Topic: Momentopname Skyrim
Daar ik op een bepaalde manier in contact met ‘de gatekeeper’ van parallelle dimensies gekomen ben, heb ik van hem de mogelijkheid gekregen om deze te doorkruisen.
Ik mocht één keer heen, en één keer terug, maar als ik besloot om terug te komen, zou hij beslag op mijn ziel leggen.
Zo kan je naar een wereld van je dromen reizen, (omdat deze ook bestaat) maar het addertje onder het gras is dat je je ziel verliest als deze wereld blijkt tegen te vallen.
Ik heb gekozen om naar Skyrim te reizen, omdat dit me in grote lijnen een wereld lijkt waar je kan zijn wie je zou willen zijn, niets, geen maatschappelijke druk waarbij de nadruk op prestatie ligt.
Gewoon je eigen weg gaan, zoals God het bedoeld heeft.
Eigenlijk had ik wel wat beter moeten nadenken, want in Skyrim voel je je als mens van vlees en bloed vreselijk kwetsbaar.
Het is maar voor enkelen weggelegd om als een held het land te verkennen.
Ik voelde de drang om een teruggetrokken bestaan te leiden in één van de steden die Skyrim rijk is, waarbij ik nooit verder zou komen dan de stadsmuren omdat ik gewoon niet durf.
Zo’n bestaan in Skyrim leiden heeft ook wel iets, alleen jammer dat er geen televisie aanwezig is, hoe moet ik nu de tijd gaan doden?
Gelukkig zijn er verschillende soorten drank aanwezig om het leed te verzachten.
Alsof ik uit een droom ontwaakte bouwde de wereld zich in kleine blokjes voor me op.
Een gevoel van kwetsbaarheid, ongemakkelijkheid en nietigheid maakte zich van me meester.
Ik voelde de onweerstaanbare drang om mijn armen tegen mijn borst te drukken, omdat zelfs het geluid van de wind zo onheilspellend was, dat ik schrik had dat deze door mij heen kon waaien.
Het bospad dat zich voor me uitstrekte liep tot aan de horizon, helemaal omringd door kale bomen en herfstkleur-achtige bladeren.
Waarschijnlijk liepen de heuvels links en rechts van mij daarachter gewoon terug naar beneden, waardoor ik niet echt verder kon kijken.
De manier waarop de kale takken van de bomen over het bospad heenhingen, hadden samen gecombineerd met slierten van mist iets kwaadaardigs over zich heen.
Ook viel het op dat de toon van de omgeving – weergegeven door de atmosfeer – zeer dynamisch en veranderlijk was.
Welke toon ik ook te zien kreeg, het bleek allemaal onheilspellend.
Ik besloot aan een snel tempo door te wandelen, want ik had het gevoel dat als ik hier lang zou blijven staan, er iets verschrikkelijks zou gaan gebeuren.
Na een kilometer of twee begon er zich aan weerskanten van het bospad vegetatie te vormen, struiken.
Bedeesd vervolgde ik mijn weg, af en toe vanuit mijn ooghoeken kijkend naar de dichte vegetatie links en rechts van mij.
Plots hoorde ik iets ritselen, waarna ik helemaal verstijfde om de stroom aan informatie te kunnen verwerken.
‘YEEEHAAAAA! GRIJP HEM!’
Een groep gemaskerde bandieten sprong als konijnen over de struiken om mijn weg te versperren.
Mijn eerste instinct was om in de dichts bijzijnde boom te klimmen en deed dit dan ook.
Op ongeveer tien meter hoogte besloot ik mijn armen en benen als een koalabeer rond de boomstam te slagen om daar stilletjes te blijven zitten.
Eén van die bandieten pakte pijl en boog en begon op mij te richten.
‘Ik schiet je als de rotte appel die je bent uit die boom!’ snauwde hij me toe.
Het viel me overigens op dat hij niet al te goed was in het boogschieten, omdat zijn pijlen niet echt in de buurt kwamen.
Er was echter één lichaamsdeel dat als een roos boven hem uittorende, mijn achterwerk.
De eerste pijl in mijn bil, dat deed zeer, maar ik heb daar vroeger veel kletsen op gehad, dus dit kon ik nog enigszins relativeren.
De tweede pijl was recht in mijn hol.
Ik slaakte een oer-onmenselijke kreet waardoor de bandieten twintig meter hoog de lucht in vlogen en bij het landen roerloos bleven liggen.
In de verte zag ik een groepje gele, lange Chinezen mijn kant opkomen
Deze gingen in een cirkeltje rond de boom staan.
‘Ga weg!’ brulde ik vanuit de boom.
Ze begonnen moslim-achtige buigingen te maken: ‘Dragonborn, Dragonborn!’
