Review: The Girl and the Robot

Review: The Girl and the Robot – Midden in de zomer kwam zonder enige PR-geluid de game The Girl and the Robot uit voor de PlayStation 4. De game kwam en ging aan iedereen voorbij, maar onlangs verscheen de game opnieuw, maar dan op disc. Tijd om toch eens in dit avontuur te duiken om te kijken of het nu eigenlijk terecht is dat de game zo stilletjes aan ons voorbij is gegaan. The Girl and the Robot schotelt je een bijzonder avontuur voor en je komt nu te weten of het wat voor je is.

Het eenzame meisje

Deze game heeft qua verhaal duidelijk inspiratie opgedaan bij ICO. De game begint met een jong meisje dat eenzaam opgesloten zit in haar eigen vertrek in een groot kasteel. Een kleine man ziet haar zitten en besluit haar te bevrijden. Het kasteel zelf wordt bewoont door een boze koningin die haar heeft opgesloten en te allen tijde wil voorkomen dat ze ontsnapt. Om dat te bewerkstelligen zijn er overal in het kasteel robotridders te vinden die haar (het meisje) te pakken willen krijgen. Maar gelukkig staat het meisje er niet alleen voor, want vrij snel na het ontsnappen uit haar vertrek vind ze een manier om een robot aan haar controle te onderwerpen.

Met een magische ketting kan ze zich namelijk in de robot verplaatsen en daardoor ontstaat er een band tussen de twee. Op ieder gewenst moment kan je zodoende tussen de twee personages wisselen en daar waar het meisje zwak is in gevechten, is ze wel broodnodig voor de puzzels. Zij kan namelijk springen en door smalle gangen heen kruipen. De robot daarentegen is een wat lomper geval: die kan namelijk alleen via de gewone routes. Hij beschikt dan wel weer over middelen om zijn vijanden te verslaan. Samen ga je op pad met als uiteindelijke doel de boze koningin verslaan.

Combat en puzzels

Gedurende het avontuur – dat ongeveer een kleine vier uur duurt – zal je verschillende gebieden in het kasteel aandoen. Hierbij is de afwisseling volop aanwezig, want tijdens het puzzelen om je een weg te vinden, zul je ook genoeg vijanden treffen die je moet uit zien te schakelen. Hierbij is het soms zaak om goed op te letten en effectief met je wapens om te springen, want op sommige momenten komen vijanden in grote getale op je af. Heel ingewikkeld zal het nooit worden, want de robot beschikt over één aanvalsmove met zijn zwaard die begint met twee lichte en een afsluitende zware aanval.

Daarnaast kan de robot inkomende klappen afweren met zijn schild en vijanden vanop afstand raken met een pijl en boog. Dat is de combat die de game kent en dat klinkt zeer beperkt. Dat is het ook zeker, maar heel veel meer combat is er eigenlijk niet nodig, omdat de vijanden dom hakvoer zijn. Ze beschikken over geen enkele strategie en het uitschakelen mag dus nooit een issue zijn. Leuk is overigens dat de pijl en boog regelmatig ook ingezet moeten worden om bepaalde schakelaars over te halen, waardoor jijzelf of het meisje weer verder kan komen in het level.

Wat deze game erg leuk maakt, zijn de puzzels en het samenwerken. Geregeld zul je van elkaar gescheiden worden, maar met een druk op de knop wissel je van personage. Het meisje moet regelmatig een doorgang zien te creëren voor de robot en vice versa. Daardoor ben je continu aan het wisselen om zo de puzzels op te lossen. Naarmate je verder komt, worden ook de puzzels steeds creatiever en zijn ze allemaal verschillend van elkaar. Dat is duidelijk het sterkste punt van de game, want daar zal je het meeste voldoening uithalen.

Terug in de tijd

Qua gameplay moeten we zeggen dat het op zich wel in orde is met deze game, maar als je het voor de eerste keer gaat spelen, zal je toch even slikken. Visueel ziet het er namelijk extreem simpel en achterhaald uit. Het is alsof je een PlayStation 2 game zit te spelen en dat is toch iets té ouderwets voor de standaard anno 2017. Kan je daar langs kijken, dan zal de gameplay je zeker kunnen vermaken, want gedurende het avontuur is er geen moment geweest waarop we ons verveeld hebben. Dat ondanks de zeer beperkte gameplaymogelijkheden, de achterhaalde physics en het gebrek aan goede audio.

Het is duidelijk dat de ontwikkelaar met een bijzonder beperkt budget heeft moeten werken, want het is in werkelijk alles achterhaald. Grafisch is het vrij slecht, de draw-distance is een drama en de visuele effecten zijn erg beperkt. De gameplay zelf werkt op zich prima, maar ook daarin merk je beperkingen. Zo is het bijvoorbeeld niet mogelijk om te strafen als je de pijl en boog gebruikt. De animaties van met name de vijanden zijn heel erg houterig en je kan ook niet vloeiend 360 graden om je as draaien met de analoge stick die je personage bestuurt, want je moet de camera bijsturen wil je dat bewerkstelligen. Dat is nooit echt een groot probleem, tenzij je moet vluchten van vijanden, maar dat komt gelukkig weinig voor.