Review: South Park: The Fractured But Whole – Na het succesvolle South Park: The Stick of Truth liet Ubisoft tijdens de E3 in 2015 weten dat er een vervolg zou komen. Helaas werd het geduld van de fans heel erg op de proef gesteld, want het spel werd meerdere keren uitgesteld. Dit werd gedaan om spelers de best mogelijk ervaring te geven. Morgen is het dan eindelijk zover dat The Fractured But Whole in de winkels ligt. Hebben de vele vertragingen er daadwerkelijk voor gezorgd dat de ultieme South Park-ervaring nu eindelijk hier is?

Zuid Park: De gebroken maar toch heel

In South Park: The Fractured But Whole krijg je – net als in zijn voorganger – de controle over ’the new kid’. Je speelt wederom met Cartman en zijn vrienden mee, maar ditmaal kruipen zij in de huid van superhelden. De grote groep vrienden zijn het echter niet met elkaar eens hoe ze hun franchise moeten uitbreiden en dat zorgt ervoor dat er twee teams ontstaan die elkaar de oorlog verklaren. ‘Coon and Friends’ en ‘Freedom Pals’ zullen er dus alles aan doen om hun franchise de boventoon te laten voeren en hun rivalen in het stof achter te laten. The new kid moet hiermee zien te dealen.

Met vakjes enzo

Eén van de eerste dingen die bekend werd gemaakt, is dat het nieuwste deel gebruik maakt van een meer uitgebreid vechtsysteem. Het bestaat nog steeds uit ’turn-based combat’, maar nu is het speelveld ook verdeeld in vakjes. Bij elke beurt kan je dus over een bepaald aantal van deze vakjes lopen. Je aanvallen zullen ook over een bepaald aantal vakjes schade aanrichten, dus het is zaak om je personage goed te plaatsen op het speelveld. Natuurlijk moet je ook opletten dat vijanden jou niet in een hoek drukken of jou een bepaalde kant op sturen, waarin ze jou vervolgens het meeste schade kunnen berokken. Dit maakt het geheel meteen een stuk strategischer dan zijn voorganger.

Gaandeweg zullen er ook steeds meer manieren duidelijk worden om je vijanden extra te pijnigen. Zo zijn er bepaalde aanvallen die je tegenstander een paar vakjes naar achter laat gaan. Valt hij of zij hierdoor tegen bijvoorbeeld een obstakel of iemand van zijn/haar team aan, dan zullen zij extra schade oplopen. Maar dit soort tactieken kunnen dus ook tegen je gebruikt worden. In het begin kies je een bepaalde klasse, maar later kun je er meer toevoegen. Hierdoor krijg je meer keuzes qua aanvallen en je kunt, buiten de gevechten om, te allen tijde aanpassen welke je wil gebruiken of je kunt zelfs wisselen van klasses. Tevens krijg je mogelijkheden om gevechten op bepaalde momenten te beïnvloeden. Dit alles geeft het vechtsysteem een nog diepere laag en dat maakt dit onderdeel van het spel een hele leuke bezigheid.

Geduld is een schone zaak… maar het moet niet te lang duren

Het is alleen jammer dat het een hele tijd duurt, voordat de meer tactische gevechten volledig tot hun recht komen. Je hebt altijd maar de beschikking over drie ‘normale’ aanvallen en één superaanval, maar doordat je maar één bepaalde klasse hebt, zit je hier geruime tijd aan vast. Tevens wordt het speelveld klein gehouden, waardoor tactiek er zo goed als niet toe doet en de vijanden zijn kinderlijk simpel te verslaan. Dit wordt daarna op een slakkentempo opgevoerd, dus haal je hier geen voldoening uit. Dat een game de speler laat wennen aan het vechtsysteem is prima, maar dat je pas na vijf á zes uur een beetje tegenstand krijgt van vijanden en de gevechten dan pas wat complexer en daardoor leuker worden, is wel wat teveel van het goede.

Voer voor ‘Ubisoft-haters’

Sowieso weet The Fractured But Whole niet direct een goede indruk te maken. Dit komt doordat je een groot déjà vu gevoel krijgt in de eerste paar uren. Je doet namelijk hetzelfde als wat je deed in het eerste deel. Je moet weer vrienden maken, prullenbakken en dergelijke doorzoeken om bijvoorbeeld geld te vinden en je kunt weer met je scheten gooien. Tevens maak je weer gebruik van sociale media, alleen heeft het nu een South Park-sausje. Er zijn hoofd- en zijmissies beschikbaar en vooral met de laatstgenoemde zijn er een klein aantal die in opzet wel heel erg lijken op opdrachten die je in Stick of Truth ook deed. Gamers die Ubisoft op internet met de grond gelijk maakten, doordat zij nooit vernieuwen met hun games zullen in deze uren hun teksten al klaar hebben staan.

