Review: AereA

Review: AereA – Het is vandaag de dag heel moeilijk om nog origineel uit de hoek te komen met een nieuwe game. Triangle Studios denkt met hun nieuwste spel dit wel voor elkaar te hebben gekregen. In AereA draait alles om muziek. Nu wordt dit natuurlijk in alle games gebruikt, maar in deze actie-RPG speelt ook alles wat ermee te maken heeft een grote rol. Zo zijn muziekinstrumenten wapens en je vindt tijdens je reis verschillende voorwerpen die met muziek te maken hebben. Dit klinkt op papier heel bijzonder en origineel, maar dat is natuurlijk geen garantie voor een goede game.

Nu met nog minder calorieën

Zoals je al hebt kunnen lezen, is AereA een actie-RPG. Hier moet je echter wel een asterisk bij plaatsen, want het is meer een light-versie daarvan. Het spel speelt op zich goed, maar loopt nu niet bepaald over van de actie en ook de RPG-elementen zijn heel erg summier. Je hebt wel vier verschillende personages waaruit je kunt kiezen en die hebben ieder hun eigen wapen, maar deze zijn onder te brengen in klasses die je al meerdere keren hebt gezien, zoals een warrior en een mage. Deze hebben een tweetal basisaanvallen, maar kunnen ook bepaalde skills ontgrendelen door op te levelen.

Dark Souls, maar dan anders

Dit oplevelen van je personage en je wapen moet ervoor zorgen dat je langzaam maar zeker sterker wordt en zo iets gemakkelijker je vijanden kunt verslaan. Alleen is dit compleet in onbalans. Binnen een hele korte tijd ben je al veel te sterk voor al je tegenstanders en dat is inclusief de eindbazen. Toegegeven: de allerlaatste baas weet wat weerstand te bieden, maar eigenlijk kun je de moeilijkheidsgraad van AereA vergelijken met het tegenovergestelde van een Dark Souls-game. De eerder genoemde skills die je kunt ontgrendelen heb je dan ook vrijwel niet nodig. Alleen bij één eindbaas ben je verplicht deze te gebruiken, anders kan je hem niet genoeg schade berokkenen.

Het gebrek aan uitdaging zorgt er al snel voor dat het allemaal eentonig wordt. Dit wordt ook niet geholpen door de levels. Er zijn er maar een handjevol aanwezig en deze zal je meerdere keren bezoeken. Er zijn daarin ook ‘puzzels’ aanwezig en je moet regelmatig hendels overhalen om deuren te openen. Elke keer dat je in een level komt waar je al bent geweest, moet je weer dezelfde hendels overhalen en ‘puzzels’ oplossen. Het is alleen zo dat je om deuren te openen vaak van hort naar her moet lopen en de zogenaamde ‘puzzels’ bestaan uit een magisch blok naar een magische plaat brengen. En die liggen negen van de tien keer een meter verderop. Je begrijpt dat dit de eentonigheid niet ten goede komt. Nu zijn er wel zijmissies om voor variatie te zorgen, maar die bestaan uit simpele fetch quests en dat gaat ook snel vervelen.

Music, please?

Tot zover is er dus niets origineel aan AereA, maar het algehele muziekthema moet daar verandering in brengen. Alleen merk je hier vrij weinig van. Ja, de wapens van de hoofdpersonages en eindbazen zijn muziekinstrumenten en kogels zijn muzieknoten, maar daar houdt het eigenlijk een beetje mee op. Er had hier zoveel meer mee gedaan kunnen worden. Zo heeft een eindbaas een bepaald instrument als wapen, maar waarom staat deze dan niet centraal in de melodie die tijdens dit gevecht ter gehore wordt gebracht? Bij sommige bazen hoor je het desbetreffende instrument wel wat vaag op de achtergrond, maar dit had juist op de voorgrond moeten treden.

Niet bijzonder

Waar de game ook niet heel veel bijzondere dingen mee doet, is met de vormgeving van de helden en diens vijanden. Voor allen geldt dat deze er erg ongeïnspireerd uitzien. De helden vallen onder het dertien in een dozijn en de vijanden zijn allesbehalve origineel. Ook de eindbazen zijn zo generiek als maar kan. De game mist gewoon een eigen smoel. Toch weet de ontwikkelaar met sommige omgevingen wel iets moois voor te schotelen. Vooral levels die zich binnenshuis afspelen zijn voorzien van felle kleuren en aardig wat detail. Dat ziet er gewoon goed uit. Levels die zich buiten afspelen zijn weer van een minder kaliber en zien er heel standaard uit met weinig oog voor detail. Voor de soundtrack geldt hetzelfde: sommige tracks zijn goed en passen bij het level en andere slaan de plank wat mis.

NNOOOooo…

Nu scoort AereA op de meeste punten niet al te hoog en helaas is dat op technisch vlak niet beter. Tijdens je speelsessie zal je een aantal rare en/of vervelende dingen tegenkomen. Zo wil de framerate wel eens flink inkakken of het spel staat soms voor een paar seconden stil. Tevens kan je door sommige voorwerpen heenlopen. Het meest vervelende is nog wel dat je soms simpelweg niet meer verder kunt. Zo wist de eerste eindbaas in het midden van het gevecht weg te springen en niet meer terug te komen. Het enige wat je dan kan doen, is het spel stoppen en het level weer helemaal opnieuw doen. En daar wordt natuurlijk niemand vrolijk van.

Een sprankje hoop

Toch kunnen we met iets positiefs afsluiten. AereA beschikt over een coöp-modus en deze weet zowaar de game een kleine boost te geven. Je kunt met maximaal vier spelers spelen en dat zorgt toch voor net iets meer plezier. Ook hier moet je niet al te veel verwachten van het spel, maar dit is wel de beste manier om AereA te spelen. Je moet dan wel vrienden in huis halen, want dit is alleen lokaal te spelen, dus niet online.