Review: Uncharted: The Lost Legacy – Toen aangekondigd werd dat Uncharted 4: A Thief’s End een Season Pass zou krijgen, wisten we dat er wellicht wat leuke DLC aan zat te komen voor de game. Wat we echter niet hadden verwacht, was een stand-alone release van een losstaand Uncharted-avontuur met daarin Chloe Frazer en Nadine Ross in de hoofdrollen. Dat is namelijk precies wat The Lost Legacy is. Heb je een Season Pass? Dan is de ‘downloadbare content’ gratis voor jou, maar in wezen is dit dus een losstaande game. Je kunt het zien als een soort mini-Uncharted met een speeltijd van zo’n 6 á 7 uur. Wij hebben het verhaal inmiddels van A tot Z mogen beleven en dus delen we onze bevindingen met jullie in deze review, uiteraard spoilervrij.

Met twee dames op pad

Chloe Frazer en Nadine Ross ontmoeten elkaar in een vervallen boerendorpje dat op de rand van een burgeroorlog staat. Hier begint hun avontuur en jij bent degene die dit van begin tot eind mag beleven. Dit is toch wat raar, aangezien we na vijf Uncharted delen de charmante Nathan Drake gewend zijn. Toch is dit helemaal niet erg, want de typische Uncharted-gameplay is eigenlijk vanaf minuut één aanwezig. Dit doet meteen de sfeer voor de game bepalen en in het begin is het zelfs wat emotioneel, omdat je diep in je hart weet dat dit mogelijk écht de laatste Uncharted is die je (voor een lange tijd) gaat spelen.

Wat ons redelijk snel opviel tijdens het spelen van de game, is dat de chemie tussen Chloe en Nadine niet heel natuurlijk is. De Engelse voice-overs zijn een stuk beter op elkaar ingespeeld dan de Nederlandse, want die is met name wat betreft de teksten van Nadine een ramp. Het is gevoelloos ingesproken en je merkt dat er geen conversatie is, maar puur iemand die gewoonweg wat zinnen opleest samen met de ander.

De Nederlandse voice-over van Nadine komt hierdoor dus niet goed uit de verf. Bij de Engelse voice-over is dit minder, maar alsnog is de chemie niet zo sterk als tussen bijvoorbeeld een Nathan en Sully. Ga je deze game spelen, doe jezelf een lol en zet sowieso de Nederlandse voice-overs uit, anders is het soms moeilijk om je niet te irriteren. Andere personages in de Uncharted-reeks hebben wat ons betreft iets meer feeling dan deze twee, waaronder een Elena, Sully of Sam.

Gameplay redelijk in lijn met Uncharted 4, maar niet alles

Over het algemeen is de gameplay van The Lost Legacy van gelijke orde als Uncharted 4: A Thief’s End. De game ademt Uncharted als franchise zijnde. Het welbekende klim-en-klouter werk zit erin, samen met prachtige uitzichten alsook gigantische set-pieces die een smile op je gezicht toveren en zo in een Hollywoodfilm zouden passen. Toch lijkt het in The Lost Legacy allemaal wat minder soepel aan elkaar geknoopt te zijn dan bij de ‘echte’ games het geval is. Zo bevat deze game het grootste level ooit in de Uncharted geschiedenis, maar dit level is, wat ons betreft, eigenlijk de saaiste van alle levels uit de game. Het is ook een level met ongebruikelijke gameplay voor de franchise en dat pakt niet helemaal goed uit.

Verder is het begin ijzersterk, maar daarna zakt het best wat in om vervolgens langzaam weer omhoog te klimmen tot een spectaculair slot. Dit is een beetje zonde, we hadden liever een wat trager begin gezien om vervolgens langzaam op te bouwen naar een intens slotstuk. Wat we ook misten in The Lost Legacy en wat deel vier wel had, is intensiteit en variatie. Qua variatie in omgevingen speelt The Lost Legacy zich voornamelijk in hetzelfde gebied af, daar waar Uncharted 4 juist heel variërend was.

Ook aan echt hele spannende momenten ontbreekt het een beetje in de game, want de focus van de gameplay ligt vooral op het puzzelen, routes zoeken en natuurlijk schatten vinden. Maar laat deze kritiekpunten de pret niet drukken, want wanneer het saaie stuk achter de rug is en je bij het ‘echte werk’ komt, hebben we hier toch weer een mooie game te pakken. We zijn ook zeker niet vergeten dat het hier slechts een kleinere game – ontstaan uit DLC – betreft en geen volwaardig nieuw deel, maar deze punten wilden we toch wel even aanstippen.

