Gespeeld: Star Wars Battlefront II – We hebben al aardig wat kunnen zien van de nieuwe Star Wars Battlefront de laatste paar maanden. Zo af en toe zagen we wat teasers van de singleplayer, maar de nadruk lag grotendeels op de multiplayer. Grootschalige gevechten met anderen staan natuurlijk centraal in Battlefront II en nu nog uitgebreider dan voorheen. Iets wat het eerste deel in beperkte mate bevatte, waren luchtgevechten, veelal dicht bij de grond. In Star Wars Battlefront II krijgen we de kans om de sterrenoorlog voort te zetten in het heelal.

Bekend, maar nieuw genoeg

In de nieuwe modus, genaamd Starfighter Assault, is het de bedoeling dat er verschillende objectives vervuld worden. Het level dat we speelden op de gamescom was gesitueerd boven de planeet Fondor rondom verschillende Imperial stations en schepen. De Rebels moesten ervoor zorgen dat veel onklaar gemaakt werd bij de stations en de schepen eromheen, de tegenpartij moest dit natuurlijk zien te voorkomen en dit gaat dan gepaard met een aantal objectives. Denk aan het opblazen van schilden, turrets en andere onderdelen, die als belangrijk worden gezien door de Imperials.

Starfighter Assault zou Starfighter Assault niet zijn als je geen Starfighter zou hebben. Gelukkig is er een ruime keuze aan starfighters beschikbaar, wat uiteenloopt van A-Wings tot X-Wings en van TIE-fighters tot zelfs TIE-Bombers. Elk van deze schepen heeft zo zijn eigen klassemogelijkheden, wat voor variatie zorgt. Zo heeft elk schip zijn eigen drie onderscheidende functies. Denk aan raketten, boosten of een korte periode sneller kunnen schieten en daarmee kun je dus zelf uitzoeken wat jou het beste ligt. Bovendien zorgt het voor variatie in de gameplay, want niet elk schip voelt hetzelfde aan. Dit valt echter in het niet wat de Hero Starfighters te bieden hebben qua variatie.

Geen held op sokken meer

In de eerste Battlefront waren er ook al Hero schepen aanwezig. Door middel van het oppakken van power-ups kon je ze vervolgens gebruiken, wat een leuke feature was. Heel bijzonder was het echter niet, behalve dat ze erg veel health hadden. In Star Wars Battlefront II is daar nu aan gesleuteld, zodat het net wat interessanter is. Als je genoeg punten hebt verzameld in een gevecht, dan kan je deze inwisselen voor een Hero schip. Hierin zien we het nodige aan opties, want in de demo konden we aan de kant van de Rebels kiezen voor de Millenium Falcon en de X-Wing van Poe Dameron, daar waar we bij de Imperials konden kiezen uit de Scimitar van Darth Maul of de Slave I van Jango/Boba Fett.

Elk Hero schip heeft een eigen speciale mogelijkheid. De Millenium Falcon heeft bijvoorbeeld erg veel health ten op zichte van de andere schepen. De Black X-Wing heeft dan weer extra snufjes ten opzichte van een normale X-Wing, waardoor je een aanduiding krijgt waar de vijanden zitten. Bij de Imperials waren we overigens wat meer onder de indruk. De Scimitar kan bijvoorbeeld onzichtbaar worden en dat zorgt ervoor dat raketten die aanvankelijk gelockt zijn hun doel verliezen. Daartegenover staat wel weer dat de Scimitar vrij gemakkelijk neer te halen is. Typisch een balans dingetje, maar in de korte tijd dat we speelden lijkt dat wel goed te zitten.

Als laatste heeft de Slave I Seismic Charges en die zijn erg interessant. Voordat deze ontploffen, krijg je een seconde of twee even helemaal niets te horen, waarna ze een iconisch geluid orchestreren door het level heen. Dit is exact zoals het in de film Attack of the Clones eraan toeging, indrukwekkend. Dit kan overigens ook gezegd worden over al het andere geluid in de game, want dat is werkelijk grandioos te noemen. Kenmerkende motorgeluiden, het schieten van lasers, de explosies enzovoort, het brengt het gevoel van de films uitstekend over naar de interactieve ervaring die de game je biedt.

Een betere ervaring met meer controle

Wat onder meer ook veranderd is in Battlefront II ten opzichte van het origineel, is de besturing van de schepen. In de eerste Battlefront was het namelijk zo dat je beperkte controle had over je schip door het te besturen met maar één analoge stick. Wilde je loopings maken of een ‘barrel roll’ doen, dan kon dit enkel met de d-pad. Dit is nu aangepast aan de hand van de Battlefield besturing, waardoor je beide analoge sticks gebruikt om je schip te besturen en dat geeft je veel meer vrijheid in manoeuvreren tijdens spacebattles. Ofwel, je krijgt meer het gevoel van wendbaarheid, omdat de controle nu beter is.

Voorlopige conclusie

Na gewone gevechten op de grond te hebben uitgevochten op de E3, konden we op de gamescom het heelal in met de Starfighter Assault modus. We hebben na het spelen van deze modus er een positief gevoel aan overgehouden. Het besturen van de schepen gaat fijn, de geluiden zijn geweldig en ook het principe van objective based gameplay is een designkeuze geweest die positief uitpakt. Daarnaast zijn de Hero schepen ook niet meer zo saai als in de vorige game, omdat ze meer diepgang kennen door de verschillen onderling wat het alleen maar leuker en afwisselender maakt. Het lonkt naar meer en dat is altijd een goed teken.