Review: Until Dawn: Rush of Blood

Review: Until Dawn: Rush of Blood – Supermassive Games maakte vorig jaar indruk met de game Until Dawn. Het bood een interessant verhaal, leuke gameplay en de mogelijkheid om het geheel te beïnvloeden met jouw keuzes. Het was een geslaagde game die ook hier op PSX-Sense een mooi cijfer kreeg. Voor de release van PlayStation VR is de ontwikkelaar aan de slag gegaan met een Until Dawn spin-off onder de noemer ‘Rush of Blood.’ Het is een compleet andere game, maar slaagt Supermassive Games opnieuw in haar doel?

Letterlijke achtbaanrit

In Until Dawn: Rush of Blood neem je plaats in een karretje op rails. Je zult in totaal zeven levels doorgaan, waar je tegenover verschillende vijanden en eindbazen komt te staan. De gehele game beleef je vanuit dit karretje, aangezien het een on-rails ervaring is van A tot Z. Jij blijft rustig zitten en het enige wat je moet doen, is al het gevaar dat je onderweg treft kapot schieten met beide wapens die je tot je beschikking hebt. Dat kan op twee manieren, namelijk met een DualShock 4 controller en met een set PlayStation Move controllers.

Die laatste is waarvoor de game is gemaakt, want je kan de twee wapens dan vrij bewegen, wat ideaal is om snel te reageren op de actie. Er zijn namelijk momenten waarbij de vijanden in grote getale op je af komen en het is dan zaak om snel alles en iedereen overhoop te knallen, anders leg je zelf het loodje. Gedurende het avontuur zijn de twee wapens min of meer het enige wat je dient te bewegen, want door de trigger over te halen, knal je er op los. Vergeet echter niet te herladen met de Move knop, want zonder kogels zitten resulteert veelal ook in een pijnlijke dood.

De gameplay is eigenlijk heel erg simpel, want 99% van de tijd ben je alleen maar aan het schieten op alles wat los en vast zit. Zo nu en dan tref je tijdens de rit in het karretje obstakels naast en boven de rails aan, waardoor je opzij moet gaan of moet bukken. Dit kunnen balken zijn, maar ook draaiende cirkelzagen die je zo in tweeën kunnen splijten. Niet alleen de vijanden, maar ook de omgevingen vormen dus een uitdaging en dat gaat soms op een hoog tempo, waardoor je druk aan het bewegen bent. Het belangrijkste van dit alles is dat het werkt als een zonnetje en daarmee is de game een plezier om te spelen.

Eng…? Valt wel mee, toch?

Until Dawn: Rush of Blood is eigenlijk net zo cheasy als het standaard tiener-op-een-vakantie-en-het-gaat-fout verhaal uit Until Dawn. Niet zozeer qua verhaal dit keer – hoewel dat in Until Dawn overigens prima was – maar meer qua schrikeffecten. Je weet van te voren al dat er schrikmomenten aankomen, omdat de gehele rit zo voorspelbaar is als ik weet niet wat. Wat echter knap is, is dat de game bij momenten toch voor wat schrikeffecten kan zorgen, ondanks dat je weet dat het komt. Ook weet de game je sporadisch de stuipen op het lijf te jagen, door slim om te springen met de vibratie in de Move controller en het dichtbij projecteren van het gevaar in de VR-headset.

Missie geslaagd is een variabele factor in deze, omdat elk mens anders reageert op bangmakende situaties. Persoonlijk heb ik nauwelijks echt angsten uitgestaan en ook wisten de jumpscares me niet te doen gillen, maar dat kan voor jou heel anders zijn. De momenten waarop ik even schrok, hadden wel het gewenste effect en dat is natuurlijk een positieve zaak. Uiteindelijk ben je drie uur bezig met het doorspelen van de game en dan heb je het verhaal uitgespeeld en tevens alle bazen verslagen. Nadien kun je uiteraard opnieuw beginnen en ook dat loont enigszins.

Meerdere routes

Het opnieuw spelen kan dienst doen voor verschillende zaken. Zo kan je voor de Trophies gaan, waarbij je de game op de hoogste moeilijkheidsgraad uit moet spelen. Ook kan je op zoek naar een soort kabouters die her en der verspreid zijn door de game. Interessanter is echter dat je geregeld op je pad een splitsing in de route aantreft die je ook een ietwat alternatief pad laat beleven. Hierdoor is een level opnieuw spelen wat interessanter; je ziet immers nieuwe dingen. Verder kan je uiteraard nog je score proberen te verhogen, wat weer gedeeld wordt op online leaderboards.

Wat men overigens ook leuk gedaan heeft, is dat je zo hier en daar wat verwijzingen ziet naar Until Dawn. Het zijn er niet bijster veel, maar als je die game gespeeld hebt, zal je het overduidelijk herkennen. Daarmee komen we bij het visuele aspect, want over Rush of Blood kunnen we eigenlijk vrij kort, maar krachtig zijn. De gehele game ziet er van begin tot einde prima uit en weet ook op auditief vlak goed te overtuigen. Het is veelal erg donker, waardoor het spelen met knipperlichten en andere creepy effecten goed uit de verf komt.