Gespeeld: South Park: The Fractured But Whole – South Park: The Stick of Truth was een geslaagde game. Het verhaal was geheel in lijn met de televisieserie: absurd, grof, bizar en vooral heel erg grappig. Niet voor niets staan de geestelijk vaders van de serie bovenop het project om te zien dat alles goed verloopt. Hetzelfde geldt ook voor het vervolg, The Fractured But Whole, die eigenlijk verder gaat na het vorige avontuur. Na een korte kennismaking op de E3 kregen we bij Ubisoft de kans om de eerste drie uur van de game te spelen en dat was bijzonder vermakelijk.

Nieuwkomer? Geen probleem

The Fractured But Whole biedt een compleet nieuw avontuur waarin allerlei moderne zaken op de hak worden genomen. Van middeleeuwse principes stappen we nu over naar superhelden, want Cartman heeft bedacht dat dit veel lucratiever is. Dit alles ontstaat nadat een kat verdwenen is en Cartman met zijn leger van superhelden deze kat wil vinden om de beloning op te strijken. Of dit de rode lijn in het verhaal is, is even aankijken, want al snel ging het alle kanten op met secundaire opdrachten die van enige invloed op de gameplay en het verhaal zijn.

Maar stel, je hebt het vorige deel niet gespeeld, wat dan? Maak je geen zorgen, Ubisoft weet deze game op een bijzonder creatieve wijze te koppelen aan de vorige, waardoor je er zo in kan stappen. Ook is het fijn dat je in de eerste twee uur veel uitleg krijgt over de manier van spelen, hoe de combat in elkaar steekt, wat de mogelijkheden zijn en meer. Al spelend leer je de game kennen en dat maakt het uitermate geschikt voor nieuwkomers die gelijk met deze game aan de slag willen. Overigens is het niet zo dat de game heel ingewikkeld is, want heel bijzonder kunnen we de gameplay niet noemen.

Niet bijzonder, maar wel goed

Dat heeft misschien een wat negatieve ondertoon, maar vat dit zeker niet zo op. In The Fractured But Whole wandel je van de ene locatie naar de andere om daar met mensen te praten die je weer nieuwe opdrachten geven. Dat kunnen zeer simpele opdrachten zijn, maar ook uitgebreide opdrachten die voor het verhaal van belang zijn. In de tussentijd tref je her en der allerlei vijanden aan die je natuurlijk moet verslaan om XP op te bouwen, waardoor je in level kan stijgen wat je vervolgens weer nieuwe gameplay mogelijkheden oplevert.

Het is in die zin vergelijkbaar met het origineel, maar wel geeft Ubisoft er nu wat meer diepgang aan door nog meer mogelijkheden te presenteren. Ook de manier van vechten is aangepast, want nu krijg je een raster te zien waarop je in beperkte mate kan bewegen. Aan de hand daarvan zie je ook wat een aanval precies doet qua bereik en soms kan het zo zijn dat je twee tegenstanders die naast elkaar staan in één keer raakt. Staan tegenstander achter elkaar, dan kan je een ‘kick-back’ bonus krijgen door de voorste met je aanval naar achteren te slaan die de ander dan raakt. Of de tegenstander knalt tegen een object aan, wat ook weer schade berokkent.

Het raster systeem zorgt voor een goed overzicht en dat is een fijne vooruitgang ten opzichte van het origineel. Ook is het mogelijk om bij inkomende aanvallen snel op een knop te drukken waardoor je iets minder health verliest. Timing is sowieso belangrijk, want bij verschillende aanvallen komt er een quick time event aan te pas en hoe beter jij hierop reageert, hoe meer schade je aan zal richten. Grote verschillen zijn het niet, want vaak gaat het slechts om één of twee HP, maar dat kan in lastige gevechten cruciaal zijn.

Alle personages beschikken over een eigen set van aanvallen waarbij de één nog meer bizar is dan de ander. Hierin zit wel onderscheid in mogelijkheden, want het ene personage is heel erg offensief ingericht daar waar de ander juist erg defensief is en dus voor health kan zorgen, schilden kan opzetten en meer. Een goed gemixt team kan zeker van pas komen en vrij snel in het avontuur zal je meer helden rekruteren die samen met jou het gevecht aan gaan. Als een bepaald personage echter niet bevalt, dan kan je die zonder problemen omwisselen met een ander, daar ben je geheel vrij in.