‘Maar nee!’ brulde ik op hen neer. ‘Ik ben maar een bange sukkel dat dringend eens naar de medicijnman zou moeten gaan!’
‘Dragonborn, Dragonborn!’
Twee van hen begonnen in de boom te klimmen, waarschijnlijk om me eruit te sleuren.
Wat een angstaanjagend zicht was dat.
Zo zag ik ze al grijnzend naar me toe kruipen, en de manier waarop ze kropen deed me wat denken aan hoe je dat in Battlefield 1 doet.
Eenmaal bij me aangekomen sprong de eerste naar mijn enkel toe en hield zich met beide handen vast.
De andere deed een ogenblikje later net hetzelfde.
Zo hing ik op een gegeven moment aan een tak, met twee gele Chinezen bengelend onder mij.
Ik schreeuwde luidkeels om hulp.
Die andere Chinese mensen onder mij nog steeds buigend:’ Dragonborn, Dragonborn!’
Ik kon het niet meer houden en viel een dikke tien meter naar beneden, gelukkig braken die high elves dat aan mijn enkels hingen mijn val.
Nog voordat ik bij positieven kon komen wandelden die elfen in snelle pas op me af, klaar om me op te pakken.
Ze droegen me boven hun hoofd en hoe hard ik ook spartelde, ik geraakte er niet uit.
‘Maar nee! Ik ben geen Dragonborn!’ brulde ik al tegenstribbelend.
‘Dragonborn, Dragonborn!’
Zo droegen ze me een dorp in.
Wat schaamde ik me, ik had het gevoel dat iedereen me uitlachte.
Hoe zou jij je voelen als een groep mensen je plots benaderd, je vervolgens oppakt, en je tegen je zin door de stad vervoerd terwijl iedereen langs de zijlijn naar jou staat te juichen?
Aangekomen op het dorpsplein plaatsten ze me niet zachthandig op een stenen statief.
Ik was omringd door bewakers, en vlak voor mij stonden een stuk of dertig mensen dat allemaal in koor riepen dat ik Dragonborn was.
‘Dragonborn, Dragonborn!’
Ik begon me eigenlijk best wel comfortabel te voelen op dat stenen statief, al die aandacht.
In zoverre mate zelfs dat ik overmoedig begon te worden en besloot allerlei ridderlijke poses aan te nemen.
Dan eens met mijn handen in op mijn heupen, dan eens turend naar de menigte met mijn hand boven mijn ogen zoals een indiaan de omgeving afspeurt, dan deed ik de moonwalk, waarna ik me in een flits omdraaide en één persoon met uitgestoken vinger aanwees: ‘jij!’
Wat genoot ik ervan, maar deze euforische toestand werd snel onderbroken toen de harde realiteit weer de kop eens opstak.
Een oorverdovend gebrul was over het hele dorpsplein te horen.
De chaos was compleet, mensen liepen over elkaar heen om mij te bereiken: ‘Dragonborn, Dragonborn! Doe iets!’
Ja, wat wil je dat ik doe? Ik kan toch moeilijk aan één van deze bewakers gaan vragen om een pijl in mijn kont te schieten, en dat deze recht in mijn hol moet zijn zodat ik een draak van zijn sokken blaas?
Nu ben ik een rechtvaardig man, probeer altijd te doen wat goed is, wil met de beste wil van de wereld Skyrim redden van de ondergang…
Maar dat ik hiervoor pijlen in mijn kont moet incasseren… Ho maar.
Waar gaat dat eindigen?
Ik zette het op een lopen, die sektarische menigte was uiteindelijk veel enger dan die draak, misschien kwam hij me redden?
Eenmaal bij de stallen aangekomen, viel het me op dat er een bepaalde man op zijn huifkar rustig de krant zat te lezen.
‘Heeeey! hallo! je dorp wordt door een draak in vlammen gezet!’
Nee? Goed , dan pak ik dit paard, dat zal hij wel niet erg vinden.
Plots schoot hij uit zijn schijnbare trance en beschuldigde mij luidkeels van diefstal, waarna hij twee Daedra summonde om op me af te sturen.
Terwijl ik in volle galop van die duivelse wezens wegreed, besefte ik dat skyrim’s wereld beperkingen had die ik niet had (kunnen) voorzien.
In deze absurde wereld wens ik geen seconde langer te blijven, ook al kost het me mijn ziel.
De gatekeeper mag hem hebben, waarom heb je je ziel eigenlijk nodig?
Heel vreemd wat me nu overkomt, want net nadat ik deze zin afmaak, kan ik niet veel anders doen dan zielloos voor me uit staren.
