Review: Dragon Quest Heroes II

Review: Dragon Quest Heroes II – Dragon Quest Heroes verscheen twee jaar geleden en was een best leuk succes voor Square Enix. De spin-off die zich vooral richtte op hack & slash gameplay met wat diepgang, bracht bekende en nieuwe personages samen in een wereld waarin je het al vechtend tegen al het gespuis op moest nemen. Dragon Quest Heroes II borduurt voort op die formule waarbij je wederom je duim op de proef zal gaan stellen. Een nieuw verhaal, herkenbare gameplay en dat alles in een kleurrijke wereld die je uitnodigt om het te verkennen.

Plotselinge oorlog

De wereld van Dragon Quest Heroes II bestaat uit zeven koninkrijken die al een zeer lange tijd vredig met elkaar omgaan. Er is al jaren geen sprake meer van oorlog en iedereen leeft op vriendelijke voet met elkaar. Mensen reizen van stad naar stad, maken vrienden, doen hun ding en nog veel meer. Geen vuiltje aan de lucht, totdat Harba ineens aangevallen wordt door de Dunesians, een naastgelegen koninkrijk. Deze aanval komt totaal onverwacht, maar de helden weten de stad te beschermen tegen de ineens agressieve inwoners van het buurland.

Dat is het begin van Dragon Quest Heroes II en al snel word je er op uitgestuurd om advies te vragen aan de ‘High King’, de meest wijze man van de wereld die leeft in de grote stad precies in het midden van de wereld. Met nog steeds goede bedoelingen ga je nadien op pad naar de stad van het volk dat jouw aanviel, maar al snel kom je oog in oog te staan met diverse vijanden. Wat is er aan de hand, waarom wordt de jarenlange vrede ineens doorbroken en wat speelt er allemaal op de achtergrond? Dat alles ga je ontdekken terwijl je je een weg langs de vele vijanden vecht die de game rijk is.

Genieten, maar met een kanttekening

Het verhaal in Dragon Quest Heroes II is leuk in elkaar gezet en is op zich interessant genoeg om te volgen. Dat is te danken aan de opbouw waardoor je toch wel benieuwd bent naar waarom de vrede ineens doorbroken wordt. Maar verderop in de game doet de algehele sfeer hier ook zeker een bijdrage aan leveren. De personages die zich bij je aansluiten zijn ontzettend divers en verschillen ook in gameplay en dan met name de specifieke eigenschappen die ze kennen en aanvallen die ze kunnen plaatsen.

Daarnaast schotelt de game je regelmatig cut-scènes voor en die zien er uitstekend uit. De game op zichzelf is visueel niet van het allerhoogste niveau, maar de stijl, de variatie en sfeer zijn boeiend genoeg om je goed te vermaken. Sterker nog, je zult vrij snel verschillende gebieden aandoen die er telkens anders uitzien, waardoor je je niet snel zult vervelen. Keerzijde van het geheel is wel dat de game op de één of andere manier een wat rare insteek kent als het gaat om het presenteren van het geheel. Niet zozeer in sfeer, stijl of gameplay, maar de personages zijn hierin een belangrijke factor.

De personages zijn zeer gevarieerd wat op zich een pluspunt is, maar tegelijkertijd zijn sommige dermate kinderachtig dat het niet coherent aanvoelt in contrast met de wat meer volwassen personages. Met name het gedrag van deze figuren kan soms wat op de zenuwen werken, want het lijkt net alsof je op het schoolplein van de basisschool staat. Wat daar nog bij komt zijn de tergend irritante stemmetjes van die personages, wat eveneens zeer kinderachtig klinkt. Gelukkig beschikt de game over Japanse voice-acting, dus schakel daar snel op over, want dat is een stuk beter.

Het lijkt oppervlakkig, maar kent toch diepgang

Afgezien van de genoemde punten is de stijl van Dragon Quest Heroes II verder prima te noemen. De verschillende personages zorgen voor voldoende variatie in de gameplay en gaandeweg je avontuur zal je diverse bazen treffen. Die zul je uiteraard onder handen moeten nemen en dan zijn de extra elementen binnen de gameplay toch wel erg handig. De standaard aanvalsmiddelen zijn niet heel erg bijzonder, want met het vierkantje en driehoekje deel je verschillende klappen uit. Ben je een geoefende speler? Dan kan je eventueel ook voor een wat complexere besturing kiezen, waarbij je zelf de combo’s bepaalt in plaats van dat de game dat automatisch voor je doet. Een fijne optie, want daarmee bedient de game zowel spelers die gewoon domweg willen butten bashen alsook spelers die wat diepgang in de gameplay zoeken.

Dat is de basis en daar alleen red je het niet mee, zeker niet tegen bazen. Gelukkig kent ieder personage zijn of haar eigen set van speciale aanvallen en die richten vanzelfsprekend veel meer schade aan. In ruil daarvoor zal je wel een bijbehorende meter in de gaten moeten houden die afloopt bij de inzet. Ben je flink op weg met het in de pan hakken van vijanden? Dan is er nog een ‘Tension’ meter die volloopt en zodra die meter eenmaal vol is, dan zet je een super aanval in. De schade die je dan aanricht is aanzienlijk hoger dan gebruikelijk en belangrijker nog, voor een korte periode kan de tegenstander geen schade bij jou aanrichten.

Daar blijft het niet bij, want uitgeschakelde vijanden laten zo nu en dan ‘Monster Medals’ vallen. Die medailles kan je oppikken en inzetten, net zoals in het vorige deel mogelijk was. Deze medailles zijn gekoppeld aan of een hulpmiddel of vijanden. Een hulpmiddel kan zijn bij inzet dat je magie meter sneller volloopt tijdens het vechten, wat natuurlijk handig is als je die speciale aanvallen veel inzet. Een andere mogelijkheid is dat de zojuist verslagen Golem een medaille dropt die je in kan zetten waarna je kortstondig tot een Golem transformeert en als brute kracht de tegenstander onder handen kan nemen. Dat zijn allemaal van die kleine extra aspecten die de gameplay net even wat interessanter en leuker maken.

Met name bij bazen komen deze mogelijkheden toch wel erg goed van pas, want sommige bazen hebben een healthbar die zeer langzaam terugloopt. Met je gewone aanvallen duurt het dan een eeuwigheid om deze te verslaan dus het is noodzakelijk dat je andere middelen aanwendt om deze baas aan te pakken. De bazen vormen echt een goede uitdaging, maar de ontwikkeling van de personages zit natuurlijk niet stil. Je hebt per personage een eigen level en skillsysteem en naarmate je een personage meer gebruikt, zal deze logischerwijs sneller in level omhoog gaan. Daarbij komen de skillpunten om de hoek kijken, want er zijn diverse aspecten per personage dat je kan verbeteren, dus het is belangrijk die punten ook daadwerkelijk in te zetten, want dat kan je helpen in de strijd.

Shit, dit is te lastig…

Een leuk aspect van Dragon Quest Heroes II is dat je er nooit helemaal alleen voor staat. Natuurlijk heb je een party van verschillende personages die je kunt gebruiken om de vijanden te verslaan. Maar op verschillende punten in de game krijg je de mogelijkheid om de hulp van een andere speler in te roepen. Vind je een bepaald gevecht in je eentje te lastig? Geef het aan en de game gaat kijken of iemand je kan helpen. Daarmee verandert de singleplayer ervaring ineens in een multiplayer ervaring en dat is een leuke extra. Voornamelijk omdat het geheel optioneel is en je dus nooit gedwongen wordt om met anderen te spelen.