Review: Middle-earth: Shadow of War – Over het algemeen heerst er een vloek op games die gebaseerd zijn op films en boeken. Deze games zijn vaak van een teleurstellende kwaliteit, gezien de makers vaak het bronmateriaal simpelweg té letterlijk nemen of er dusdanig niet bekend mee zijn, dat het uiteindelijk gewoon ondergemiddeld aanvoelt. Zo nu en dan krijg je echter toch een frisse wind, een ontwikkelaar die wel snapt wat ze moeten doen. In dit geval spreken we over Monolith, dat in 2014 de toch wel erg vermakelijke game Middle-earth: Shadow of Mordor wist af te leveren. Deze game wordt door zowel kenners van als nieuwelingen in het Tolkien universum omarmd als zijnde een prima bijverhaal. Weet Monolith ditzelfde trucje nogmaals uit te halen met Middle-earth: Shadow of War?

Het boek opnieuw openen

In Shadow of War spelen we nog steeds als Talion, bekend uit het vorige deel. Samen met Celebrimbor, de elf die zijn geest in het lichaam van Talion heeft geplaatst, gaat hij op pad om een nieuwe ring of power te maken. Wanneer ze de ring in hun bezit hebben, wordt de geest van Celebrimbor gevangengenomen door Shelob, die Talion beloofd om Celebrimbor weer vrij te laten zodra zij de ring in ontvangst kan nemen. Talion geeft met veel moeite toe, wat ervoor zorgt dat het duo een nieuwe opdracht heeft: de Palantír verkrijgen in de laatste Gondoriaanse stad, Minas Ithil. Dit zorgt voor de nodige onenigheid tussen Talion en Celebrimbor, gezien zij beiden een andere prioriteit hebben. Waar Talion zijn volk graag wil helpen, wil Celebrimbor zo snel mogelijk extra kracht vergaren vanuit de Palantír om Sauron tegen te kunnen houden.

Hoewel het verhaal absoluut zijn sterke punten heeft, valt er het één en ander te zeggen over in hoeverre dit aansluit bij de daadwerkelijke verhalen van Tolkien. Natuurlijk zijn wij niet vies van een goede spin-off of zelfs van een goed geschreven fan-fiction, maar de uitwerking is enigszins matig te noemen indien je bekend bent met de originele verhalen. Nu zullen wij in dit geval niet té veel in detail treden, maar we hebben zo hier en daar toch een personage weten te spotten dat niet in dit universum thuishoorde ofwel totaal misplaatst was. Als je dan vervolgens het ene verhaal naast het andere legt, merk je al gauw dat dit gewoon totaal niet kan kloppen. Niet rampzalig, maar het verpest de ervaring toch enigszins voor een deel wanneer je die logica in je achterhoofd hebt hangen.

Kant en klaar

Heb je Shadow of Mordor nog vers in jouw geheugen hangen? Mooi, want dan kan je zo Shadow of War instappen. Wat Shadow of Mordor juist zo leuk maakte, is veelal intact gebleven, met hier en daar wat kleine verbeteringen natuurlijk. De combat voelt net wat soepeler aan, het navigeren door de wereld gaat nog beter dan voorheen en ook de vijanden zijn net wat slimmer geworden, waardoor zij wat logischer reageren op bepaalde moves die jij gebruikt. Ook kan je na verloop van tijd weer op beesten rijden om je zo wat sneller door de wereld te verplaatsen en ja, deze keer behoren ook draken tot één van de beesten op stal. Inclusief de mogelijkheid om jouw vijanden te verbranden, natuurlijk. Shadow of War kan je daarom het best omschrijven als “meer van hetzelfde, maar dan beter”. Of ja, dat is wel érg kort door de bocht genomen, want al het positieve moet natuurlijk ook een keerzijde hebben.

Ja hoor, ze zijn ook hier aanwezig en ook al zijn ze niet verplicht om het spel uit te spelen, we vinden het nog steeds een smerige praktijk. En al helemaal in een game die enkel bestaat uit een singleplayer én die voor de volle mep in de winkels ligt: loot boxes. Toegegeven, er zit een multiplayer component in, maar dit is echter wel beperkt tot het uitdagen van jouw vrienden om een bepaalde score te behalen in challenges. Desalniettemin mogen dit soort opties (loot boxes) eigenlijk gewoon niet in een game zitten die voor de volle mep wordt verkocht. En dit ook nog goed proberen te praten met een zéér beperkte multiplayer modus is al helemaal iets waar wij niet van gediend zijn. Warner Bros. snapte de commotie rondom de microtransacties wel, maar om vervolgens een multiplayer in de game te proppen puur om die commotie wat te doen sussen, daar kijken wij natuurlijk dwars doorheen.

