Review: The Inner World – Als mensen op vakantie gaan, maken zij meestal eerst een lijstje met wat ze moeten meenemen. Zo kan je tijdens het inpakken netjes afvinken wat je al in je koffer hebt gedaan en kom je tijdens je trip niet voor verrassingen te staan. Dit heeft Studio Fizbin ook met The Inner World gedaan. Er is op papier gezet wat er allemaal nodig is voor een game en daar is niet van afgeweken. Het resultaat is dan ook hetzelfde als met het eerder genoemde lijstje voor de vakantie: je komt niet voor verrassingen te staan.

De interne wereld

In The Inner World kom je terecht in Asposia, een stad die door middel van drie windfonteinen van lucht wordt voorzien. Hiervan zijn er echter al twee uitgevallen. Jij speelt als Robert en woont in bij een windpriester die claimt dat hij zijn leven heeft gered. Die priester is tevens de toezichthouder op de laatst werkende fontein. Jij hebt als Robbert als enige in de stad een fluit als neus. Deze moet Robbert verbergen en hij mag het huis niet verlaten van de priester. Door een, op eerste gezicht onschuldig, voorval komt het schuchtere mannetje toch in de stad terecht en daar komt hij er al snel achter dat hij heel zijn leven voor de gek is gehouden.

Hokjes afvinken

The Inner World is een point-and-click avontuur, dus eigenlijk weet je vanaf het begin al meteen wat je van de rest van de game kunt verwachten. Je kunt lopen door verschillende omgevingen en daar zijn bepaalde objecten waar je interactie mee kunt hebben. Zo kun je ze bijvoorbeeld bekijken, oppakken of (als het gaat om een persoon) ermee praten. Natuurlijk moet je ook puzzels oplossen door voorwerpen met elkaar te combineren of informatie los te peuteren bij bepaalde figuren. Alle hokjes voor de ingrediënten van een spel in dit genre worden door de ontwikkelaar netjes afgevinkt.

Het gaat maar door

Misschien wel het belangrijkste onderdeel van een point-and-click avontuur, is dat de puzzels die je tijdens je avontuur zal tegenkomen goed in elkaar moeten zitten. Ook op dit gebied heeft de ontwikkelaar weer een hokje afgevinkt. De verschillende opdrachten zijn leuk, maar nu niet echt geweldig bedacht of uitgewerkt. Ook tref je op sommige momenten puzzels die een beetje langdradig zijn doordat je teveel van hot naar her moet lopen. Het komt minimaal voor, dus heel veel zal het je niet van de game afleiden.

Recht zo die gaat

Ook qua verhaal is het allemaal netjes binnen de lijntjes gebleven. Ik val misschien een beetje in herhaling, maar ook hier geldt dat dit helemaal niet verkeerd is, maar je zal ook niet achterover vallen van verbazing. De ontwikkelaar heeft ervoor gekozen om een verhaal neer te zetten dat alleen recht vooruit gaat en wijkt daar absoluut niet vanaf. Het wordt dus nergens heel erg spannend of komt nooit met een onverwachte plottwist. Er is echt bewust voor gekozen om nergens buiten de band te springen. Dat is niet erg, maar het houdt de game wel een beetje vlak.

Tekenfilm

Op grafisch vlak weet de game echter wel beter dan gemiddeld te scoren. De met de hand getekende graphics zien er superscherp uit en het zorgt ervoor dat het spel lijkt op een tekenfilm. De stijl die wordt gebruikt is ook niet alledaags en dat geeft The Inner World toch iets wat met de rest van de game niet is gelukt: een eigen identiteit. De verschillende personages hebben ook genoeg karakter om hen interessant te maken. Tevens worden zij voorzien van goede voice-acting, dus op audiovisueel vlak wordt er goed werk afgeleverd, dat zowaar iets beter dan standaard voorschotelt.

Goeie grap, Bassie. Ha… ha.. ha

Met het grafische gedeelte weet het spel zich dus een beetje te onderscheiden van andere titels in hetzelfde genre, maar de ontwikkelaar heeft dit ook nog op een andere manier geprobeerd. Er is geprobeerd The Inner World een flinke dosis humor mee te geven, alleen komt dit niet goed uit de verf. De grappen zijn negen van de tien keer niet geslaagd en domweg niet leuk of heel erg flauw. Je zit meer met je hoofd te schudden dan dat je van je stoel valt van het lachen. Helemaal falen doet de ontwikkelaar niet, want er zitten wel degelijk leuke momenten in de game, maar die kunnen het overschot aan mislukte grappen helaas niet verbloemen.

Bevriezen

Het grootste probleem van The Inner World is echter op technisch niveau. Het spel wil wel eens compleet bevriezen en dan valt er niets anders te doen dan deze af te sluiten en opnieuw beginnen. Dit is tijdens mijn speelbeurt maar liefst zes keer gebeurd. Dit probleem kan waarschijnlijk vrij gemakkelijk worden opgelost met een patch, want als het gebeurt, is dat bij het overschakelen naar een cut-scène. Maar totdat deze patch beschikbaar wordt gesteld, heb je daar natuurlijk niets aan en is het gewoon heel erg vervelend.

Conclusie

The Inner World doet wat je verwacht van een point-and-click adventure en daar is eigenlijk ook meteen alles mee gezegd. Het spel vinkt alle hokjes van het genre af, maar voegt daar niet echt iets aan toe wat deze game boven het gemiddelde laat uitstijgen. Dit is geprobeerd door veel humor te gebruiken, maar de meerderheid van de 'grapjes' zullen geen glimlach op je gezicht toveren. Tevens wil het spel wel eens bevriezen en daar wordt natuurlijk niemand vrolijk van. Ben je op zoek naar een point-and-click game? Dan kan je je zeker vermaken met The Inner World, maar verwacht geen bijzondere dingen.

Pluspunten

  • Game ziet er uit als een tekenfilm
  • Doet wat je mag verwachten van een point-and-click game
  • Goede personages

Minpunten

  • Humor komt vaak niet goed uit de verf
  • Game slaat wel eens op slot
  • Blijft in zijn algemeenheid netjes binnen de lijntjes

7.0