je beschikking waarmee je op maximaal acht vijanden kunt richten, voordat je een schot lost. Door vijanden kapot te knallen, beïnvloed je ook nog eens het muziekstuk die op dat moment ter gehore wordt gebracht. De oorspronkelijke vijf levels van het origineel zijn weer terug, maar voor deze versie is er ook een extra level gemaakt: Area X.

Drie is genoeg

Rez Infinite is eigenlijk heel simpel van opzet. Het enige wat je nodig hebt om de game te kunnen spelen is de linker analoge stick en het kruisje en rondje. Als je het kruisje ingedrukt houdt en je gaat met je cursor over vijanden heen, dan worden je projectielen op deze tegenstanders ‘ge-lockt’. Laat je het kruisje weer los, dan vuur je je wapen af. Het rondje gebruik je als je ‘bommen’ hebt verzameld en deze wilt gebruiken. Alles wat op dat moment op het scherm aanwezig is wordt dan weggevaagd. Dit is het enige wat je nodig hebt en moet doen om Rez Infinite te kunnen spelen.

Variatie

De gameplay is dan wel simpel, maar tegelijk erg leuk om te spelen. Er zijn veel verschillende vijanden die allemaal weer hun eigen aanvalspatronen hebben. Tevens verschilt het ook hoe je ze neer moet knallen. Sommige kun je verslaan met maar één ‘hit’, maar andere vragen weer meer aanvallen of kunnen alleen gedood worden door een zwakke plek te raken. Deze grote variatie zorgt er voor dat de gameplay leuk blijft. Daar komen ook nog eens eindbazen bij die veel van je reactievermogen vragen. Doordat je niet je eigen personage kan besturen, terwijl er wel projectielen op je af blijven komen, ben je dus genoodzaakt deze altijd te vernietigen. Dit zorgt soms voor hectische taferelen en dat is heel tof.

Vector graphics

Waar de game ook indruk mee maakt, is met de grafische stijl. Rez Infinite maakt gebruik van ‘vector graphics’. Hierbij worden alleen de buitenste lijnen van polygonen getoond. Dit zorgt voor een tijdloos geheel. Als het spel over 15 jaar weer een remaster zou krijgen, dan zou het ook dan weer prima mee kunnen komen. Het geeft de game niet alleen een geheel eigen identiteit, maar het past ook perfect bij het spel. Het geeft je namelijk ook echt het idee dat je daadwerkelijk razendsnel in een computer aan het rondvliegen bent.

Ik ga hard, man

De grafische stijl en de gameplay worden bijgestaan door technomuziek. We hebben het hier dan niet over de relaxte lounge-versie, maar over de ruigere kant van dit genre. Elk level heeft zijn eigen muziekstuk en deze zijn niet alleen goed gekozen, ze zijn ook nog eens plezierig om naar te luisteren en ze zwepen je op. Vooral ‘Area 4’ wordt vergezelt van een snoeiharde beat die van je eist om alles in het level kapot te knallen. Holy crap, wat is de soundtrack van Rez Infinite geniaal en dat heeft weer een zeer grote invloed op de beleving van het spel. Als een OORgasme een bestaand iets zou zijn, dan had deze game er voor gezorgd dat je die om de 5 minuten zou krijgen. Het is dan ook aan te raden om als je Rez Infinite gaat spelen, gebruik te maken van een goede surround set of koptelefoon. Je wordt dan compleet ondergedompeld in de briljante soundtrack en dat verhoogt het speelplezier.

Gebied X

Het speelplezier wordt ook op een andere manier aangevuld. Voor deze versie is er namelijk een compleet nieuw level gemaakt. Deze laat de ‘wireframe’ graphics van het origineel wat meer achterwege en dat geldt ook voor de lineaire gameplay. Je kunt hier zelf je personage besturen en je kunt elke kant op die je maar wilt. Dit is een hele kleine verandering, maar toch voelt het heel erg fris en fruitig aan. Je kunt nu om vijanden heen vliegen en daar wordt dan ook gretig gebruik van gemaakt. Het is dan ook een hele goede toevoeging. Dit concept kan ook heel goed gebruikt worden voor een eventueel vervolg.

I’m in heaven

Nu is Rez Infinite al heel tof als je het op een HDTV speelt, maar de game ondersteunt ook PlayStation VR. Nu zijn er nog een aantal andere spellen op de markt die ook zowel op de PS4 als PS VR te spelen zijn, dus dat is op zich niet bijzonder. Waar Rez zich echter in weet te onderscheiden, is dat de VR-modus bijna een compleet andere ervaring oplevert. Je speelt vanzelfsprekend dezelfde game en dat in hetzelfde perspectief, maar het voelt op de één of andere manier heel erg anders aan. Het lijkt wel of de actie nog intenser wordt en de wereld je nog meer opslokt.

Dit komt waarschijnlijk doordat je, als je de virtual reality headset op hebt, je compleet van de buitenwereld wordt afgesloten met als gevolg dat de visuele stijl hetzelfde effect als de soundtrack heeft. Je wordt er in opgezogen, want alles komt in harmonie tezamen in VR. Je speelt dan niet alleen Rez; je bent Rez, je luistert Rez en je voelt je Rez. Deze versie van de game mag zich dan ook scharen onder de meest indrukwekkende PlayStation VR ervaringen tot nu toe. En we vragen ons eigenlijk nu al af of er ooit een titel zal komen die dit voor elkaar krijgt. Zo magistraal is de beleving van Rez Infinite in VR.

Zes is niet genoeg

Tot nu toe lijkt er dus niets mis te zijn met Rez Infinite, maar helaas is dit niet het geval. Zoals jullie al hebben kunnen lezen, zijn er maar zes levels te spelen. Dat zou genoeg zijn als ieder level een uur zou duren, maar dat is natuurlijk niet zo. Het zijn korte belevingen. Deze speel je maar al te graag meerdere keren, ook om onder andere te proberen om alle vijanden in een level neer te knallen, maar zes levels is gewoon niet zoveel. Als er hier een stuk of tien ‘stages’ aan waren toegevoegd, dan had je een spel gehad die voor de Game of the Year award mee had mogen dingen. Dat kan nu misschien nog steeds, – het is immers een buitengewoon toffe ervaring – maar iets meer vlees op de botten had van Rez Infinite een spel gemaakt zonder minpunten.