Zo, nu we dat uit de weg hebben, kunnen we wel stellen dat het spel voor de rest weer erg lekker weg speelt en nog altijd heel erg op Assassin’s Creed lijkt, maar dat is alles behalve storend. Hier neem je een torentje over, daar versla je een orc kapitein en ook het Nemesis systeem is natuurlijk weer aanwezig, waardoor sommige orcs die je voorheen hebt verslagen je weer zullen komen opzoeken voor een rematch. Naast dat kan je ook later in het spel zelfs de orcs overtuigen om jouw kant te kiezen. Hoe dat precies tot stand komt kunnen we echter niet uitleggen zonder het één en ander te spoilen, dus dat laten we maar in het midden.

Verder is het upgradesysteem wat onder de loep genomen en ook daar is weer het nodige aan toegevoegd. Deze keer zijn er veel meer opties aanwezig om Talion van nieuwe krachten te voorzien en dus zal je de upgrades ook veel sneller terugvinden in de wereld. Naast al dit moois zijn er vanzelfsprekend ook nog veel meer wapens en pantsers te vinden dan in het voorgaande deel. Voor elke orc kapitein die jij omlegt krijg je wel een leuke beloning terug die alleen maar beter uitvallen wanneer jij jouw nemesis voor de vijfde keer moet verslaan. Al met al gewoonweg een mooie vooruitgang.

Drie jaar geleden…

Tussen Shadow of Mordor en Shadow of War heeft drie jaar gezeten. Genoeg tijd om aan de game te sleutelen en de fans van een waardig vervolg te voorzien. De game is grafisch helaas echter een beetje in 2014 blijven hangen. Waar de wereld zelf er nog steeds gewoon prima uit ziet, merk je aan onder andere de personages dat er op dit vlak niet veel veranderd is. De verklaring hiervoor is heel simpel: Shadow of Mordor werd ook nog uitgebracht op de PlayStation 3 en Xbox 360. Bijgevolg benut Shadow of War helaas nog steeds diezelfde engine en dat zie je voornamelijk terug in het detail, of beter gezegd het gebrek aan detail. Met name in de gezichten van de personages. Anno 2017 hadden we echt wel wat beters verwacht van een Triple-A release. Shadow of War is zeker niet lelijk, maar gezien we nu drie jaar verder zijn en de huidige standaard wat hoger ligt, hadden we toch wel iets beters verwacht.

Denk je aan Middle-earth, dan denk je aan Lord of the Rings. Denk je aan Lord of the Rings, dan denken wij in ieder geval aan een overweldigende soundtrack. Shadow of War is qua muziek wederom erg goed verzorgd en de orcs zijn komischer dan ooit. Wellicht dat ze de stijl van de orcs een beetje geleend hebben bij andere namen in het videogame universum, maar dat mag de pret niet drukken. Gezien de algehele sombere uitstraling die deze games met zich meedragen, zijn de maffe en soms ronduit hilarische orcs juist een toevoeging die meer dan welkom zijn om het geheel toch wat luchtig te houden. We mogen daar overigens wel bij vermelden dat er erg veel dialoog in deze game zit en dat dit allemaal erg goed verzorgd is. Een dikke duim omhoog dus voor de stemacteurs!

Conclusie

Middle-earth: Shadow of War is absoluut een waardige opvolger van Shadow of Mordor, maar we hadden graag gewild dat bepaalde dingen ofwel achterwege waren gelaten of toch iets anders waren aangepakt. De loot boxes blijven een doorn in het oog, hoe de ontwikkelaar het ook goed wil praten. In een Triple-A titel die voor de volle mep in de winkels ligt kan je dit gewoon niet doen. Ook hadden we na drie jaar toch wel wat meer verbetering verwacht op grafisch vlak in plaats van enkel een poetsbeurt. Daar tegenover staat dat het spel nog altijd heerlijk wegspeelt, de gameplay hier en daar de nodige verbeteringen heeft mogen ontvangen en de interactie met de tientallen orc kapiteinen ook wat meer diepgang kent. Kan je een spin-off in het Tolkien universum waarderen? Dan zal je met Shadow of War zeker wel de nodige uurtjes plezier kunnen beleven.

Pluspunten

  • Speelt heerlijk weg
  • Bouwt verder op wat goed was aan Shadow of Mordor
  • Nemesis systeem nu nog uitgebreider
  • Voice-acting is van torenhoog niveau

Minpunten

  • Microtransacties
  • Weinig verbeteringen op grafisch vlak
  • Zwak excuus voor multiplayer

7.5