Review: Maize

Review: Maize – Als er iets verschrikkelijk vervelend is, is het dat je niet krijgt waarvoor je hebt betaald. Vooral bij bedrijven die internet aanbieden komt dit regelmatig voor. Je neemt een abonnement voor een bepaalde snelheid en negen van de tien keer wordt deze niet gehaald. Je wordt daar als consument natuurlijk niet vrolijk van. Bij games gebeurt het ook wel eens dat een ontwikkelaar niet biedt wat het heeft beloofd. Zo is No Man’s Sky daar een goed voorbeeld van. Hier kan nu ook Maize aan worden toegevoegd, maar om een andere reden dan de eerder genoemde titel. Betekent dit echter ook dat het automatisch een slecht spel is?

Mais

In Maize lijk je op het eerste gezicht terecht te komen op een doodnormale boerderij. Er zijn velden vol met mais en je komt allerlei gebouwen en dingen tegen die je ook verwacht op een boerenbedrijf. Al snel kom je erachter dat er meer gaande is. Je komt namelijk pratende maiskolven tegen en dat is natuurlijk allesbehalve normaal. Dit is het begin van een groot avontuur, waarin de boerderij een dekmantel blijkt te zijn voor een gigantisch laboratorium, waar twee wetenschappers aan het roer staan. Alleen hebben deze twee heren niet helemaal goed begrepen waarom zij op deze plek terecht zijn gekomen.

Zonder er bij na te denken

Maize wordt omschreven als een first-person avonturen/puzzelgame, maar van daadwerkelijk puzzelen komt erg weinig terecht. Ja, je moet verschillende objecten vinden om verder te komen, maar je krijgt van elk een omschrijving te zien waarin duidelijk wordt wat je ermee moet doen. Tevens zijn de plekken waar je dingen moet gebruiken en waar belangrijke objecten zich bevinden opgelicht. Tot echt puzzelen komt het dus simpelweg niet. Wat je wel aan het doen bent, is zoeken naar de diverse items die je nodig hebt. Maize is dus meer een veredelde walking simulator/interactief verhaal. Heb je de game gekocht omdat je van avonturen/puzzelgames houdt, dan word je flink teleurgesteld.

Dat er verkeerde informatie wordt gegeven door de ontwikkelaar is natuurlijk geen goede zaak, maar dat zegt verder niets over het spel zelf. Beoordeel je Maize gewoon zoals deze werkelijk is, dan is er op zich weinig mis mee. Het verhaal zelf is niet heel erg bijzonder, maar weet uiteindelijk toch een klein beetje te verrassen. Het geheel wordt uit de doeken gedaan door middel van verschillende objecten in de omgeving en dat werkt prima. Alleen kom je al snel een metgezel tegen – een Russische teddybeer – die er eigenlijk voor spek en bonen bij zit. Hij zal je in je avontuur begeleiden, maar hij is allesbehalve een toegevoegde waarde. Ook word je al snel moe van hem, doordat zijn dialogen met de hoofdrolspeler geforceerd grappig zijn.

Dat wordt lachen… toch?

De ontwikkelaar heeft geprobeerd om het gehele spel een flinke dosis humor mee te geven. Dit past natuurlijk prima bij de gekke situatie waarin je terecht bent gekomen, alleen is het negen van de tien keer gewoon niet leuk. Zo worden sommige grappen wel heel erg uitgesmeerd, waardoor ze heel snel hun kracht verliezen. Af en toe zijn er wel wat momenten die een lach op je gezicht toveren, maar dit is eerder uitzondering dan regel. De humor had een toegevoegde waarde moeten zijn voor de gekke (maar wel leuke) situatie waarin je je bevindt, maar dat is nu helaas niet het geval.

Stilte voor de storm

Wat ook geen toegevoegde waarde is, is dat de game kampt met wat technische slordigheden. Zo kijk je meteen bij het begin al dwars door de grond heen en zijn er plekken in de wereld waar je letterlijk in vast kan komen te zitten. Wat ook heel vreemd is, is dat Maize geen titelmuziek heeft. Het is echt doodstil en je gaat dan ook twijfelen of er iets mis is met je TV of surround-set. Ik weet nu niet of dit bewust is gedaan of dat er een foutje in het spel zit, maar vreemd is het wel.