Een andere vernieuwing is dat sommige vijanden beschikken over sterkere aanvallen die opgeladen moeten worden. Als dit geactiveerd wordt, kunnen ze pas bij de tweede beurt de daadwerkelijke aanval plaatsen en dat wordt aangeduid op het raster. Het is dan zaak om goed op te letten dat jouw personages uit de buurt zijn, want deze aanvallen kunnen zomaar 60% van je health kosten. In dat opzicht is het sowieso ook van belang om je healthbar in de gaten te houden, want die kan snel leeglopen. Als oplossing zijn er natuurlijk items om je health mee aan te vullen en personages met helende krachten, maar desalniettemin is opletten belangrijk.

Niet geheel onbelangrijk is dat elk personage over een bijzonder sterke aanval beschikt. Door aanvallen goed uit te voeren zal een meter bovenin het scherm steeds verder vollopen. Elke aanval, ongeacht wie deze aanval uit je team doet, zal hier aan bijdragen. Als de meter eenmaal vol is, dan kan je een speciale aanval in zetten en die wordt ingeleid met een korte animatie die volstrekt over de top is. Uiteraard erg vermakelijk, want het past perfect in de absurditeit van de franchise. Verder zal je gaandeweg door te levelen en vijanden te verslaan meer mogelijkheden vrij spelen, waaronder speciale artefacten die je weer een bonus geven.

The Fractured But Whole neemt dus in feite het oorspronkelijke combat systeem en geeft hier meer mogelijkheden aan, waardoor de gevechten nog leuker en gevarieerder worden. De manier van spelen is verder meer van hetzelfde. Het steekt gelukkig zeer goed in elkaar en de afwisseling is volop aanwezig, waardoor je je niet snel zal vervelen. Bovenop de combat, het voltooien van quests en bijkomende zaken, krijg je ook nog te maken met bijzondere dialogen en bizarre situaties. Dit is precies wat je zou verwachten en geheel in lijn van hoe je South Park kent. Bij voorkeur zo grof mogelijk.

Humor… op en top!

Wat de ontwikkelaar heel slim doet, is dat ze inspelen op de laatste trends. Superhelden zijn helemaal hot vandaag de dag en naast dat dit een thema in deze game is, zitten er ook flauwe grappen in. In de thuisbasis van de superhelden zul je bijvoorbeeld een bord zien met daarop het franchiseplan. Dat doet gelijk denken aan de roadmap van Marvel, die er ieder jaar een paar films uitgooit. Andere verwijzingen komen terug in allerlei kleine randzaken. Zo is niet de gehele map beschikbaar bij aanvang en niet beschikbare gebieden worden geblokkeerd met rode LEGO-blokjes onder het mom van lava… je snapt het wel.

De fidget spinner komt ook terug in de game en is een heuse artefact die van invloed is op de combat. Maar ook ten nadele van jou komen er bizarre verwijzingen in de game terug. Zo was er een moment dat ik als speler als enige in een achterkamertje van een kerk terechtkwam om even tot rust te komen. Nog geen seconde later stonden er twee priesters die mij virtueel wilden betasten. Dat liep uiteraard uit op een gevecht, waarbij de special aanval van de priesters een ketting met ballen was die hij uit, jawel… zijn anus haalde. Hier begon hij zich in eerste instantie mee te kastijden om vervolgens m’n personage een opdonder te geven. Jazeker, zo ver gaat de humor van deze game en of je het waardeert of niet, creatief is het in ieder geval.

Voorlopige conclusie

South Park: The Fractured But Whole heeft de gameplay basis van The Stick of Truth genomen en verder verduidelijkt, uitgebreid en nog leuker gemaakt. Iedereen die de vorige game erg kon waarderen, zal zich net zo kunnen vermaken met dit avontuur. Zo veel is wel duidelijk na drie uur spelen. De humor, de gameplay, de combat en personages, het is één mix van onzin en dat levert gewoonweg een hele vermakelijke game op. Nergens is het baanbrekend, omdat het vooral meer van hetzelfde is. Ditmaal dan wel in een andere setting, gezien superhelden de hoofdrol opeisen. Belangrijker nog om te weten is dat er eigenlijk weinig mis kan gaan met deze game, omcirkel 17 oktober dus alvast maar in je agenda.