Amen
Ja, het was een mooi spel. Maar na 330 uur was ik er wel ff klaar mee.
waar gaat dit hele stuk nou weer over man….
Een schizofreen is nooit alleen!!!!!!!
Ik zou als ik jouw was een afspraak maken met proffessionele hulp
Mvg SuDDe
@178.85.63..xxx: hij vind het fijn om zulke stukken te schrijven. Laat hem z’n gangetje gaan, er zijn mensen die het waarderen.
Ik zelf heb het geduld niet om te lezen, maar als hij zich er prettig bij voelt
@84.198.153..xxx: 🙂
Zet A.U.B. ff iets als `Verhaal: ‘ voor je posts.
Als ik op nieuwe posts klik vanuit de homepage van Psx-sense verwacht ik dat ik met een post over Skyrim uitkom bij iets wat met de game te maken heeft.
Niet bij deze idiote TROEP!! Rot op met je gore clickbait
Dit is al zijn 2e bullshit post.
De dokter zal de volgende diagnose vaststellen: ”autisme” of wanhopig op zoek naar aandacht.
De normen en waarden in Europa zijn aan het vervagen. Ten deze tijden van feesten en Kerstmis, zie je bijna niks anders meer dan onverdraagzaamheid. 🙁
Deze kerel zit waarschijnlijk anoniem op zijn eigen posts te reageren. Wat heeft de gaming community hier op PSX-Sense nu aan een hoop onzin als dit. Wat levert dit nu op voor jezelf om dit te schrijven ? Ikzelf ga niet schelden met autisme want dit wens ik niemand toe. Maar jeetje man, jij moet jezelf even bezinnen en afvragen wat je allemaal aan het doen bent.
@jonas46: 🙂 Je lijkt mij ongelukkig Jonas, dat moet je niet op mij uitzweten. Wil je er misschien over praten? 🙂
@7th-son: ik denk er precies hetzelfde over. als iemand dat nou leuk vind, laat hem dan. als je niet vind dat dit mag, start je eigen site, verbied dit soort dingen, en hoepel op.
@Scrappy-_-coco0: jij moet een beetje kalmeren. naar, zuur mannetje zeg. onnodig agressief.
Bedankt voor de steun mannen. 🙂
@Peter01: Je bent het er alleen mee eens omdat je zelf ook een wezenloos bent met serious issues. Waarom donderen jullie niet lekker naar een eigen website en blaf dan elk topic vol met bullshit.
@89.99.98..xxx: Jij bent in elk geval al goed bezig.
@89.99.98..xxx: wat denk je van “nee” ? hoe vind je die ? zolang ik netjes blijf en on topic blijf mag ik hier lekker zeggen wat ik wil. en jij kan daar niks aan doen. het enige wat jij doet is aan iedereen laten zien wat voor mannetje je bent. gefeliciteerd.
@Shavir: dank u.
@Peter01: Beter laten zien dat je een mannetje ben dan zoals jullie laten zien dat je een kneus bent. Ga maar weer verder huilen pisvlek.
@185.46.212..xxx: heb je niks beters te doen dan ruzie zoeken op het internet ? word je snel kwaad maar ben je te bang om in een fysieke confrontatie iemand op zijn kaak te slaan ? en moet je daarom je woede kwijt op het internet ? dit is maar een theorie, maar jij bent gefrustreerd/kwaad en waar dat door komt weet ik niet, maar de enige manier om je frustraties kwijt te raken is ruzie op het internet. stoer hoor.
He jammer Shavir, had toch wel gehoopt op een kleine auto correctie foutje na mijn laatste reactie. Haha maar vond het weder om erg lachen. Ben wel bang dat je leid aan de Molag Bal syndroom heb gehoord dat dat nog al heftig kan zijn haha En Skyrim is een game om nooit te vergeten!
@Everlienne: 🙂 Ik lijd aan het Nerevar-syndroom. Heb het stuk in Word geschreven dus geen vernederende autocorrectie. Bedankt om het te lezen en het leuk te vinden. 🙂
Nee
@Peter01: Niks van waar…Ik irriteer me alleen aan jankerts zoals jij! Grow a pair
@Everlienne: @Shavir: morrowind is nog steeds mijn favoriete rpg. heerlijk spel.
