Review: Akiba’s Beat – De Akiba serie is in Japan al iets langer aanwezig dan in ons landje. Een jaar of drie geleden maakten we voor het eerst kennis met deze serie in de vorm van Akiba’s Trip: Undead & Undressed. Toen we de titel van het volgende deel in deze serie zagen, Akiba’s Beat, dachten wij eerder dat het om een muzikale spin-off zou gaan in lijn met Persona 4: Dancing All Night. Akiba’s Beat heeft echter toch wel iets weg van de Persona serie, maar pakt dit goed uit? Lees snel verder.

From zero to hero

Onze held in deze game is Asahi Tachibana, een echte luiwammes. Of zoals hij het zelf graag noemt: een NEET. De term NEET staat voor “Not in Education, Employment or Training”, of zoals we het in Nederland zouden noemen: Een uitkeringstrekker. Probleem nummer één waar we tegenaan lopen is dat Asahi een totaal verschrikkelijk personage is. Waar je vaak met dit soort karakters een bepaalde haat-liefde verhouding opbouwt, is Asahi gewoon een vreselijk persoon. Hij komt standaard te laat voor zijn afspraken en wil het liefst ook gewoon thuis op de bank zitten en niks doen. We waren niet bepaald blij dat dit het karakter is waar we het mee moeten doen tijdens deze game.

Asahi wordt wakker op een zondag en beseft zich dat hij zich een paar uur heeft verslapen voor een afspraak met een vriend. Natuurlijk is deze vriend kwaad en Asahi haast zich om nog bij de afspraak te komen. Het één en ander wordt gezegd en Asahi gaat weer terug naar zijn luie leventje om vervolgens op dezelfde zondag weer wakker te worden. De tweede keer ontmoet hij echter een dame die hetzelfde ervaart als hij en zij laat hem zien wat de oorzaak hier van is. Door Akihabara heen zijn diverse waanbeelden die alleen zij kunnen ervaren en binnen stappen. Asahi heeft hier natuurlijk helemaal geen zin in en blijft liever op zijn luie gat zitten, maar al snel wordt hij alsnog omgepraat. Eenmaal binnen, begint de echte game pas.

Het gebrek aan Persona

Mocht het bovenstaande gedeelte je al wat bekend in de oren klinken, dan snap je al waar we met deze kop heen willen gaan. Akiba’s Beat lijkt heel erg veel geleend te hebben van de Persona serie. Je zou denken dat dit top is, gezien Persona één van de beste JRPG series op de markt is. Niks is echter minder waar. Waar Persona altijd met zeer originele designs komt en een geweldige afwisseling tussen de diverse dungeons waar je doorheen moet, mist Akiba’s Beat deze passie op elke denkbare manier. Het voelt aan als een erg lui geheel, waarbij wij de indruk krijgen dat het script voor deze game op één enkele post-it is geschreven en de rest gaandeweg is toegevoegd zonder enige communicatie binnen het team. Dit is gewoon een gemiste kans, aangezien een goede Persona kloon meer dan welkom is.

Op het gebied van de gevechten heeft Akiba’s Beat wel wat anders te bieden dan Persona, aangezien deze gevechten semi in real-time zijn. Je krijgt een aantal action points waarmee je diverse aanvallen kan uitvoeren, vervolgens mag de tegenstander wat doen en dan krijg jij weer action points. Tijdens de beurt van de tegenstander mag jij wel blokken en ontwijken, wat dus ook in real-time gebeurt. Dit is een concept dat we nog wel kunnen waarderen, want het geeft de game toch een beetje een eigen karakter, maar het is helaas allemaal wel erg magertjes uitgewerkt. Veel dieper dan dit gaat de gameplay helaas niet.

Goede muziek doet altijd goed… Toch?

Wanneer je een Japanse game gaat spelen, word je vaak geconfronteerd met diverse J-Pop nummers die uit jouw speakers knallen. In een game met een goed tempo en een juiste visuele begeleiding kan dit een soort adrenalinerush veroorzaken en ga je de hoge stemmetjes en blije beats juist waarderen. Maar wanneer een game echter voornamelijk repetitief aanvoelt en erg saaie, ongeïnspireerde omgevingen bevat, zorgen dit soort nummers eerder voor knallende hoofdpijn. Voor een game die het woord “Beat” letterlijk in de titel heeft staan, gaat Akiba’s Beat toch behoorlijk uit de maat. Wat we dan wel als een positief punt durven benoemen, is dat er zowel Japanse als Engelse stemmen aanwezig zijn, dus die keuze is gelukkig wel mogelijk.

Akihabara was nog nooit zo levenloos

Voor onze lezers die een beetje bekend zijn met Japan, is Akihabara een naam die jouw hart sneller zal laten kloppen. Het is dé plek waar elke bezoeker van Tokio graag naartoe wil. En terecht, zoek maar eens wat foto’s op het internet! Maar Akiba’s Beat slaagt erin om dit district er levenloos uit te laten zien. Alle gebouwen lijken op elkaar en er zijn nauwelijks textures te vinden. Je zal echter, net als in het echt, wel vaak genoeg verdwaald raken. In het echt is dit omdat Akihabara gewoon erg groot is, in deze game komt het doordat alles op elkaar lijkt.

Conclusie

Het was je misschien al duidelijk, maar Akiba's Beat valt niet helemaal in ons straatje. Waar we op sommige momenten echt wel begrijpen waar de makers heen wilden gaan met deze titel, voelt het geheel gewoon aan als een ongeïnspireerd rommeltje. Het hoofdpersonage is totaal niet likeable, Akihabara zag er nog nooit zo eentonig uit, de gevechten die je aan gaat voelen aan alsof ze zijn gemaakt door de minder succesvolle broer van de level designer van Persona en als kers op de taart zal de soundtrack in combinatie met de eentonige beelden je ook nog van de nodige hoofdpijn voorzien. Waar Akiba's Trip nog vermakelijk was in zijn gekheid, is Akiba's Beat een rommeltje.

Pluspunten

  • Zowel Japanse als Engelse stemmen aanwezig
  • Combat systeem is goed gevonden...

Minpunten

  • ...maar nog steeds erg mager
  • Alles is eentonig
  • Soundtrack past niet bij het spel
  • Het hoofdpersonage

3.5