Review: Lock’s Quest – Oorspronkelijk uitgekomen op de Nintendo DS in 2008, is de game nu in aangepast vorm ook voor de Playstation 4 beschikbaar. Lock’s Quest is deels tower defense, deels RTS en deels J-RPG, met een stijl die meteen doet denken aan het oudere Square Soft werk. De game kreeg destijds lovende reviews, maar raakte al snel in vergetelheid door achterblijvend commercieel succes. De PS4-versie van dit jaar is een remaster met een nieuwe besturing, een verbeterde user interface, HD-beeld en geremasterde muziek. Is dat genoeg om Lock’s Quest anno 2017 een nieuwe kans te geven?

Cliché of niet?

Je speelt als Lock, een wees die hoopt ooit een zogenaamde Archineer te worden – een slimme woordspeling van architect en engineer. Zijn zus Emi wordt tijdens een aanval op hun vissersdorpje ontvoerd door het Clockwork leger, geleid door de slechte Lord Agony – een geweldige naam wat ons betreft. Lord Agony heeft zijn leger gebouwd uit Source, de belangrijkste grondstof in het koninkrijk die het mogelijk maakt om leven te creëren uit dode materie. Het verhaal lijkt op standaard RPG-clichés tot zover, maar tegen de tijd dat je bij het einde bent aangekomen, blijkt het verhaal stukken beter dan aanvankelijk gedacht. Het is echter wel een kunst om vol te houden, want gedurende de eerste uren van het spel moet de game het niet hebben van het verhaal.

Praten, bouwen, vechten

De game is onderverdeeld in missies (dagen) met allemaal een stukje verhaalontwikkeling om vervolgens over te gaan in een bouwsectie en tenslotte de gevechtsequentie. In de bouwsectie plaats je objecten over de hele map totdat je geen Source meer over hebt: je verstevigt muren, je plaatst kanonnen en je zet vallen totdat je niet meer kunt. Zaken die je niet onbekend zullen zijn als je eerder een tower defense game gespeeld hebt. Tijdens de gevechtssectie blijkt of jouw keuzes de juiste waren. Je bestuurt Lock tijdens deze Battle fase om reparaties aan je verdediging uit te voeren en om vijanden direct aan te vallen. Doordat je de controle over Lock terugkrijgt tijdens deze fase, heb je veel invloed op de uitkomst, wat van cruciaal belang is tijdens de lastigere gevechten.

Je arsenaal bestaat uit muren, kanonnen en vallen. Muren blokkeren de voortgang van de vijand, maar bieden niet veel meer dan een eerste verdedigingslijn. Muren zijn verreweg de goedkoopste manier om de opmars van de vijand te vertragen. Kanonnen zijn een stuk duurder en zijn tevens je primaire bestrijdingsmiddel tegen de Clockworks. Kanonnen komen in verschillende versies die een variëteit aan debuffs veroorzaken naast het beschadigen van de vijandelijke troepen. Wanneer een kanon geplaatst is tussen muren, dan krijgen ze een defensieve bonus. Vallen zijn goedkoop en kunnen – indien goed geplaatst – snel korte metten maken met de Clockworks. Maar, tegen het einde van het spel wordt het spel zelfs iets te makkelijk als je de juiste vallen gebruikt.

Je ziet het al, Lock’s Quest barst van de klassieke tower defense clichés. Desondanks zal het nooit saai aanvoelen, zeker niet als je van dit type spel houdt. Een nadeel is echter wel dat de besturing wat te wensen overlaat. Lock doet regelmatig net niet wat je graag wilt en dat kan een beetje vervelend zijn. Dat is wellicht een residu van het feit dat de orginele besturing op de Nintendo DS natuurlijk een stylus pen was, daar waar je het op de PlayStation 4 gewoon met de DualShock 4 moet doen.

Gedateerd

Grafisch is Lock’s Quest weliswaar opgefrist voor het HD tijdperk, maar toch oogt het geheel erg gedateerd voor een PS4 game. Het volstaat prima voor het type spel dat het is, maar ergens bekruipt je steeds het gevoel dat je terug in de tijd bent gereisd. Tijdens de speelfases kun je de pixels tellen en niet omdat dit destijds een bewuste ontwerpkeuze was. De animaties van personages op het isometrische speelveld deden ons denken aan titels als Chrono Trigger en Secret of Mana, tijdloze. Maar is dat iets waar je warm voor moet lopen op je PS4? De audio is een soortgelijk verhaal. Het volstaat voor dit type spel, maar de remaster zorgt er niet voor dat dit opeens onvergetelijk materiaal is. Het zijn typisch terugkerende deuntjes die niet in je hoofd blijven zitten nadat je stopt met spelen.

Conclusie

Lock’s Quest is een lastige titel om te beoordelen. Het is een onopgemerkte klassieker van een ander tijdperk dat veel van zijn relevantie heeft ingeleverd door de jaren heen. De game was prima op zijn plek op de Nintendo DS, maar de noodzaak om deze game een tweede kans te geven op een modern platform ontgaat ons. Lock’s Quest is niet per se een titel die je gespeeld moet hebben ondanks de charme die de titel uitstraalt. Als je bij de kleine groep mensen hoort die de game in 2008 gespeeld heeft en je die ervaring nog een keer wilt beleven óf als je een retro gamer bent, tel dan gerust 3 punten bij het eindcijfer op. Anderen kunnen hun geld beter elders besteden.

Pluspunten

  • Moeilijkheidsgraad is gebalanceerd
  • Goed verhaal...

Minpunten

  • ...maar je moet er tijd in investeren
  • Doorzettingsvermogen nodig in eerste deel
  • Grafisch en audio technisch gedateerd
  • Besturing is sponzig
  • Voelt nog steeds aan als een Nintendo DS game

4.5