Niet perfect, maar degelijk

Zoals je leest, is The Lost Legacy niet perfect, maar afgezien van de kritiekpunten is het wel gewoon een goede game. Desalniettemin betreft het hier een ‘Uncharted-snack’ en geen (bijna) volwaardig deel, wat sommige gamers lijken te verwachten. Deze verwachting is begrijpelijk, gezien de fysieke en stand-alone uitgave van de game. Afgezien van dat is het als je naar het eindproduct kijkt, iets wat men in een jaar in elkaar heeft gezet, toch wel iets waar we van onder de indruk zijn. Een nadeel voor Naughty Dog is natuurlijk dat ze met Uncharted 4: A Thief’s End de lat voor zichzelf zo hoog hebben gelegd, dat The Lost Legacy op veel vlakken gewoon als wat minder aanvoelt.

Halverwege het spelen wordt de game pas echt goed en dan kom je er helemaal in. Er komt wat meer actie in de game, meer shoot-outs en het ene gigantisch mooie uitzicht na het andere is wat zich opvolgt. Ook zijn we onder de indruk van hoeveel goede puzzels men in deze game heeft weten te stoppen. Makkelijk zijn ze overigens niet, er zitten een paar puzzels bij die zelfs voor Uncharted-begrippen best pittig zijn. Dit is ook duidelijk de focus geweest voor deze game en dat zullen sommige spelers fijn vinden en anderen wat minder. Wij kunnen het in ieder geval waarderen.

Grafisch nog sterker

Grafisch lijkt de game ook een kleine boost te hebben gekregen, al moeten we aangeven dat we de game gespeeld hebben op een PS4 Pro (Uncharted 4 destijds niet). Omgevingen lijken gedetailleerder en HDR is een zege voor een game als dit. Nog nooit hebben we zulke mooie zonnestralen gezien in een game. Grafisch weet Uncharted al vanaf het eerste deel veel indruk te maken en dat is met deze nieuwe game absoluut niet anders. Enorme uitzichten, prachtige omgevingen en zoveel detail dat het bijna echt wordt is wat dit tot één van de mooiste games voor de PS4 maakt. We dromen al van wat Naughty Dog op visueel vlak met The Last of Us: Part II gaat doen, want zij blijven een baas op dit gebied.

We moeten echter nog wel melden dat we de nodige bugs en glitches zijn tegengekomen. Ook met de day-one patch is het ons meerdere malen overkomen dat we door het dak of een rots heen zakten, zo dwars door het level heen. Tijdens een gevecht bleven we ook weleens vastzitten in een rots, waarop we moesten wachten tot Nadine iedereen had vermoord vooraleer we verder konden na een cut-scène. Dit is niet gebruikelijk voor Uncharted, dus dan gaan dit soort dingen opvallen. Ook merkten we tijdens het zwemmen dat de game kampte met de nodige framedrops, iets wat verder in de rest van het avontuur niet merkbaar was.

Conclusie

We hebben zeker genoten van Uncharted: The Lost Legacy, maar in tegenstelling tot Uncharted 4, kent deze game toch wel wat kritiekpunten. Zo missen we variatie in omgevingen wat Uncharted 4 onder andere zo goed maakte. De chemie tussen Nadine Ross en Chloe Frazer is ook niet heel sterk, wat toch wat jammer is. Stiekem hadden we eigenlijk iets meer verwacht van The Lost Legacy en het is jammer dat het geheel zich vooral afspeelt in het oerwoud. Eerlijk is eerlijk, de lat lag torenhoog dankzij Uncharted 4 en daaraan tippen is moeilijk. Desalniettemin weet The Lost Legacy weer een aantal memorabele momenten te brengen, bevat het weer scènes, zoals alleen Naughty Dog dit kan en dat is voor niemand een straf. Tot slot, het blijft Uncharted en als je deze franchise tof vindt, mag je deze game zeker niet missen.

Pluspunten

  • Grafisch erg indrukwekkend
  • Hindoestaanse mythologie is erg interessant
  • Fantastische en memorabele momenten zoals je die alleen in een Uncharted-game tegenkomt
  • Ondanks mindere chemie toch een interessant verhaal

Minpunten

  • Weinig variatie in gameplay
  • Chemie Nadine en Chloe niet heel sterk
  • Speelt zich voornamelijk in het oerwoud af
  • Hier en daar wat technische fouten

8.0