Review: Knee Deep

Review: Knee Deep – De games van Telltale zijn heel erg populair en dus is het niet gek dat andere ontwikkelaars deze succesformule kopiëren. Prologue Games heeft met Knee Deep ook voor eenzelfde aanpak gekozen, maar is hier nog meer mee overboord gegaan. De speler is in hun nieuwste titel namelijk de schrijver, de regisseur en de ster. Tevens is er voor een setting gekozen die vrij uniek is en dit moet Knee Deep een geheel eigen smoel geven. Is Prologue Games hierin geslaagd of is het een simpele ‘Telltale-kloon’ geworden?

Klaar als een klontje

Knee Deep opent met een scène waarin je een watertoren te zien krijgt, waarbij het erop lijkt dat een man deze heeft gebruikt om een einde aan zijn leven te maken. Het levenloze lichaam wordt tentoongesteld door middel van een touw om zijn nek. Al snel blijkt dat het hier gaat om een aan lager wal geraakte acteur. Het lijkt dus zo klaar als een klontje dat hij het niet meer zag zitten en zichzelf van zijn leven heeft beroofd. Een blogger, een journalist en een privédetective storten zich op dit verhaal, maar komen er al snel achter dat er veel meer achter zit.

Theater

Nu klinkt de intro van Knee Deep niet heel erg origineel, maar het verhaal is wel waar de game het van moet hebben. Het spel is namelijk een interactief theaterstuk. Ja, je leest het goed: een interactief theaterstuk. Het bijzondere van het spel is dat alles zich afspeelt op een groot toneel. Dit kan draaien om van achtergrond te wisselen en er kunnen objecten mechanisch tevoorschijn worden getoverd of verwijderd, terwijl het stuk gewoon doorgaat.

Deze opzet is heel erg vet, doordat dit heel goed is uitgewerkt, maar ook doordat dit niet of nauwelijks in games wordt gebruikt en dus heel fris aanvoelt. Eigenlijk is het enige spel dat hier ook een speerpunt van maakte – en dit geniaal deed – Puppeteer op de PlayStation 3. Net als in deze titel hoor je ook in Knee Deep het publiek reageren op wat er op het toneel gebeurt. De ooow’s en aaah’s die je hoort als er iets spannends of onverwachts gebeurt, verhogen het gevoel dat je echt een toneelstuk aan het kijken bent.

Kans van slagen

We gaven al eerder aan dat een goed verhaal cruciaal is voor Knee Deep, omdat het een interactief theaterstuk betreft. Dit is echter niet de enige reden. Je hebt namelijk helemaal geen controle over de verschillende personages. Het enige wat je moet doen, is kiezen welk antwoord de diverse personages geven. Het is dus te vergelijken met de games van Telltale, maar dan met zo goed als geen daadwerkelijke gameplay. Een goed verhaal is dan ook een pré voor dit soort games.

Knee Deep slaagt hier maar gedeeltelijk in. De speler wordt eerst een beetje om de tuin geleid, maar daarna schakelt het spel naar neutraal en kabbelt het op een rustig tempo door. We hadden graag gezien dat de eerder ingeslagen weg, om de kijker op een verkeerd been te zetten en daarmee wat spanning op te bouwen, verder was uitgewerkt. Het is absoluut geen slecht verhaal, maar er had gewoon meer ingezeten. Nu word je langzaam naar het puntje van je stoel gebracht, maar voordat je het uiterste puntje hebt bereikt, zak je weer ontspannen achterover.

Puzzelen

Er is wel geprobeerd om de speler iets meer te laten doen dan alleen op een knopje drukken, door middel van enkele puzzels. Deze missen hun doel, doordat deze zeer gemakkelijk zijn op te lossen. Zo moet je bijvoorbeeld op een gegeven moment stukjes van een QR-code in elkaar zetten. Als je op de goede plek zit, dan licht het stukje dat je in je hand hebt op. Je hoeft dus totaal geen moeite te doen. Er zijn nog een aantal van dit soort puzzels en ook hier is het gebrek aan uitdaging een doorn in het oog. De ontwikkelaar had dit beter helemaal uit de game kunnen weglaten, want het vergt totaal geen inspanning.

Keuzes maken

Waar gelukkig wel meer inspanning van de speler wordt gevraagd, is tijdens de keuzes die je moet maken. Zo goed als bij elke zin in de diverse gesprekken die de drie hoofdrolspelers voeren tijdens het avontuur, moet jij kiezen hoe zij gaan antwoorden. Elk antwoord heeft ook daadwerkelijk consequenties, dus je moet goed nadenken hoe je reageert op een vraag of situatie. Soms moet je dit doen binnen een bepaalde tijd, dus dit geeft weer extra druk. Tevens moet je af en toe blogs, artikelen of een dossier maken en ook hier moet je kiezen hoe je deze invult en ook deze hebben invloed op het geheel. Laat je je bijvoorbeeld negatief uit over een bepaald persoon en kom je deze later tegen, dan zal hij of zij je daar aan herinneren of aanspreken en dat is heel tof.

Zwarter dan zwart

De ontwikkelaar weet op een ander vlak helaas een heel stuk minder te scoren en dat is op het grafische gebied. Dit is helaas niet zo denderend. Het is zelfs flink onder de maat. Alles ziet er heel simpel uit en is vaak voorzien van textures met een lage resolutie. Ook de grafische stijl is heel erg dertien in een dozijn. Er is geprobeerd om een film noir-achtige sfeer neer te zetten, dus er wordt heel veel gebruik gemaakt van schaduwen, maar het zorgt er nu voor dat de game op veel momenten te donker is. Als dit op een meer artistieke manier was gedaan, had dit de sfeer kunnen verhogen, maar in Knee Deep is dit helaas niet het geval. Gelukkig is de voice-acting beter, maar het is ook weer niet top of the bill.