@Peter01: De mijne ook Peter, vandaar het Nerevar-syndroom. 🙂 Wist niet dat jij Morrowind gespeeld had? Was een heerlijk spel, ik heb het jaren gespeeld. Met die game heb ik ook het rpg-genre leren kennen. En ik heb in die drie jaar Engels leren begrijpen door die plaatsbeschrijvingen voor quests te bestuderen. (Loop 1 kilometer rechtdoor, dan zie je rechts van je een rivier, volg die…) Morrowind was de beste ja, al zou dat ook kunnen liggen aan het feit dat we toen begin teintig waren en sneller geimponeerd waren door games. Zo denk ik dat jonge twintigers bij Skyrim net dezelfde mening hebben, nl dat Skyrim het beste is. Dus binnen tien jaar – wanneer Elder Scrolls 6 verschenen is – zullen er volgens mij dertigers zijn die Skyrim de beste vonden… Ik ben niet zeker, maar heb wel dat vermoeden. Zo zijn er nu ook gamers die Oblivion beter dan Skyrim vonden. Waarschijnlijk omdat Oblivion ook hun eerste rpg was, en je eerste rpg, dat vergeet je nooit. 😉
@Peter01: @Shavir:
Ha Morrowind, Skyrim en Elder scrolls online heb ik gespeeld en alle drie hadden iets unieks vond ik. Helaas worden er maar weinig van zulke goede games gemaakt waar je je hart en ziel in kwijt kan.
Het Is vast geen toeval dat er in Morrowind een ene khajiit Dro’Shavir rond loopt, kan me natuurlijk vergissen en puur toeval Is Shavir, ow en over Khajiit gesproken in Eso zit er ook een leukertje in M’aiq the liar met een leuke dialogen.
Ondanks dat ze in de media hebben tegen gesproken dat de nieuwe Elder scrolls dit jaar nog zal uit komen, zou ik het niet erg vinden als het toch zo maar ging gebeuren.
@Everlienne:Erg vinden zou ik het allerminst, maar voor mij is 2018 of 19 ook goed hoor. 🙂 Te weten dat de game tegen dan veel meer uit je console/pc zal halen dan nu mogelijk is. 🙂 Weet je wie ik onlangs in Skyrim Remaster ben tegen gekomen? M’aiq The Lyer voor de allereerste keer! Ik had hem in 2011 al kunnen opsporen via YouTube maar dat haalt voor mij de fun uit de game weg. Zo zie je dat door niet alle geheimen van YouTube af te kijken, de game je zes jaar later nog steeds kan verassen. Ik ben M’aiq the Lyer tegen gekomen nabij Winterhold, toen ik richting zuid liep. -Edit- Ik meen me te herinneren dat ik M’aiq had afgemaakt om te kijken wat hij bij had. (Ja, ik had beter gewoon via pick-pocket in zijn inventory gekeken, maar ik was zo opgewonden dat voordat ik hieraan kon denken M’aiq al dood op de grond lag) Wat had hij bij? 2 Skooma-flesjes:( Hahaha, ik herinner me ook nog dat ik in Oblivion een huis had ingepalmd (bewoners vermoorden) en mijn nachtkastje naast het bed vol met Skooma-flesjes aan het zetten was. Het was een geprul, eentje valt er om en dan krijg je zo’n domino-effect van flesjes die tegen mekaar vallen. Maar het was toch o zo mooi. 😉 Twee uur ben ik daaraan bezig geweest.
@Shavir: haha Jah vind ik ook hoor ik ga ook voor de ultieme game ervaring en wil zo min mogelijk spoilers weten. En het liefst alles zelf ontdekken en ervaren natuurlijk. En soms beetje hulp van mijn beste vriend Google.
Zo heb ik Skyrim remastered op platinum en dlc’s op 100 procent en dat heb ik te danken aan YouTube. Ik heb een bug in de dlc zitten van Dawnguard. De castle Volkihar gate gaat niet open wat ik ook probeer of doe, dus wil ik naar binnen dan moet ik met een plate en whirlwind glitchen. Anders kon ik de Quest niet afmaken.
@Everlienne: Kon je daar ook niet langs de linkerkant via een paadje langs achter in het kasteel binnen geraken? Je kan de bug anders misschien melden aan Bethesda, of Bethesda heeft er al weet van. Maar dat helpt je ondertussen niet verder he. Tenzij je niet aan mijn ‘gouden tip’ gedacht had. (Kijken of er links van het kasteel geen paadje is) 🙂 Maar dat zal wel niet.:(
@Shavir: 🙂
@Shavir:
He Jah ik denk wel dat ik weet waar je me langs wil hebben maar je kunt toch niet verder via die weg aangezien Serana’s vader vampier lord Harkon het kasteel toch heeft laten instorten omdat moeders Valerica weg Is gelopen met een elder scroll? Ik kan het mis hebben misschien toch nog eens kijken.
@Everlienne:
Ow btw het Is een wel bekende bug, dus heb hem niet gemeld om die reden.
@Everlienne: Dan zal het zichzelf wel oplossen door middel van een patch. Je zal uit je vorige post wel gelijk hebben hoor Evelienne, het is ook allemaal al zo lang geleden. 🙂