Maar ook hier geldt dat je na een paar uurtjes zult merken dat de game toch wat meer om het lijf heeft. Ja, veel dingen zijn hetzelfde, maar een aantal zijn nu wat uitgebreider. Ook zal je zien dat er wat nieuwe toevoegingen zijn gedaan, zoals het craften van items. Nu moet je geen wereldschokkende dingen verwachten, maar deze pakken toch positief uit. Er zijn ook wat andere veranderingen doorgevoerd, die goed uitpakken. Zo loopt het hoofdpersonage van zichzelf nu snel genoeg, dus is de vervelende renknop uit het origineel verdwenen. Er wordt ook niet langer gebruikgemaakt van kostuums met elk eigen buffs die alleen te gebruiken zijn als je van een bepaald level bent. Dit is volledig geschrapt en daardoor kun je altijd de kostuums dragen die jij vet vind. Er zijn er ook nog eens heel veel te vinden tijdens je avontuur, dus keuze genoeg.

Level up!

The Fractured But Whole laat ook het hele ouderwetse oplevelen achterwege. Je verdient dus geen XP als je gevechten aangaat of opdrachten vervult. Hier voor in de plaats is ‘Might’ gekomen. Dit kan je verhogen met bepaalde ‘artifacts’ die je je personage kunt laten dragen. Deze krijg je door bepaalde opdrachten te vervullen of kun je zelf maken als je daar de blauwdruk van hebt. Hier zijn ook regelmatig buffs aan verbonden, dus die zijnniet verloren gegaan door de keuze deze weg te halen bij de diverse kostuums. Hoeveel artefacten je kunt dragen hangt weer af van het aantal volgers dat je hebt op sociale media. Dit is een prima vervanging van het ouderwets oplevelen, want het elimineert vervelend grinden als je niet voldoet aan een bepaald level om verder te kunnen gaan. Het is ook zo geïmplementeerd, dat het er voor zorgt dat er een goede flow in de game zit en je dus nergens vast komt te zitten doordat je niet genoeg ervaring hebt.

Even doorbijten

Je moet dus eerst even door de zure appel heen bijten, om uiteindelijk bij het zoet van wat The Fractured But Whole biedt te komen. De game neemt in totaal meer dan 20 uur aan gameplay met zich mee, dus gelukkig is er na het toch wat zwakke begin nog aardig wat te beleven. Zoals je al hebt gelezen zijn er veel kostuums te vinden en dat geldt ook voor andere items om je personage mee aan te passen. Ook het verhaal zelf is typisch South Park en is goed beschreven, met af en toe briljante dialogen. Wel moet gezegd worden dat het op het einde wat teveel wordt uitgesmeerd. Je krijgt hier het idee dat de ontwikkelaar geen inspiratie meer had en voor een snelle oplossing heeft gekozen. De leuke gevechten maken gelukkig wat goed, maar het is toch jammer dat het niet samen tot een grote climax komt.

Hameren

Dan blijft er natuurlijk nog één ding over dat onlosmakelijk met South Park is verbonden: de humor. De serie staat erom bekend niets of niemand te schuwen en iedereen op de hak te nemen. Met The Fractured But Whole is dat dan ook niet anders en vanaf het begin zal je het ene na het andere grappige moment tegenkomen. De humor maakt zelfs de tegenvallende eerste uren wat dragelijker. Het spel zit vol verwijzingen en grove grappen en je zal dan ook met zeer grote regelmaat in lachen uitbarsten. Op dit vlak slaat men echt de spijker op z’n kop!

Conclusie

South Park: The Fractured But Whole zal je de eerste uren niet heel erg enthousiast maken. De game schotelt je meer van hetzelfde voor en de gevechten zijn te gemakkelijk en niet erg interessant. Heb je deze uren eenmaal overleefd, dan wordt het allemaal een stuk leuker. Gevechten worden leuker en meer strategisch, ook komt aan het licht dat er wel degelijk meer veranderingen zijn doorgevoerd die ook nog eens goed uitpakken. Wat wel vanaf het begin aanwezig is, is de welbekende humor van South Park en dat zal er voor zorgen dat je veelvuldig in lachen zult uitbarsten. Het verhaal dipt op het einde dan toch een beetje in, maar uiteindelijk zal The Fractured But Whole de fans tevreden stellen, ook al hebben zij heel lang op deze game moeten wachten.

Pluspunten

  • Vertrouwde en zeer leuke humor
  • Vechtsysteem nu nog strategischer
  • Vervangend oplevel-systeem werkt prima
  • Veel verschillende kostuums beschikbaar

Minpunten

  • Tegenvallende eerste uren
  • Verhaal wordt iets teveel uitgesmeerd op het eind

8.0